O Kurt Cobain, το κίνημα του grunge, και η εκρηκτική σκηνή της Ουάσιγκτον των 90s είναι και θα είναι πάντα επίκαιρα τις πρώτες μέρες του Απριλίου - ακολουθώντας τις "επετείους" θανάτου του Κurt που αυτοκτόνησε στις 5 Απριλίου του 1994.
Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των φωτογραφιών που κατακλύζουν το ίντερνετ αυτές τις μέρες – αλλά και γενικότερα με κάθε αφορμή και αναφορά στους Nirvana- τραβήχτηκαν από τον ίδιο άνθρωπο.
Ο φωτογράφος Charles Peterson ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που έχουν την τύχη να βρίσκονται στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή.
Έχοντας φίλους που ακολουθούσαν ως μικρές μπάντες τα συγκροτήματα της Sub Pop άρχισε να φωτογραφίζει μανιωδώς τα live και τις μπάντες που έμελλε να γράψουν ιστορία, χωρίς φυσικά να συνειδητοποιεί – όπως πιθανώς και όλοι οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές του νεοσύστατου κινήματος, και όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις- ότι καταγράφει ένα σημαντικό μέρος της σύγχρονης ιστορίας της μουσική στα γεννοφάσκια της.
Πολύ γρήγορα ο Bruce Pavitt του ανέθεσε να γίνει ο επίσημος φωτογράφος της εταιρείας, και σήμερα ο Peterson θεωρείται σήμερα ο "επίσημος φωτογράφος" της grunge σκηνής, και ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για το μεγαλύτερο οπτικό κομμάτι 90s νοσταλγίας.
Ο Peterson θεωρείται σήμερα ο "επίσημος φωτογράφος" της grunge σκηνής, και ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για το μεγαλύτερο οπτικό κομμάτι ασπρόμαυρης 90s νοσταλγίας
«Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε ακριβώς το μέγεθος όλου αυτού, όλα ήταν καινούρια για εμάς, και πολύ συναρπαστικά», έχει πει. «Τίποτα δεν ήταν στημένο ή σκηνοθετημένο. Καμία φωτογραφία από αυτές που βλέπουμε σήμερα. Όλα κυλούσαν φυσικά και αυθόρμητα. Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα είναι το πόσο πολύ πίναμε. Για να είμαι ειλικρινής νιώθω λίγο χαζός σήμερα όταν σκέφτομαι ότι δεν προέβλεψα την επίδραση που θα είχε η σκηνή τα μετέπειτα χρόνια. Είμαι ευγνώμων αλλά σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να κάνω πολλά περισσότερα.»
Θα φανταζόταν κανείς ότι ο Peterson έχει να μοιραστεί εκατοντάδες θρυλικές ιστορίες από το παρασκήνιο. Κι όμως προς τιμήν του επιλέγει να μείνει φειδωλός στις δηλώσεις του. «Δεν μου αρέσει και τόσο να εξιστορώ», λέει.
Καλύτερα, γιατί οι εικόνες του μιλάνε από μόνες τους.