Μιλάω με φίλους από Θεσσαλονίκη για το ποσοστό που πήρε ο Βασίλης Λεβέντης στις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Ένας απ' αυτούς διατυπώνει την παρατήρηση πως σε ολόκληρη σχεδόν τη Βόρεια Ελλάδα αύξησε τη δύναμη του κατά δύο μονάδες τουλάχιστον. Το πιθανότερο, μου εξηγεί, είναι να ''έπιασε τόπο'' η διακαναλική συνέντευξη του Προέδρου, η οποία μεταδόθηκε από το TV ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, και άφησε καλές εντυπώσεις στον κόσμο. Εν ολίγοις, ορισμένοι αναποφάσιστοι ψήθηκαν την τελευταία στιγμή από τα λεγόμενα του Λεβέντη και τον ψήφισαν, κατατροπώνοντας κανονικά το θηρίο τον Ευάγγελο Βενιζέλο μεσ' στο δικό του ''γήπεδο'' κιόλας.
Όλοι μεγαλώσαμε με τις τηλεοπτικές εκπομπές του Λεβέντη. Ήταν τότε που βρισκόμασταν σε νεαρή ηλικία και δε μπορούσαμε, έτσι όπως μας ''προσφερόταν'' το θέαμα, να ξεχωρίσουμε τις τάχα μου πολιτικές από τις τάχα μου ψυχαγωγικές εκπομπές των ιδιωτικών καναλιών. Ήτανε τόσο σάικο η ελληνική TV τα χρόνια εκείνα, αρχές της δεκαετίας του 1990! Από τη μία υπήρχαν ο αείμνηστος Ευάγγελος Γιαννόπουλος με την Αγάπη του στο Κανάλι 29, καθώς επίσης και ο συχωρεμένος ο Βασίλης Μπουγιουκλάκης που έτρεχε στις λαϊκές ώσπου έφαγε το καφάσι στο κεφάλι μα δεν διέκοψε το ρεπορτάζ του! Έτσι, αφού μαύρισε για λίγο η οθόνη, αμέσως μετά τον είδαμε να παρακαλάει τον εικονολήπτη να κάνει κοντινό στο ματωμένο κούτελο του με την παροιμιώδη ατάκα: ''Και τον Χριστό τον δείρανε''!
Η Λένα Πλάτωνος τού τηλεφώνησε κι εκείνος την έβγαλε στον αέρα, χωρίς φυσικά να του πει ποια είναι, αλλά και χωρίς καμία διάθεση χλεύης. Μόνο για τη δικτατορία της Υπεραγοράς τον ρωτούσε κι ο Λεβέντης παραδόξως μπήκε στο trip, ανοίγοντας έναν σύντομο διάλογο με τη συνθέτρια. Πολύ θά'θελα να την είχα δει την εκπομπή αυτή, σκέτος σουρεαλισμός θα ήταν!
Μου έλεγε προχθές η Λένα Πλάτωνος πως συνήθιζε να βλέπει Βασίλη Λεβέντη με τη μάνα της και τον πατέρα της, ξαπλωμένοι κι οι τρεις στον καναπέ τα χειμωνιάτικα βράδια. Ένα απ' αυτά τα βράδια μάλιστα τού τηλεφώνησε κι εκείνος την έβγαλε στον αέρα, χωρίς φυσικά να του πει ποια είναι, αλλά και χωρίς καμία διάθεση χλεύης. Μόνο για τη δικτατορία της Υπεραγοράς τον ρωτούσε κι ο Λεβέντης παραδόξως μπήκε στο trip, ανοίγοντας έναν σύντομο διάλογο με τη συνθέτρια. Πολύ θά'θελα να την είχα δει την εκπομπή αυτή, σκέτος σουρεαλισμός θα ήταν! Και, σίγουρα, καλύτερη από την άλλη που ο Πρόεδρος ούρλιαζε να πέσει καρκίνος στις οικογένειες των Παπανδρέου - Μητσοτάκη, τρομάζοντας ακόμη και τον πιο καλοπροαίρετο θεατή και φαν του! Τέλος πάντων, τη συμπάθεια μας την ξανακέρδισε ο Λεβέντης το 1994 όταν πήγε στην εκπομπή ''Προφίλ'' του αντιπαθέστατου δημοσιογράφου και πρώην Υπουργού της ΝΔ, Πάνου Παναγιωτόπουλου, ο οποίος προσπάθησε φανερά να τον ξεφτιλίσει από θέση ισχύος.
Πολλές αναφορές έχουν γίνει την τελευταία 20ετία στο μοναδικό 45άρι δισκάκι που κυκλοφόρησε ο Βασίλης Λεβέντης με τα ''Παιδιά του Πειραιά'' του Μάνου Χατζιδάκι. Πάλι, όμως, χωρίς σπουδαίες λεπτομέρειες, διότι μάλλον ήταν ένα ερασιτεχνικό εγχείρημα από την πλευρά του μετέπειτα πολιτικού δίχως επιδιώξεις για τραγουδιστική καριέρα. Μεταξύ μας, δεν τό'χε κιόλας. Καθόλου, όμως...
