Το καλό line up, ο σωστός ήχος, η προσιτή τιμή του εισιτηρίου, ένας όμορφος χώρος διεξαγωγής και φυσικά η ασφάλεια του κόσμου, είναι αυτά που είναι απαραίτητο να σκεφτεί ένας καινούριος διοργανωτής μουσικών φεστιβάλ εάν θέλει ο κόσμος που αγαπά την μουσική να τον κατατάξει στους σοβαρούς. Όμως, αυτό το καλοκαίρι ο πολιτισμός στην χώρα μας δέχτηκε μερικά από τα πιο σοβαρά χτυπήματα κάτω από την ζώνη. Και ιδιαίτερα τις τελευταίες εβδομάδες όπου η όρεξη για τα θεάματα είχε αντικατασταθεί με την αγωνία για τον άρτο, αυτοί που κατάφεραν να παραμείνουν όρθιοι ήταν οι προσαρμοστικοί και οι πιο ευέλικτοι.
Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Γιώργος Κοτρόζος διοργανωτής του Secret Sound Festival στην Κύμη της Εύβοιας, αναπροσάρμοσε το line up, άφησε ελεύθερη την είσοδο και για τις δυο ήμερες, και κατάφερε για δεύτερη χρονιά να έχει ένα πετυχημένο διήμερο αντάξιο του περσινού. Δεν ξέρω πόσο κερδοφόρα ήταν η φετινή διοργάνωση. Το σίγουρο είναι ότι κράτησε τον κόσμο του, δεν έκανε εκπτώσεις στο line up, και πάνω από όλα διατήρησε το χαρακτήρα του φεστιβάλ. Στο μέλλον τα οφέλη από αυτή την δοκιμασία υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έρθουν και με το παραπάνω.
Και επειδή τα πάντα επαναπροσδιορίζονται και αλλάζουν με βάση τα δεδομένα της νέας εποχής, λέω να επιστρέψουμε στα βασικά και να ξαναθυμηθούμε με αφορμή το Secret Sound Festival, τι είναι μουσικό φεστιβάλ γιατί η μπάλα χάνετε κάποιες φορές σε «κέρδη με το κεφάλι», στις απαιτήσεις των πρώτων ονομάτων και το κακό line up.
Μερικές σκέψεις λοιπόν για το θέμα φεστιβάλ:
Δεν γίνεται να οργανώσει ο οποιοσδήποτε ένα μουσικό φεστιβάλ
Επιτυχημένα φεστιβάλ είναι αυτά που οι διοργανωτές τους είναι μέσα στην φάση, γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, και αγαπούν συγκεκριμένα είδη μουσικής. Το να λες ότι αγαπάς την μουσική γενικά και αόριστα(«Κάτι αντίστοιχο με την απάντηση «ακούω απ’ όλα» στην ερώτηση τι μουσική ακούς) δεν σου δίνει άφεση αμαρτιών για ένα line up χωρίς ταυτότητα. Για παράδειγμα: Γιατί τα φεστιβάλ metal μουσικής ακόμα και αυτά που διοργανώνονται εκτός Αθηνών είναι πετυχημένα; Διότι διοργανωτές και κοινό αρνούνται να κάνουν εκπτώσεις σε αυτά που αγαπούν. Μια καλή αρχή για τους καινούριους διοργανωτές φεστιβάλ είναι να μελετήσουν τα φεστιβάλ metal μουσικής
Η ταυτότητα ενός φεστιβάλ είναι πάνω από το κέρδος
Ένα φεστιβάλ μπορεί να εξελιχθεί σε μια κερδοφόρα επιχείρηση. Αν όμως βάλεις το κέρδος πάνω από αυτό που εκπροσωπείς τότε μπορεί να εξελιχθεί σε κακή παράσταση. Με άλλα λόγια: Πόσο νερό να βάλουμε στο κρασί μας στο τι είναι «Ροκ»; (που ξέρουμε τι είναι αλλά κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε).
