Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Ο κορσές της Φρίντα Κάλο και η μπαντάνα του Μπάροουζ: Οι πολαρόιντ – φυλαχτά της Patti Smith

Στην Diego Rivera Gallery του Σαν Φρανσίσκο εκτίθενται αυτές τις μέρες οι ασπρόμαυρες πολαρόιντ «μαγικών αντικειμένων» που ανήκαν σε καλλιτέχνες πολύ αγαπημένους της

Ο κορσές της Φρίντα Κάλο και η μπαντάνα του Μπάροουζ: Οι πολαρόιντ – φυλαχτά της Patti Smith

To 2012, η Πάτι Σμιθ ταξίδεψε στην Πόλη του Μεξικού για να δώσει μια συναυλία στην La Casa Azul, την πρώην κατοικία των διάσημων καλλιτεχνών Φρίντα Κάλο και Ντιέγκο Ριβέρα. Κατά την επίσκεψή της στον ιστορικό και γεμάτο φόρτιση χώρο που πλέον λειτουργεί ως μουσείο, τράβηξε αρκετές ασπρόμαυρες πολαρόιντ από διάφορα αντικείμενα που συνάντησε όπως ένα ζευγάρι πατερίτσες κι έναν φθαρμένο κορσέ που ανήκαν στην Κάλο ή ένα λευκό πάπλωμα με δαντελένια κρόσια.

Όλες αυτές οι εικόνες που έχουν κάτι το απόκοσμο, αποτελούν αυτές τις μέρες μέρος της έκθεσης φωτογραφίας της Πάτι Σμιθ με τίτλο "Wing" που γίνεται στην Diego Rivera Gallery του Ινστιτούτου Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο, πλάι στη διάσημη τοιχογραφία που φιλοτέχνησε ο Ριβέρα το 1931 με την ονομασία "The Making of a Fresco Showing the Building of a City" (Η δημιουργία μιας τοιχογραφίας που δείχνει το χτίσιμο μιας πόλης).

"Οι πατερίτσες της Φρίντα Κάλο, La Casa Azul, Μεξικό", 2012
"Ο κορσές της Φρίντα Κάλο, La Casa Azul, Μεξικό", 2012

Είμαι πολύ των φυλαχτών και των τάλισμαν ως προσωπικότητα. Όχι τόσο με την προληπτική όσο με την ιδιοσυγκρασιακή έννοια

«Η εισαγωγή μου στον κόσμο της Φρίντα και του Ντιέγκο έγινε μέσω ενός βιβλίου που μου είχε κάνει δώρο η μητέρα μου στα 16α γενέθλιά μου και λεγόταν 'Η φανταστική ζωή του Ντιέγκο Ριβέρα», δήλωσε πρόσφατα η Σμιθ στο περιοδικό New Yorker με αφορμή την έκθεση. «Μου είχε φανεί συγκλονιστικό αυτό το παράθυρο στην ζωή των καλλιτεχνών – στην καλλιτεχνική διαδικασία τους, στους πολιτικούς τους δεσμούς, στον τρόπο που αυτές οι ιδέες επηρέαζαν το έργο τους, στους έρωτές τους, στις διενέξεις τους. Είχαν τα πάνω τους και τα κάτω τους αλλά παρέμειναν σταθεροί στη σχέση τους. Σκεφτόμουν ότι θα ήταν τέλειο να είχα κι εγώ μια τέτοια σχέση».

Το ταξίδι στην Casa Azul δεν ήταν χωρίς περιπέτειες. Τη νύχτα πριν την επίσκεψη είχε αρρωστήσει άσχημα, εμπειρία που περιγράφεται γλαφυρά στο βιβλίο με τας απομνημονεύματά της με τίτλο "M Train" που κυκλοφόρησε το 2015. Οι φωτογραφίες που τράβηξε - απλές αλλά ιδιαίτερες απεικονίσεις του χώρου που έζησε το διάσημο ζεύγος – είναι λιτές και αχνές.

«Το φως ήταν προβληματικό και είχα μόνο μια ταπεινή, φτηνή κάμερα», θυμάται, «αυτό που μου αρέσει όμως στις φωτογραφίες είναι ότι περικλείουν το σεβασμό για εκείνους και για τον χώρο που ζούσαν, αλλά και τις συνθήκες αδυναμίας στις οποίες βρισκόμουν. Είχα πάθει δυσεντερία και υπέφερα από ημικρανίες και νομίζω αυτό αποτυπώθηκε στην ατμόσφαιρα των εικόνων».

"Η μπαντάνα του Γουίλιαμ Μπάροουζ", 2003

Μεγάλο μέρος του έργου της Πάτι Σμιθ αντανακλά τη βαθιά της ευλάβεια για τα καθημερινά αντικείμενα και την ποίηση που αυτά εμπεριέχουν. Μαζί με τις φωτογραφίες της από την Casa Azul, η έκθεση "Wing" περιλαμβάνει εικόνες από άλλα αντικείμενα – τοτέμ τα οποία ανήκαν σε διάσημους συγγραφείς και καλλιτέχνες, όπως μια καρέκλα του Ρομπέρτο Μπολάνιο, ένας σταυρός που ανήκε στον Ρόμπερτ Μάπλθορπ, ένα τραπέζι του Café 'Ino, που πριν κλείσει ήταν το αγαπημένο της εστιατόριο στη Νέα Υόρκη...

«Είμαι πολύ των φυλαχτών και των τάλισμαν ως προσωπικότητα», δηλώνει η Πάτι Σμιθ. «Όχι τόσο με την προληπτική όσο με την ιδιοσυγκρασιακή έννοια. Μπορεί να πρόκειται για ένα μικρό γλυπτό καμηλοπάρδαλης που έφτιαξε η κόρη μου ή το ρολόι του άντρα μου ή η μπαντάνα του Γουίλιαμ Μπόροουζ». Μια φωτογραφία της συγκεκριμένης μπαντάνας περιλαμβάνεται επίσης στην έκθεση μαζί με μια άλλη που απεικονίζει την ίδια στον τάφο του συγγραφέα.

"Ο σταυρός του Ρόμπερτ Μάπλθορπ, NY", 2003

«Όταν εργάζομαι, τα αντικείμενα που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση μπορεί να είναι τυχαία ή μπορεί να τα έχω επιλέξει εγώ. Μπορεί να μην έχουν κάποια μετρήσιμη αξία, αλλά για μένα είναι απείρως πολύτιμα. Έχουν κάτι από τον ιδιοκτήτη τους. Αυτό μου φαίνεται τόσο πολύ όμορφο...»

Με στοιχεία από το New Yorker