Το δισκάκι του Λεβέντη τό'χα αγοράσει κατά το κλείσιμο του δισκοπωλείου ''Ζαν'' στο Κερατσίνι, επί της Τσαλδάρη, λίγα μέτρα από εκεί που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας. Πρέπει να ήταν αρχές του 2000. Ο δισκοπώλης ξεπουλούσε το στοκ του σε κούτες στο πεζοδρόμιο, σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές. Δεν είχε καν εξώφυλλο - θυμάμαι - και βρισκόταν μέσα σε άσπρο φακελλάκι. Ο μόνος λόγος που πήρα τότε το μικρό αυτό βινύλιο ήταν η μανία μου να συλλέγω οτιδήποτε είχε σχέση με τον Μάνο Χατζιδάκι. Παρ' όλα αυτά, ο ''Ζαν'' (έτσι τον λέγαμε από το όνομα του μαγαζιού του), μου είχε πει ως μεγαλύτερος δυο - τρία πράγματα γι' αυτό το δισκάκι: Το τύπωσε ο Βασίλης Λεβέντης ιδίοις εξόδοις στις αρχές της δεκαετίας του 1970 - το 1972 λένε οι διαδικτυακές πηγές. Όντας Κερατσινιώτης και δη Ταμπουριώτης ο Πρόεδρος, το είχε μοιράσει βασικά στα δισκοπωλεία της περιοχής του. Περνούσε ύστερα από μερικές μέρες, ρωτούσε αν πούλησε τίποτα κι αν η απάντηση ήταν θετική, έβγαζε κάνα χαρτζιλίκι. Σύντομα, όμως, καταπιάστηκε με άλλα πράγματα, το θέμα ξεχάστηκε και μαζί του ξεχάστηκαν και τα τελευταία δισκάκια στα δισκοπωλεία του Κερατσινίου.
Άγνωστο ποιοί συμμετείχαν στην ηχογράφηση των δύο τραγουδιών του δίσκου. Ο ίδιος ο Λεβέντης, όποτε τον ρωτάνε γι' αυτό, σχεδόν αποφεύγει να μιλήσει, υποστηρίζοντας πως επρόκειτο περισσότερο για μία νεανική τρέλα. Άλλωστε, το 1972 που βγήκε το δισκάκι από την άγνωστη Hellas Records (άλλη μία ''ανεξάρτητη'' εταιρεία που εξαφανίστηκε γρήγορα), εκείνος ήταν μόλις 21 ετών και σπούδαζε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο. Η ενορχήστρωση, πάντως, δεν είναι κακή, αν και τουριστική: Μπουζούκι, κρουστά και φλάουτο, ένας αρκετά ''folk'' ήχος για λαϊκό τραγούδι της εποχής.
Στην πρώτη όψη τραγουδούσε τα ''Παιδιά του Πειραιά'', φαλτσάροντας απίστευτα. Ποιος ξέρει αν άκουσε ποτέ ο Χατζιδάκις την εκτέλεση του τραγουδιού του, που, ούτως ή άλλως, καθόλου δεν γούσταρε, με τη φωνή του Λεβέντη. Στη δεύτερη όψη υπήρχε η ''Αλέκα'' με την αναγραφή ''Ρυθμοί Βαλς'' πλάι στον τίτλο του τραγουδιού. Ντούέτο του Λεβέντη με τη Τζένη Λιέρη, συμφοιτήτρια του στο Πολυτεχνείο. Με επιφύλαξη λέω πως η Λιέρη τα αμέσως επόμενα χρόνια ακολούθησε το δρόμο της ποίησης και της συγγραφής βιβλίων, δοκιμίων και μυθιστορημάτων. Ούτε αυτή, πάντως, τό'χε με το σπορ, το τραγούδι εννοώ. Εν πάση περιπτώσει, το τραγούδι σε αρκετά μοντέρνο στυλ μιλούσε για μιαν Αλέκα που ήταν άτιμη γυναίκα καθώς είχε κλέψει τις καρδιές δύο ανδρών ταυτόχρονα. Οι δημιουργοί της ''Αλέκας'', ο συνθέτης και ο στιχουργός, ''αγνοούνται''. Αν τους γνωρίζει κανείς, ας με διαφωτίσει και μένα.
Το 45άρι βινύλιο του Βασίλη Λεβέντη δεν τό'χω πια στα χέρια μου. Πάνε αρκετά χρόνια που τα αντάλλαξα σε παλαιοπωλείο του Πειραιά, αυτό και ένα κακοηχογραφημένο ''πειρατικό'' live των Deep Purple, με μία συλλογή μουσικών θεμάτων του James Bernard για τις ταινίες τρόμου της βρετανικής Hammer των 60s - 70s. Τα δύο τραγούδια ωστόσο τα ξανάκουσα πριν από λίγη ώρα στο youtube από κάποιον φανατικό συλλέκτη που είχε το δισκάκι στην κατοχή του και το ψηφιοποίησε.