Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου επιστρέφει μετά τον πολυσυζητημένο Καβάφη με το ΜΕΣΑ τη νέα του παράσταση εξάωρης διάρκειας που θα ανέβει στο θέατρο Παλλάς από 13 Απριλίου έως 15 Μαΐου (και για 20 παραστάσεις).
Αυτή τη φορά πέρα από τον κλασσικό τρόπο μιντιακής επικοινωνίας και προώθησης ο Παπαϊωάννου επέλεξε να αξιοποιήσει και την ιντερνετική οδό. Έφτιαξε site, το http://mesaproject.gr χτισμένο πάνω στην γνωστή ηλεκτρονική πλατφόρμα του tumblr το οποίο και γνωστοποίησε ηλεκτρονικά σήμερα και στο οποίο με πολύ σαφή και εύληπτο τρόπο μπορεί ο δέκτης (που μπορεί να είναι ο παπαϊωαννικός θαυμαστής, ο χομπίστας blogger ή ο επαγγελματίας δημοσιογράφος) ν' αντλήσει πληροφορίες για την παράσταση και να τις αναπαράξει (ή όχι)με τον τρόπο που του επιτρέπει η τεχνολογία πια.
Kαλοσχεδιασμένο, με την λιτή, μίνιμαλ, γνώριμη αισθητική του Παπαϊωάννου το site και οι υποενοτητές του στα δεξιά της οθόνης μας γνωστοποιούν τι θα είναι περίπου αυτο που θα αντικρύσουμε μπροστά μας τον Απρίλιο. Κρατώ ως κάποια πρώτα αμυδρά στοιχεία αισθητικά έτσι όπως τα εμφανίζει (φωτογραφικά τουλάχιστον) τους ζωγράφους Johannes Vermeer, Edward Hopper, David Hockney και Marina Abramovic αλλά και κάποιες από τις δικές του γνώριμες εικονογραφικές εμμονές (τα κόμιξ, η πόλη, τα αρχαία σπαράγματα).
Τι είναι λοιπόν το ΜΕΣΑ; Αντιγράφω από το section των Συχνών ερωτήσεων του site :
ΤΟ ΜΕΣΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ; PERFORMANCE ART; ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ;
Δεν ξέρουμε να σου απαντήσουμε. Είναι ένα στοίχημα. Ένα πείραμα στο κέντρο της πόλης. Θα το ανακαλύψουμε όλοι μαζί. Η παράσταση αλλάζει διαρκώς παραμένοντας ίδια. Είναι μια σύνθεση αμέτρητων συνδυασμών και επικαλύψεων της ίδιας σειράς κινήσεων από 30 ερμηνευτές. Επί σκηνής η παράσταση ανακυκλώνεται μέσα στον εαυτό της, και ενώ χρησιμοποιεί τα ίδια ακριβώς υλικά, τα συνθέτει με τρόπους που δεν επαναλαμβάνονται ποτέ.
Μένει να δούμε λοιπόν πως θα εξελιχθεί αυτό το παραστασιακό πείραμα και αν θα καταφέρει ο Παπαϊωάννου να πλησιάσει αυτό που έχει ως κεντρικό νοηματικό πυρήνα της παράστασης. Τον στίχο του Πέρση ποιητή Τζελαλεντίν Ρουμί δηλαδή: «When you brush a form clean, it becomes what it truly is» (όταν οδηγείς μια φόρμα στην καθαρότητα, γίνεται αυτό που πραγματικά είναι).