«Δεν πάω πουθενά χωρίς τη φωτογραφική μηχανή μου, ειδικά όταν περιοδεύω με την μπάντα. Είναι δύσκολο για ‘μένα να βρίσκω την απομόνωση που χρειάζομαι για να γράφω, όταν ταξιδεύουμε, αλλά με τη φωτογραφική μπορώ να κάνω έναν μικρό περίπατο, να τρυπώνω σε ένα νεκροταφείο και να παρατηρώ τα αγάλματα ή την αρχιτεκτονική του χώρου και όταν καταφέρνω να τραβήξω μια φωτογραφία που πραγματικά μου αρέσει, αισθάνομαι σαν στ’ αλήθεια να πέτυχα κάτι».
Με αυτά τα λόγια η Patti Smith, μιλάει για την έκθεση φωτογραφίας της που μετά το Βερολίνο, σήμερα κατακτά και τη Νέα Υόρκη με 100 υπέροχες φωτογραφίες που έχει τραβήξει τα τελευταία 35 χρόνια στη Robert Miller Gallery. Επί της ουσίας, η έκθεση είναι μία προέκταση του βιβλίου της “M Train”.
«Στο βιβλίο υπάρχουν 18 “σταθμοί”, αντί για 18 κεφάλαια, ακριβώς επειδή ήθελα να υπάρχουν ντοκουμέντα των τόπων από τους οποίους έχω περάσει. Αν το έχεις διαβάσει, υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα, κι αν δεν το έχεις, οι φωτογραφίες υπάρχουν και πάλι εκεί να λένε την ιστορία τους”, δίνοντας ένα μικρό στίγμα των όσων θα δει κανείς στην έκθεση.
«Επειδή ταξιδεύω πολύ και βρίσκομαι σε πολλά διαφορετικά σημεία, στα οποία λίγοι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να βρεθούν, ήθελα να φωτογραφίζω ετερόκλιτα μεταξύ τους πράγματα: την αρχιτεκτονική ενός χώρου, μία άδεια παραλία ή έναν εγκαταλελειμμένο δρόμο. Όμως, δεν θεωρώ τον εαυτό μου φωτογράφο. Απλώς, φωτογραφίζω πολύ, είναι κομμάτι της ζωής μου. Αλλά με θεωρώ ερασιτέχνη. Δεν είναι κακό να είσαι ερασιτέχνης. Φωτογραφίζω με όσες γνώσεις έχω γύρω από τη φωτογραφία και έχω μια συγκεκριμένη αισθητική, όμως δεν συγκρίνω τον εαυτό μου με ανθρώπους που έχουν αφιερώσει όλη της τους τη ζωή, αξιωματικά, στη φωτογραφία», λέει με μετριοφροσύνη η ποιήτρια του διαφορετικού.
Έχοντας φωτογραφίσει τον τάφο της ποιήτριας Σίλβια Πλαθ, τις πουέντ της Margot Fonteyn’s και άλλα ασύνδετα μεταξύ τους – αλλά και μεταξύ των προσωπικοτήτων στις οποίες ανήκαν – αντικείμενα, η Smith εξομολογείται ότι κρατά ένα ημερολόγιο φτιαγμένο από εικόνες.
«Είναι ένα ευγενές διάλειμμα από τη δημόσια ζωή», λέει χαρακτηριστά η Smith, η οποία έπιασε για πρώτη φορά Polaroid στα χέρια της, μετά τον θάνατο του συζύγου της, Fred Smith.
«Καμιά φορά μου λένε ότι οι φωτογραφίες μου είναι θολές, ότι δεν εστιάζουν ή εστιάζουν πολύ στο θέμα. Κι όμως, οι φωτογραφίες μου δείχνουν ακριβώς αυτό που θέλω να δείτε. Δεν προσπαθώ να αλλάξω τίποτα στον κόσμο με τη φωτογραφία. Απλώς φωτογραφίζω όσα πιστεύω ότι κρύβουν μέσα τους μια κάποια ομορφιά».
Η έκθεση φωτογραφίας «18 Σταθμοί» εγκαινιάζεται σήμερα στη Robert Miller Gallery της Νέας Υόρκης