To να προσδιορίσεις ακριβώς τη στιγμή που η καριέρα του 28χρονου Harry Styles απογειώθηκε δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.
Η επιτυχία του φαίνεται ότι ήταν προδιαγεγραμμένη από το «Sign of the times», το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησε σόλο το 2017 και το ομώνυμο ντεμπούτο του που βγήκε την ίδια χρονιά και ανέβηκε στην κορυφή των τσαρτ παγκοσμίως.
O βασικός λόγος γι’ αυτό ήταν σίγουρα η συμμετοχή του στους One Direction, το γκρουπ που έφτιαξε ο Simon Cowell μέσα σε 10 λεπτά το 2010 από όσους νεαρούς σόλο τραγουδιστές είχαν απορρίψει στο βρετανικό «X-Factor». Τότε ο Styles ήταν μόνο 16 χρόνων και η συμμετοχή του στο μουσικό ριάλιτι έγινε μετά από προτροπή της μητέρας του.
Μέχρι τότε τραγουδούσε διασκευές των αγαπημένων του κομματιών σε ένα καραόκε που του είχε κάνει δώρο ο παππούς του και είχε μια μπάντα στο σχολείο που κέρδισε έναν διαγωνισμό τύπου Battle of the Bands.
Ο Harry Styles είναι από τους ελάχιστους που έχουν καταφέρει να κάνουν τη δυσκολότερη μετάβαση που συναντά κανείς στην ιστορία της ποπ μουσικής: από μέλος ενός από τα μεγαλύτερα κατασκευασμένα boy bands του πλανήτη, να περάσει σε ένα αποδεκτό από τους κριτικούς και άκρως εμπορικό σόλο act.
Εκτός από τον Styles, στους One Direction συμμετείχαν οι Niall Horan, Liam Payne, Louis Tomlinson και ο Zayn Malik – που είναι ο μόνος που εγκατέλειψε το γκρουπ το 2015. Το όνομά τους ήταν ιδέα του Styles.
Στο «X-Factor» τερμάτισαν τρίτοι, αλλά αυτό, όπως αποδείχτηκε, δεν είχε καμία σημασία. Οι One Direction είχαν την τύχη να εμφανιστούν πάνω στην έκρηξη των social media και ήταν ίσως το τελευταίο βρετανικό boy band που γνώρισε τόσο μαζική επιτυχία, σε βαθμό υστερίας. Υποτίθεται ότι δεν έχουν διαλυθεί επίσημα ακόμη.
Και εκεί που περίμενες ότι ο μόνος που θα έκανε πετυχημένη σόλο καριέρα θα ήταν ο Zayn Malik ως ο πρώτος μουσουλμάνος σουπερστάρ του 21ου αιώνα –αυτά γράφαμε το 2016–, τελικά δεν έγινε έτσι. Ο Malik αρκέστηκε στο να παντρευτεί την Gigi Hadid, να κάνουν ένα παιδί, να την απατήσει, να χαστουκίσει την πεθερά του και να καταλήξουν ένα ακόμη σκάνδαλο στα ταμπλόιντ.
Έβγαλε το τρίτο του άλμπουμ το 2021 με τίτλο «Nobody is listening» και όντως σε κάνει να αναρωτιέσαι αν μετά από όλα αυτά έμεινε και κανείς για να τον ακούσει. Δεν τη λες, επομένως, και αξιοζήλευτη μουσική πορεία.
Στον αντίποδα, ο Harry Styles είναι από τους ελάχιστους που έχουν καταφέρει να κάνουν τη δυσκολότερη μετάβαση που συναντά κανείς στην ιστορία της ποπ μουσικής: από μέλος ενός από τα μεγαλύτερα κατασκευασμένα boy bands του πλανήτη, να περάσει σε ένα αποδεκτό από τους κριτικούς και άκρως εμπορικό σόλο act. Άλλοι δύο που έρχονται στον νου ότι έχουν κάνει κάτι ανάλογο είναι ο Justin Timberlake και ο Robbie Williams – στην Αγγλία τουλάχιστον, επειδή στην Αμερική έχει πάει άπατος.
Επιπλέον, αν ο Harry βαρεθεί τη μουσική, μπορεί να γίνει άνετα ηθοποιός. Το 2017 είχε κάνει το κινηματογραφικό ντεμπούτο του στην ταινία Dunkirk του Christopher Nolan, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις.
