Το μπαλκόνι του μεγάλου υπνοδωματίου
Το σπίτι στον καταρράκτη, η κατοικία Kaufmann (1935), ίσως αφομοίωσε περισσότερο από κάθε άλλο έργο του τις ευρωπαϊκές αρχές του κινήματος De Stijl. Ο καταρράκτης τρέχει δίπλα και κάτω από αυτό το σπίτι, ενώ από τους κατακόρυφους πέτρινους όγκους του βγαίνουν μπετονένιοι πρόβολοι που εκτείνονται ελεύθερα στο τοπίο. Η φύση εισέρχεται μέσα στο σπίτι (συχνά κυριολεκτικά: το ρυάκι φουσκώνει και το σπίτι πλημμυρίζει) με τους τοίχους και τα πατώματα φτιαγμένα από την τοπική πέτρα και βράχους να αναδύονται (αντί για φλοκάτες) με φυσικότητα από κάτω.
Υπνοδωμάτιο του ξενώνα
Χώρος φαγητού (και το πορτρέτο του Κάουφμαν)
Χώρος φαγητού
Τα τελευταία σκαλοπάτια
Dressing room
Ο ξενώνας, όπως φαίνεται από την κεντρική κατοικία
Τα σκαλιά προς το νερό
Η κουζίνα
Living room, τζάκι
Living room, χώρος φαγητού
Living room
Living room
Living room
H σκάλα του πρώτου ορόφου
Διάδρομος στον τρίτο όροφο
Το 1991 το Αμερικανικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων έδωσε στο Fallingwater τον τίτλο του «καλύτερου κτιρίου που σχεδιάστηκε ποτέ από Αμερικανό αρχιτέκτονα».