Για την ακρίβεια, η Φωτεινή Βελεσιώτου δεν τείνει να γίνει, είναι ήδη φαινόμενο! Και πως να μην είναι, αφού κοντεύει τα 60 και ο κόσμος την ανακάλυψε μόλις πριν μερικά χρόνια από ένα ομολογουμένως υπέροχο τραγούδι, τις ''Μέλισσες'' του Γιώργου Καζαντζή και της Ελένης Φωτάκη! Με άλλα λόγια, η Βελεσιώτου δεν είναι Μποφίλιου, ένα νέο κορίτσι, που ακολούθησε μία φυσιολογική πορεία μέχρι να αγγίξει την κορυφή. Είναι μία συνταξιούχος δασκάλα που τραγουδούσε ευκαιριακά στη Θεσσαλονίκη και που την έμαθε όλη η Ελλάδα από τη μια μέρα στην άλλη. Πραγματικά, δε μπορώ να θυμηθώ άλλη αντίστοιχη περίπτωση στο ελληνικό τραγούδι! Αυτές τις σκέψεις έκανα φτάνοντας χθες βράδυ στην Τεχνόπολη και βλέποντας την ουρά του κόσμου στην είσοδο.
Καθ' όλη τη διάρκεια αυτής της συναυλίας με τον καθαρά εορταστικό χαρακτήρα, οι φωνές που ακούγονταν και που προέρχονταν κατά κόρον από νέους ανθρώπους εστιάζονταν σε τέσσερις λέξεις όλες κι όλες: "Είναι θεά" και "Την αγαπώ"!
Στο κυρίως θέμα τώρα, τη συναυλία δηλαδή, έχω να πω ότι ήταν εξαιρετική από καλλιτεχνικής άποψης! Τη Φωτεινή Βελεσιώτου τίμησαν άξιοι συνάδελφοι της από Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Έτσι, μπορεί να τραγούδησαν δίπλα της ο Μανώλης Μητσιάς, η ''ιστορία του ελληνικού τραγουδιού'' όπως τον προλόγισε η Βελεσιώτου, ο Παντελής Θαλασσινός ή ο Μίλτος Πασχαλίδης, η ίδια η οικοδέσποινα όμως έδωσε βήμα και σε άλλους, λιγότερο γνωστούς, συνοδοιπόρους της καλλιτέχνες: Αναφέρομαι στους τραγουδοποιούς Ευγένιο Δερμιτάσογλου και Λάζαρο Σαμαρά. Με τον μεν Δερμιτάσογλου η Βελεσιώτου έχει συνεργαστεί εκτενώς στη Θεσσαλονίκη, με τον δε Σαμαρά έχουν κάνει μαζί μόνο ένα, αλλά υπέροχο τραγούδι, το ''Βαλς του Απρίλη'', που το ακούσαμε στη συναυλία!
Απ' όλους τους guests της Βελεσιώτου, απουσία μπήκε στον Σταύρο Σιόλα και ίσως γι'αυτό η Λιζέτα Καλημέρη στην έναρξη να τραγούδησε τα ''Διόδια'' ντουέτο με τη Βελεσιώτου. Τι ωραία τραγουδίστρια είναι η Καλημέρη! ''Ανασαίνει την ομίχλη για το θολό τοπίο του λαιμού και οι χορδές της στέλνουν εκείνο που κανείς δεν ξέρει πως λέγεται'', για να δανειστώ τα ποιητικά λόγια του Λουδοβίκου των Ανωγείων γι' αυτήν!
Την Καλημέρη διαδέχτηκε ο Μίνως Μάτσας, ο συνθέτης του τελευταίου δίσκου της Βελεσιώτου σε στίχους της Φωτάκη. Λογικό το ότι ακούστηκαν κομμάτια από τη συγκεκριμένη δουλειά, η οποία - όπως διαπίστωσα - έχει αποκτήσει φαν! Κι αν ο Μάτσας θεωρείτο δικαίως ένας καλός συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής, με το δίσκο αυτό φανέρωσε το ταλέντο του και στην τραγουδοποιία.
Ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Παντελής Θαλασσινός και η Γιώτα Νέγκα εμφανίστηκαν τραγουδώντας μαζί με τη Βελεσιώτου δικά τους κομμάτια που έγιναν επιτυχίες, καθώς και διασκευές από τη χρυσή εποχή του έντεχνου και του λαϊκού τραγουδιού. Όσο για τον Μητσιά, επίσης λογικό να τραγουδήσει περισσότερα κομμάτια απ' τους υπόλοιπους: Το ''Ποτέ'' του Κραουνάκη και της Νικολακοπούλου, το ''Ερωτικό'' του Μικρούτσικου και του Αλκαίου, το ''Δε λες κουβέντα'' του Μούτση και του Τριπολίτη, ενώ στο τέλος, ανταποκρινόμενος στην παραγγελιά του κοινού, ερμήνευσε α καπέλα την πρώτη στροφή του τραγουδιού ''Ο Γιάννης ο φονιάς'' του Χατζιδάκι και του Γκάτσου.
Για όσους γνωρίζουν την πορεία της Βελεσιώτου και την παρακολουθούν συναυλιακά τουλάχιστον, το ρεπερτόριο της δεν έκρυβε κάποια έκπληξη: Τσιτσάνης ("Σαν απόκληρος γυρίζω"), Σαββόπουλος ("Ζεϊμπέκικο"), Ανδριόπουλος ("Μην κλαις"), Λάγιος ("Θα με δικάσει"), Χατζιδάκις ("Ειμ' αητός χωρίς φτερά") κ.α. Ωστόσο, θεωρώ ακριβή στιγμή την ερμηνεία της σε ένα εμβληματικό τραγούδι του Νικόλα Άσιμου, το "Γιουσουρούμ", που δεν παίζεται τόσο συχνά όσο κάποια άλλα του αυτόχειρα τραγουδοποιού.
Η συγκίνηση της Φωτεινής Βελεσιώτου που όλη την ώρα τραγουδούσε με ένα τσιγάρο στο χέρι (δεν το αποχωρίζεται ποτέ το τσιγάρο στα live της) ήταν έκδηλη: «Πρώτη φορά ίσως τραγουδάω μπροστά σε τόσο πολύ κόσμο» σχολίασε και η φωνή της έσπασε!
Καθ' όλη τη διάρκεια αυτής της συναυλίας με τον καθαρά εορταστικό χαρακτήρα, οι φωνές που ακούγονταν και που προέρχονταν κατά κόρον από νέους ανθρώπους εστιάζονταν σε τέσσερις λέξεις όλες κι όλες: "Είναι θεά" και "Την αγαπώ"!