Πρόσφατα, η τρίτη του δουλειά, που έχει τίτλο «Harry’s House», έγινε το πιο εμπορικό άλμπουμ το 2022 από την πρώτη κιόλας εβδομάδα κυκλοφορίας της. Πήγε απευθείας στο Νο1 σε Αμερική και Βρετανία. Στη Βρετανία, μάλιστα, τρία κομμάτια του είναι στις τρεις πρώτες θέσεις των τσαρτ, τα «As it was», «Late night talking» και «Music for a sushi restaurant» – που μεταξύ μας είναι και τα καλύτερα του νέου του δίσκου. Οι μόνοι που το έχουν καταφέρει αυτό είναι ο Ed Sheeran και ο Justin Bieber.
Στην Αμερική έχει σπάσει το ρεκόρ που έχει κάνει η πρώην αγαπημένη του, η Taylor Swift. Άφησε πίσω του ακόμη και τον Kendrick Lamar, που το «Mr. Morale» του ήταν μια από τις πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες της χρονιάς.
Όσον αφορά το «Harry’s House» ηχητικά, τώρα, ακολουθεί την πετυχημένη συνταγή του The Weeknd: ’80s μελό και ρετρό ηλεκτρονική νοσταλγία και φτιαγμένο για να παιχτεί ολόκληρο στο ραδιόφωνο. Είναι ένας τίμιος δίσκος με καλή ποπ, που πήρε ακόμη και την ευχή της Joni Mitchell στο Twitter.
As it was
Αν κάτι μπάζει, γενικότερα, δεν είναι οι μελωδίες αλλά οι στίχοι, που μοιάζουν να απευθύνονται ηλικιακά στους φαν που είχε όταν τραγουδούσε στους One Direction. Για έναν περίεργο λόγο, έχουν περισσότερες αναφορές στα ναρκωτικά από ό,τι χρειάζεται, ενώ φτάνουν στα όρια του ανάλαφρου και του χαζοχαρούμενου. Όχι ότι πειράζει ιδιαίτερα, αν δεν είσαι αγγλόφωνος, αλλά αυτό είναι και η μουσική του Harry Styles στην ουσία της, ανάλαφρη, για να σε κάνει να νιώσεις καλά.
Το ίδιο συμβαίνει και με το αντισυμβατικό non-binary στυλ του, που αποτελείται από κραυγαλέες φόρμες, σέξι κόκκινα σορτσάκια, πολλά φτερά και πούπουλα. Δεν είναι ο πρώτος σταρ που το επιχειρεί –τι να πουν δηλαδή ο David Bowie και η όλη φάση των νεορομαντικών τη δεκαετία του ’80;– είναι όμως ο πρώτος στρέιτ μουσικός που πάει κόντρα στην ετεροκανονικότητα τόσο έντονα στη σύγχρονη εποχή και ανήκει στη συγκεκριμένη γενιά, όπως παρατήρησαν στην «Guardian».
Δεν είναι τυχαίο που είναι ο μόνος άνδρας που έχει γίνει εξώφυλλο στη «Vogue» φορώντας ένα Gucci φόρεμα, τουαλέτα για την ακρίβεια. Προκάλεσε τις αναμενόμενες αντιδράσεις από συντηρητικούς και ακτιβιστές –χτυπάει, η αλήθεια είναι, συναγερμό για εργαλειοποίηση της queer αισθητικής– αλλά ο Styles υπερασπίστηκε την επιλογή του, δηλώνοντας ότι «με το να μη φοράς κάτι επειδή είναι γυναικείο, αποκλείεις έναν ολόκληρο κόσμο από υπέροχα ρούχα. Είναι συναρπαστικό αυτό που συμβαίνει σήμερα, που σου δίνεται η δυνατότητα να φοράς ό,τι σου αρέσει, όσο οι γραμμές γίνονται ολοένα και πιο ασαφείς».
Ό,τι και να πει πάντως, ό,τι και να κάνει ο συμπαθής 28χρονος, όλοι φαίνεται να τον λατρεύουν και τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει την εικόνα του.
Τέλος, το μόνο σίγουρο είναι ότι το «As it was» βάζει από τώρα υποψηφιότητα για το απόλυτο τραγούδι της χρονιάς. Ή το «Late night talking», ανάλογα με το τι θα επιλέξει κανείς.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.