Η σημερινή έκδοση του Observer περιέχει μια συλλογική λίστα των πέντε κριτικών του, που εμβαθύνει στο ευρωπαϊκό σινεμά, παρουσιάζοντας χωρίς αξιολογική σειρά τις 25 ταινίες που θεωρούν ως τις σημαντικότερες και καινοτόμες για το μέσο, μέσα σε μια χρονική περίοδο σχεδόν 100 χρόνων.
Ο Μαρκ Κερμόντ, η Σίμραν Χανς, η Γουέντι Άιντι, ο Γκάι Λοτζ και ο Τζόναθαν Ρόμνεϊ προσπάθησαν με αυτό τον τρόπο να αναδείξουν την έννοια «ευρωπαϊκό σινεμά» που εδώ και χρόνια ξεπέρασε τις εθνικές κινηματογραφίες, δίνοντας έτσι την απάντηση του πολιτισμού σε διχαστικές πολιτικές.
Άλλωστε με τις συμπαραγωγές να αποτελούν σήμερα μονόδρομο για μεγάλους Ευρωπαίους δημιουργούς, οι ταινίες που προκύπτουν μέσα από συλλογικό, πολυεθνικό μόχθο είναι προϊόν μιας ηπείρου, παρά μιας χώρας.
Στη μεγάλη αυτή ομάδα ανήκει φυσικά και η Αγγλία, με τους δημιουργούς της να νιώθουν επίσης μέλη αυτού του συνόλου, παρά να αυτοκαθορίζονται ως αυστηρά Βρετανοί.
H λίστα διακρίνεται για την ποικιλομορφία της σε χώρες και είδη, προσπαθώντας να καλύψει τα περισσότερα πεδία με τα οποία αναμετρήθηκε αυτό που αποκαλούμε σήμερα «ευρωπαϊκό σινεμά».
Ξεκινώντας από το 1922 και τον «Νοσφεράτου» του Μουρνάου, ως το 2017 και το «Η ψυχή και το σώμα» της Ίλντικο Ενιέντι, η λίστα διακρίνεται για την ποικιλομορφία της σε χώρες και είδη, προσπαθώντας να καλύψει τα περισσότερα πεδία με τα οποία αναμετρήθηκε αυτό που αποκαλούμε σήμερα «ευρωπαϊκό σινεμά».
Μέσα θα βρούμε και μια ελληνική ταινία, όχι του αγαπημένου των Βρετανών Γιώργου Λάνθιμου, αλλά του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Δείτε τις ταινίες παρακάτω με χρονολογική σειρά:
Νοσφεράτου (Φ.Β. Μουρνάου, 1922, Γερμανία)
Τα Πάθη της Ζαν ντ' Αρκ (Καρλ Ντράγιερ, 1928, Γαλλία)
Αταλάντη (Ζαν Βιγκό, 1934, Γαλλία)
Οι Βιτελόνοι (Φεντερίκο Φελίνι, 1953, Ιταλία)
Ο Ηδονοβλεψίας (Μάικλ Πάουελ, 1960, Μ. Βρετανία)
Ο Ρόκο και τ' Αδέρφια του (Λουκίνο Βισκόντι, 1960, Ιταλία)
Persona (Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, 1966, Σουηδία)
Daisies (Βέρα Χιτίλοβα, 1966, Τσεχοσλοβακία)
Ο Φόβος Τρώει τα Σωθικά (Ρ.Β. Φασμπίντερ, 1973, Δ. Γερμανία)
Η Σελίν και η Ζυλί πάνε βαρκάδα (Ζακ Ριβέτ, 1974, Γαλλία)
Το Αίνιγμα του Κάσπαρ Χάουζερ (Βέρνερ Χέρτζογκ, 1974, Δ. Γερμανία)
H Κυρία και ο Ναύτης (Λίνα Βερτμίλερ, 1974, Ιταλία)
Ζαν Ντιλμάν (Σαντάλ Άκερμαν, 1975, Βέλγιο/Γαλλία)
Ο Θίασος (Θόδωρος Αγγελόπουλος, 1975, Ελλάδα)
Το Δέντρο με τα Τσόκαρα (Ερμάνο Όλμι, 1978, Ιταλία)
Stalker (Αντρέι Ταρκόφσκι, 1979, ΕΣΣΔ)
A Lonely Woman (Ανιέσκα Χόλαντ, 1981, Πολωνία)
Οι Λεγεωνάριοι (Κλερ Ντενί, 1999, Γαλλία)
Τραγούδια από τον Δεύτερο Όροφο (Ρόι Άντερσον, 2000, Σουηδία)
Fat Girl (Κατρίν Μπρεγιά, 2001, Γαλλία)
Μίλα της (Πέδρο Αλμοδόβαρ, 2002, Ισπανία)
Μακριά (Νουρί Μπίλγκε Τζεϊλάν, 2002, Τουρκία)
4 Μηνες, 3 Εβδομάδες και 2 Ημέρες (Κρίστιαν Μουνγκίου, 2007, Ρουμανία)
Girlhood (Σελίν Σιαμά, 2014, Γαλλία)
Η Ψυχή και το Σώμα (Ίλντικο Ενιέντι, 2017, Ουγγαρία)