Ένα φεστιβάλ πρέπει να δίνει χώρο στους καινούριους μουσικούς. Όχι σαν να τους κάνει χάρη μέχρι να βγει «ο μεγάλος»
Εάν οι άνθρωποι που οργανώνουν ένα φεστιβάλ δεν έχουν την διορατικότητα να διακρίνουν τους καινούριους και την δυνατότητα να τους παρουσιάσουν σωστά (Δηλαδή με καλό ήχο) τότε θα έπρεπε να τους αφήσουν στην ησυχία τους. Στο Secret Sound από τα πρώτα λεπτά ο ήχος ήταν έτσι όπως θα έπρεπε να είναι.
Όχι «κόλπα». Καλός ήχος
Δεν χρειάζεται ένα φεστιβάλ να ρίχνει τα λεφτά του σε περιττά έξοδα για να εντυπωσιάσει μπας και ξεχάσουμε μια βασική του έλλειψη: Τον κακό ήχο. Αν ματώνουν τα αυτιά σου τι να την κάνεις την γιγαντοοθόνη;
Ένα φεστιβάλ (θα μπορούσε να) είναι ένα ανοιχτό κάλεσμα σε όλους. Ακόμα και σε αυτούς που δεν ακούν την συγκεκριμένη μουσική
Και εδώ τα κατάφερε το Secret Sound να δώσει την εικόνα ενός ανοιχτού καλέσματος προς όλους. Μέσα στην φύση του Platanenhof μπορούσες να διακρίνεις εκτός από το γνωστό νεανικό κοινό, άτομα κάθε ηλικίας, γονείς με παιδία, τύπους «είδα φως και μπήκα». Βοήθησε το ότι από τις 8 ο χώρος ήταν ανοιχτός για το κοινό.
Balkan Riddims και Mononome
Μια ειδική αναφορά σε αυτά τα δύο ονόματα, λόγω προσωπικού κολλήματος, αν και όλα τα dj set και των δυο ημερών ήταν πολύ καλά.
Οι Balkan Riddimsέχουν το ταλέντο να χτίζουν με τα dj set τους ένα ολόκληρο μουσικό ταξίδι. Για πότε από τις ακτές της Τζαμάικα βρεθήκαμε στις όχθες του Γάγγη ούτε που το καταλάβαμε! Ακόμα και αν δεν ήθελες να χορέψεις, και μόνο να άκουγες το set τους την Παρασκευή το βράδυ σου έφτιαχνε η διάθεση. Είναι δεμένη ομάδα.
Τον Mononome δεν τον είχα ξαναδεί live. Το MPC2500 λούστηκε με τον ιδρώτα του το βράδυ του Σαββάτου. Ήταν μια εκπληκτική εμφάνιση του παραγώγου από την Θεσσαλονίκη αντάξια της φήμης που τον συνοδεύει. Με έκανε να ξαναθυμηθώ τι σημαίνει να είναι κάποιος dj και παραγωγός. Το δηλώνουν τόσοι πολλοί που έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει πραγματικά
Παραλειπόμενα
Η λευκή πετσέτα με την οποία σκούπιζε τον ιδρώτα του ο Mononome
Όταν στο set των BNC και Mr Soundproof σάμπλαραν τη φωνή της Edith Piaf στο Non, Je ne regrette rien. Σίγουρα κανένας δεν μετάνιωσε που βρισκόταν εκεί αυτό το Σαββατόβραδο του Ιουλίου
Ένας τύπος με κόκκινο κουστούμι και ράστα μαλλιά στον χώρο και τις δυο μέρες. Μια ολόκληρη ιστορία χωρίς να χρειαζόταν καν να σου την διηγηθεί
Σκυλιά που αγαπούν την καλή μουσική!
Χέρια με τα τατουάζ που σπρώχνουν καρότσια με παιδιά
Ο έναστρος ουρανός πάνω από το δάσος