Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Πέθανε ο σκηνοθέτης Μίλος Φόρμαν

Σκηνοθέτης των βραβευμένων με όσκαρ ταινιών, «Αμαντέους» και «Στη φωλιά του κούκου»

Πέθανε ο σκηνοθέτης Μίλος Φόρμαν

Ο Τσέχος σκηνοθέτης Μίλος Φόρμαν πέθανε σε ηλικία 86 ετών, έγινε γνωστό από τσεχικά μέσα ενημέρωσης.

Ο Μίλος Φόρμαν, έγινε γνωστός για τις βραβευμένες με όσκαρ ταινίες του «Αμαντέους» και «Στη φωλιά του κούκου».

Ο σκηνοθέτης πέθανε την Παρασκευή, μετά από σύντομη ασθένεια, όπως ανέφερε η γυναίκα του Μαρτίνα στο τσέχικο ειδησεογραφικό πρακτορείο CTK.

«Έφυγε ήρεμα, περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του και τους στενούς του φίλους» είπε.

Ο Φόρμαν γεννήθηκε στο Κασλάβ της Τσεχίας στις 18 Φεβρουαρίου 1932, όμως μετακόμισε στις ΗΠΑ μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού στην εξέγερση της Άνοιξης της Πράγας το 1968. Έγινε Αμερικανός πολίτης τη δεκαετία του 1970.

Οι ταινίες του, «Στη φωλιά του κούκου», στην οποία ένα ψυχιατρικό ίδρυμα γίνεται ένας μικρόκοσμος του σύγχρονου κόσμου και το «Αμαντέους», η ζωή του συνθέτη του 18ου αιώνα, Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, μέσα από τα μάτια του αντιπάλου του Αντόνιο Σαλιέρι, κέρδισαν 13 Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου και εκείνο της καλύτερης σκηνοθεσίας για το Φόρμαν.

Άλλη αξιοσημείωτη ταινία του αποτελεί η «Υπόθεση Λάρι Φλιντ» το 1996, για την οποία ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ σκηνοθεσίας και κέρδισε μία χρυσή σφαίρα.

«Έρωτες μιας ξανθιάς»

Οι σινεφίλ όμως τον εκτιμούν περισότερο για τις πρώτες ταινίες του - που ήταν πιο ελεύθερες, αυτοσχεδιαστικές και ιδιόρυθμες. Κυρίως, το «Έρωτες μιας ξανθιάς» και το «Ο χορός των πυροσβεστών».

Ήταν κι οι δυό διαμάντια του νέου κύματος του τσεχικού κινηματογράφου και είχαν κάτι από τη τζαζ χάρη και αντισυμβατικότητα. Η πρώτη, μιλά για την λαχτάρα και την ενηλικιώση μιας νεαρής κοπέλας από το πρώτο χτυποκάρδι στην πρώτη αναπόφευκτη απογοήτευση. Η δεύτερη είναι ένας επίσημος χορός όπου τίποτα δεν παει καλά― προκαλώντας συνειρμούς σαφείς με τις δυσλειτουργίες του κομμουνιστικού καθεστώτος. 

Και οι δύο (γυρισμένες τη δεκαετία του 60) είχαν λεπτό χιούμορ, υπέροχη φωτογραφία, κι ένα γλυκόπικρο πνεύμα που λίγοι κατόρθωσαν στον παγκόσμιο κινηματογράφο.