[ Από την Άλκηστη Γεωργίου -
Φωτογραφίες: Γιώργος Πλανάκης ]
Σε πείσμα των καιρών, ή ίσως κι εξαιτίας αυτών ακριβώς των καιρών, η αγάπη των Θεσσαλονικέων για τα κατοικίδια, και η ανάγκη τους για τετράποδη συντροφιά πολλαπλασιάζεται με αλματώδεις ρυθμούς τα τελευταία χρόνια.
Θα το έχεις ήδη πάρει χαμπάρι στον δρόμο: Στην Ζεύξιδος (μέρα – νύχτα), στην Ναβαρίνου, την Τσιμισκή, την Μητροπόλεως, όπου περαστικός και σκύλος!
Έχουμε πλέον μάθει τα ονόματα και τα ακριβή χαρακτηριστικά κάθε ράτσας, σαν άλλοι ειδήμονες κυνοτρόφοι. Μόδα; Πολύ πιθανόν. Αλλά και πάλι, γιατί ακριβώς όχι;
Η αγάπη και η αφοσίωση σε ένα σκύλο- και σε ένα οποιοδήποτε ζωάκι- μόνον θετικά αποτελέσματα μπορεί να αποφέρει. Και στις δύο πλευρές.
Σύμφωνοι, υπάρχουν θα υπάρχουν πάντα και αυτοί οι κάπως εμμονικοί λάτρεις των καθαρόαιμων (και πανάκριβων) breeds που φαίνονται να περιορίζουν την φιλοζωία τους στο πόσο δυνατή ή χαριτωμένη είναι η μία ράτσα ή η άλλη, αλλά θα πρέπει να προσπαθήσεις πραγματικά πολύ για να βρεις (και γκρινιάρικα να τονίζεις) αρνητικά χαρακτηριστικά σε οποιαδήποτε σχέση αγάπης και φροντίδας μεταξύ ανθρώπου και σκύλου.
Παραδόξως, λοιπόν, η Θεσσαλονίκη έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε ..."σκυλομάνα", κάνοντας συνεχώς βήματα προς την ενημερωμένη και ευσυνείδητη φιλοζωία, ενώ την ίδια στιγμή τα αδέσποτα, στο κέντρο τουλάχιστον της πόλης, έχουν μειωθεί δραματικά.
Αποκορύφωμα σε όλη αυτή την νέα τάση αποτελεί και η εντυπωσιακή ανάπλαση του παραλιακού μετώπου της πόλης.
Άπλετος ανοιχτός χώρος, πάρκα, μικρότερα πάρκα, λοφίσκοι, και φυσικά το Πάρκο Σκύλων (που εντάξει, θα μπορούσε να είναι λίγο μεγαλύτερο), το οποίο αποτελεί το απόλυτο σημείο συνάντησης όλων των περήφανων σκυλο-ιδιοκτητών της πόλης.
Περάσαμε ένα ολόκληρο απόγευμα μεταξύ απόλυτης ηλιοφάνειας και απρόσμενης καλοκαιρινής βροχής χαζεύοντας τους καλύτερους φίλους του ανθρώπου, και καταλήξαμε στο ότι είτε έχει κανείς σκύλο είτε όχι, πρόκειται για το καλύτερο άτυπο session ψυχοθεραπείας και θετικής ενέργειας που μπορείτε να βιώσετε ανά πάσα στιγμή!
Γαβ!