O Βρετανός φωτογράφος Martin Andersen πέρασε δέκα χρόνια ταξιδεύοντας σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική δημιουργώντας τη φωτογραφική σειρά "Dog Shows" καταγράφοντας αστείες και σουρεάλ στιγμές που προκύπτουν στις επιδείξεις σκύλων.
Είχαμε μια σύντομη κουβέντα μαζί του.
— Πώς και ξεκινήσατε να τραβάτε φωτογραφίες από επιδείξεις σκυλιών;
Αυτή ήταν η πρώτη σειρά φωτογραφιών τεκμηρίωσης που έκανα ποτέ. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη μεταξύ 2004-2014. Την περίοδο που ξεκίνησα να τραβάω φωτογραφίες σε επιδείξεις εργαζόμουν σε ένα φωτογραφικό στούντιο που ειδικευόταν στη μουσική βιομηχανία. Εκείνη την εποχή όμως μου άρεσαν πολύ φωτογράφοι δρόμου όπως οι Gary Winograd, Bruce Davidson και Jeff Mermelstein. Το κοινό τους στοιχείο ήταν η σαγηνευτική απαθανάτιση σουρεαλιστικών στιγμών της καθημερινής ζωής και ένιωθα να με προσελκύει η φωτογραφία ως στιγμιότυπο. Γρήγορα διαπίστωσα πόσο πιο πολύ ενδιαφέρον είχαν αυτές οι ειλικρινείς στιγμές της ζωής, οι απρόβλεπτες και παιχνιδιάρικες εικόνες. Το πρότζεκτ με τις επιδείξεις σκύλων ξεκίνησε, όταν δυο φίλοι με προσκάλεσαν στο πρώτο σόου στο Crufts στη Μεγάλη Βρετανία το 2004. Είχα αγοράσει μια Contax 645 για παν ενδεχόμενο, αλλά δεν είχα στ' αλήθεια κανένα πλάνο για να ξεκινήσω να φωτογραφίζω. Όμως όταν αντίκρισα όλες αυτές τις φυλές των σκυλιών, τον ανταγωνισμό των ιδιοκτητών, τους κριτές, τους εμπόρους και όλο αυτό το σύμπαν των επιδείξεων δεν μπόρεσα να κρατηθώ και ξεκίνησα να τους φωτογραφίζω. Αισθανόμουν ότι βρισκόμουν μέσα σε ένα σουρεαλιστικό σκηνικό γεμάτο με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και αστεία σκυλιά. Ωστόσο, αρχικά δεν τράβηξα τόσες πολλές φωτογραφίες εκείνη την πρώτη μέρα, αλλά πέρασα περισσότερο χρόνο μιλώντας, γνωρίζοντας και παρατηρώντας το τι συνέβαινε εκεί μέσα. Αργότερα, όταν εμφάνισα τα φιλμ, ένιωσα ότι το θέμα αυτό είχε πολύ ζουμί και μου γεννήθηκε η ακατάσχετη επιθυμία να πάω και σε άλλες επιδείξεις. Έτσι κι έγινε. Διάβαζα πού γίνονταν μεγάλες επιδείξεις και κάνοντας οικονομία μάζευα τα λεφτά για να ταξιδέψω με αυτό τον σκοπό στην Αμερική, αλλά και την Ευρώπη.
— Τελικά περάσατε δέκα χρόνια φωτογραφικής καταγραφής στις επιδείξεις σκύλων. Τι σας ώθησε σε αυτό;
Μου άρεσε τόσο πολύ που δεν ήθελα να τελειώσει ποτέ. Επίσης, το έκανα για 'μένα, οπότε δεν είχα κάποιο deadline και για να είμαι ειλικρινής δεν είχα σκοπό να κάνω κάτι με αυτές τις φωτογραφίες. Όλα ξεκίνησαν, όταν άρχισα να τις ανεβάζω στον λογαριασμό μου στο Instagram. Από τότε μου τις ζητούν από πολλά έντυπα και σάιτ.
— Μπορείτε να μας περιγράψετε μερικά περιστατικά με ιδιοκτήτες σκυλιών και τα κατοικίδια ζώα τους που δεν θα ξεχάσετε ποτέ;
Δεν θα ξεχάσω ποτέ έναν τύπο που εμφανίστηκε ντυμένος ιερέας σε ένα σόου στο Μαϊάμι. Αυτός ο τύπος λοιπόν φίλησε ξαφνικά τον σκύλο του στο στόμα και το φιλί αυτό κράτησε για αρκετή ώρα. Μια άλλη είναι από το σόου στο Madison Square Gardens στη Νέα Υόρκη το 2006. Είναι η εικόνα δύο γυναικών και ενός σκύλου που μοιάζει με τον Άντι Γουόρχολ. Και οι τρεις τους φορούν πανομοιότυπα ρούχα.
— Η μανία με τον καλλωπισμό είναι κάτι που ξεχωρίζει μέσα στις φωτογραφίες σας.
Ναι, όντως όλοι ασχολούνται με τον καλλωπισμό των σκύλων σε πολύ μεγάλο βαθμό. Οι ιδιοκτήτες έχουν χτένες και κλιπ και βούρτσες σε ετοιμότητα ανά πάσα στιγμή, για να μην αναφέρω βερνίκια νυχιών και άλλα πολλά. Πρέπει να πω πως μου θύμιζαν γονείς που από την πολλή φροντίδα πνίγουν τα παιδιά τους.
— Σας αρέσουν τα σκυλιά;
Ναι, απολύτως. Έχω ένα σκυλί που ονομάζεται Voofii. Είναι 16 ετών τώρα και την έχω από τότε που ήταν μόνο λίγων εβδομάδων. Έχει ζήσει μια καλή ζωή και έχει πάει μαζί μου παντού. Την μετέφερα κάτω από το παλτό μου, όταν πήγαινα να διδάξω το μάθημα της μόδας στο Central Saint Martin και οι μαθητές μου την λάτρευαν. Στα νιάτα της πρωταγωνίστησε και σε ένα μουσικό βίντεο, σε μια διαφήμιση για τράπεζα, ενώ για ένα μικρό διάστημα την σπονσόραρε και η American Apparel, όταν άνοιξαν το πρώτο τους κατάστημα στο Λονδίνο.
Περισσότερα για τον Martin Andersen μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του ή να τον ακολουθήσετε στο Instagram