Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Ο Tamas Dezso φωτογράφισε με λυρικό τρόπο την αγροτική Ρουμανία

«Η αξιοπρέπεια της απομόνωσης» σε μια σειρά από φωτογραφίες της ρουμάνικης επαρχίας μετά την πτώση του Τσαουσέσκου.

Ο Tamas Dezso φωτογράφισε με λυρικό τρόπο την αγροτική Ρουμανία
Από το βιβλίο του Andrei Codrescu, The Hole in the Flag (Η τρύπα στη σημαία): «Αρχίσαμε να βλέπουμε τις πρώτες μυτερές θημωνιές που είναι χαρακτηριστικές στην αγροτική Ρουμανία. Δεν έχω δει θημωνιές σαν κι αυτές πουθενά στον κόσμο και τις αναζητώ όπου κι αν πάω. Υπάρχουν αμέτρητα ρητά που έχουν σχέση με τις θημωνιές. Και όταν είναι σκεπασμένες με χιόνι μοιάζουν με τα καπέλα των χωρικών με το μαλλί αρνιού. Τα στοιβάζουν σε δεμάτια νέοι άνθρωποι που δουλεύουν τραγουδώντας μέχρι να πέσει το φως τις μεγάλες καλοκαιρινές ημέρες. Μόλις βγουν τα αστέρια, πέφτουν εξαντλημένοι πάνω στα άχυρα, όπου ξεκινούν πολλοί έρωτες. Μέχρι να έρθει ο χειμώνας αυτοί οι έρωτες έχουν γίνει γάμοι και οι πεινασμένες αγελάδες τρώνε το χιονισμένο άχυρο. Την εποχή της Τουρκικής κατοχής οι ληστές κρύβονταν από τις τούρκικες περιπόλους μέσα στις θημωνιές, κι οι Τούρκοι κάρφωναν στην τύχη μήπως πετύχουν κανέναν. Οι εξαγριωμένοι πατεράδες που οι κόρες τους είχαν αργήσει για βραδινό τρύπαγαν επίσης τις θημωνιές τους. πολλές περίεργες ουλές, τα γνωστά και ως ‘τρυπήματα της αγάπης’, στόλιζαν τους νέους άντρες της αγροτικής Ρουμανίας. Πάντα λάτρευα τον τρυφερό τρόπο που οι ρουμάνικες θημωνιές σημάδευαν τα χωράφια, ένα δείγμα γραφής που μπορούσαν να διαβάσουν μόνο τα κοράκια». Φωτογραφία: Tamás Dezső ©

Εδώ και μερικά χρόνια ο Ούγγρος φωτογράφος Tamás Dezső φωτογραφίζει ανθρώπους και μέρη στη Ρουμανία. Στην αρχή βρέθηκε εκεί για επαγγελματικούς λόγους, για ρεπορτάζ, και μετά επέστρεψε να μαζέψει το δικό του υλικό επειδή το μέρος ήταν παρθένο και τρομερά ενδιαφέρον για έναν φωτογράφο. «Η χώρα είχε ανέγγιχτες περιοχές, ανθρώπους ειλικρινείς και ανοιχτούς και έναν τρόπο ζωής κοντά στη φύση που με γοήτεψε» λέει.  Από το 1989 μέχρι και σήμερα έχει καταγράψει με συγκινητικό τρόπο τη μετάβαση από το κομμουνιστικό καθεστώς μέχρι την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την σημερινή κατάσταση.  

Στο site του μπορείς να δεις εξαιρετικές φωτογραφίες από την αγροτική Ρουμανία (και την Ουγγαρία).

Dezso: «Ρουμάνες ορθόδοξες καλόγριες παρακολουθούν την Κυριακάτικη λειτουργία κοντά στο Caianu. Το κοινωνικό τους έργο ήταν σημαντικό γιατί μοίραζαν ρούχα και φαγητό σε όσους τα είχαν μεγάλη ανάγκη. Είχαν ένα μικρό αυτοκίνητο με το οποίο μετακινούνταν, μπαίνοντας σε τρομερά επικίνδυνα και φτωχά χωριά τσιγγάνων τη νύχτα για να πετάξουν πακέτα με προμήθειες. Δεν σταματούσαν καν το αυτοκίνητο, γιατί αν έκοβαν ταχύτητα σίγουρα θα δέχονταν επίθεση». Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Η Donnica Garleuleb στο χωριό Damuc της κεντρικής Ρουμανίας κοιτάζει τα ακατάστατα φυτά που έσπειρε μόνη της στον κήπο της οικογένειας. Κάθε μέρα, από το παράθυρο του σπιτιού της παρακολουθεί την σταδιακή παρακμή του κήπου της, ο οποίος κάποτε φτιάχτηκε για τα παιδιά της. Τα παιδιά έχουν φύγει εδώ και χρόνια για να δουλέψουν στη Γερμανία, όπως και πολλά άλλα στην περιοχή. Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Ένα αυτοκίνητο πλησιάζει στο χωριό Reghiu μέσα από το χείμαρρο, μετά από τις πλημμύρες που κατέστρεψαν τη γέφυρα που οδηγούσε στο χωριό. Μια σειρά από πλημμύρες χτύπησαν τα δύο τρίτα του εδάφους της Ρουμανίας το 2005. Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Ντόπιοι στο χωριό Calvini γιορτάζουν στην σκηνή που έχει στηθεί στον κήπο της εκκλησίας την ημέρα του Αγίου Νικολάου, τον πιο μεγάλο Άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Dezso: «Αγόρια κάνουν kickboxing στον κεντρικό δρόμο του Buzescu. Η τσιγγάνικη κοινότητα έχει δημιουργήσει εδώ ένα παράξενο αστικό τοπίο. Χτίζουν επιβλητικά κτίρια για να δείξουν τον πλούτο τους, πολλά από τα οποία στη συνέχεια μένουν ακατοίκητα. Την ώρα που έμπαινα στο χωριό, τα δύο αγόρια σταμάτησαν να κάνουν kickboxing όταν με είδαν να πλησιάζω με την φωτογραφική μηχανή. Έπρεπε να τους πω να συνεχίσουν αυτό που έκαναν πριν φτάσουμε. Στις πιο πολλές περιοχές της Ρουμανίας ο τσιγγάνικος πληθυσμός βρίσκεται στην περιφέρεια της κάθε πόλης, αλλά στο Buzescu συμβαίνει το αντίθετο. Οι τσιγγάνοι έχουν δικό τους το κέντρο του χωριού. Υπάρχει ένας αρχηγός ανάμεσά τους που ονομάζεται Bulibasha, τον οποίο είχα την ευκαιρία να γνωρίσω. Έπεσα πάνω του στην είσοδο του παλατιού του. Φορούσε μια γραβάτα φτιαγμένη από ατόφιο χρυσάφι και περίμενε να έρθει το νέο του καπέλο Bulibasha, το οποίο φόρεσε και αμέσως μπήκε στο πίσω κάθισμα ενός κίτρινου Ντάτσια». Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Ξυλοκόποι ξεκουράζονται κοντά στην Sighisoara. Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Dezso: «Μια χειμωνιάτικη μέρα, νωρίς το πρωί, ένα νεαρό αγόρι πάει στη δουλειά. Κόβει ξύλα για τους ντόπιους στα κοντινά χωριά. Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε πριν η Ρουμανία μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για μένα συμβολίζει το δρόμο σε ένα πιο λαμπρό μέλλον…». Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©
Φωτογραφία: Tamás Dezső ©