Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Ο φανταστικός κόσμος του M. Hulot

Σάββατο πρωί, στα πρόθυρα κατάθλιψης. Ξαφνικά τίποτα δεν είναι το ίδιο. Ο κόσμος στη λαϊκή παγωμένος κι αμίλητος, τα σχόλια συγκρατημένα, το ίδιο και οι φωνές των παραγωγών που σχεδόν δεν ακούγονται, σαν κάποιος να πάτησε το mute.

Ο φανταστικός κόσμος του M. Hulot

NO FUTURE. Σάββατο πρωί, στα πρόθυρα κατάθλιψης. Ξαφνικά τίποτα δεν είναι το ίδιο. Ο κόσμος στη λαϊκή παγωμένος κι αμίλητος, τα σχόλια συγκρατημένα, το ίδιο και οι φωνές των παραγωγών που σχεδόν δεν ακούγονται, σαν κάποιος να πάτησε το mute. Επιστρέφοντας στο σπίτι, διαπιστώνω με έκπληξη ότι ο ένας μετά τον άλλον οι γείτονες κλειδώνουν ανεξήγητα τα wi-fi (αποτέλεσμα της κρίσης; Σημασία έχει ότι μέχρι το μεσημέρι μένω χωρίς σύνδεση). Στην τηλεόραση οι προβλέψεις απελπιστικές (no future), το χάλι της Ελλάδας πρώτη είδηση στα διεθνή πρακτορεία, ο μόνος τρόπος για να διατηρείς τη διάθεσή σου σε ικανοποιητικά επίπεδα είναι η άγνοια. Λίγο πριν φτάσουμε στο Γκάζι για το 7ply Project ακολουθούμε τις συμβουλές hipsterάδων φίλων και κάνουμε μια στάση στον νέο γαλλικό φούρνο που άνοιξε στην Πανεπιστημίου («ένα καλό γλυκό μπορεί να λειτουργήσει σαν αντικαταθλιπτικό»). Ο κακός χαμός. Οι ουρές θυμίζουν σκηνές από πόλεις του πρώην Ανατολικού Μπλοκ την εποχή που άνοιξαν τα McDonalds. Εικόνες Μόσχας, με καλοντυμένες κυρίες με μαλλί κομμωτηρίου που κρατάνε χαρτάκια με σημειώσεις (ονόματα γλυκών στα γαλλικά, γραμμένα με ελληνικούς χαρακτήρες) και κάνουν εκνευριστικά σχόλια, κοστουμαρισμένους τύπους που έχουν λουστεί με κολόνια και περίεργους περαστικούς που μπαίνουν στην ουρά για να ζήσουν την εμπειρία (40 λεπτά για μια μπαγκέτα). Δεν είχαμε τόσο χρόνο διαθέσιμο. Στο δρόμο για το Γκάζι ακούμε το νέο τραγούδι της αγνώριστης M.I.A. «Born Free», ένα πανκ κομμάτι που σαμπλάρει το «Ghost Rider» των Suicide. Κάτι σαν τη διασκευή του Tricky και της Martina στο Black Steel των Public Enemy, με ένα προκλητικά βίαιο 9λεπτο βίντεο από τον Romain Gavras. Ακόμα πιο προκλητικό κι από το «Foolin'» του Devendra Banhart, όπου εμφανίζεται ξυρισμένος, σε ερωτικές περιπτύξεις με έναν Αβορίγινα...

DOGTOOTH. «Δεν είναι να απορεί κανείς που η Ελλάδα είναι σε οικονομική κρίση» γράφει ο κριτικός της «Guardian», «αν κρίνει από την οικογένεια του Κυνόδοντα, που έχει φτάσει στα έσχατα όρια της πλάνης» (ή κάτι τέτοιο), σε μια παρουσίαση που τον αποθεώνει. Την προηγούμενη εβδομάδα έγιναν μαζεμένα περισσότερα σχόλια για την ταινία από όσα συνολικά γράφτηκαν πέρσι που προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες, ίσως επειδή τώρα που διέρρευσε στο ίντερνετ είδε την ταινία πιο πολύς κόσμος (τη βραδιά που εμφανίστηκε σε torrent τα mail και τα μηνύματα πήραν φωτιά). Ο Κυνόδοντας, που από τις 23 του μήνα προβάλλεται στις αίθουσες της Αγγλίας, έφτασε μέχρι το MOMA της Νέας Υόρκης και τώρα ετοιμάζεται να βγει στην Ισπανία, μαζεύει διθυραμβικές κριτικές που μιλούν για «ένα ποίημα για τη δυσλειτουργία με μαύρο χιούμορ, μια γνήσια οπερέτα της αυτοκαταστροφής με θαυμάσιους ηθοποιούς που κοντρολάρεται παγερά από τον σκηνοθέτη» και «κάτι σαν Haneke με στιγμές γέλιου». Ο Κυνόδοντας είναι με διαφορά η καλύτερη ταινία που έχει προκύψει από ελληνικό team τα τελευταία χρόνια, ίσως ακριβώς επειδή δεν θυμίζει τίποτα ελληνικό.

FOREST OF EVIL. Σάββατο βράδυ με το νέο EP των Demdike Stare (του αγγλικού ντουέτου που πήρε το όνομά του από τη γριά μάγισσα του 17ου αιώνα, η οποία κατηγορήθηκε ότι πούλησε την ψυχή της στο διάβολο κι εκτελέστηκε μαζί με άλλα 11 άτομα, μετά από την περιβόητη δίκη), ένα βήμα παραπέρα από το στοιχειωμένο dub και τον πνευματισμό των ράστα που κυριαρχούσαν στο περσινό άλμπουμ τους. Τα δύο κομμάτια του «Forest of evil» που απλώνονται σε 25 λεπτά ακούγονται σαν το σάουντρακ μιας «μεσαιωνικής» ταινίας τρόμου, με τρομακτικά κρουστά και έγχορδα που θυμίζουν Caretaker και σε βυθίζουν στα σκοτάδια. Την ώρα που παίζει το «Dusk» προσέχω στον δρόμο απέναντι δεκάδες μεσήλικες Φιλιππινέζες παραταγμένες στο πεζοδρόμιο με μια αλλόκοτη τάξη. Στέκονται νυχτιάτικα στη σειρά έξω απ' τον χώρο που χρησιμοποιούν για εκκλησία και χώρο συνοικεσίων (!), μιλώντας χαμηλόφωνα. Οι μισές τουλάχιστον φορούν γυαλιά. Μένουν στον δρόμο μέχρι τα ξημερώματα, η μία δίπλα στην άλλη, μουρμουρίζοντας με έναν πνιχτό βόμβο που θυμίζει μυσταγωγική τελετή.

ΕΙΡΚΤΗ. Με αφορμή ένα remix των Φανταστικών Ήχων στο κομμάτι των Metro Decay («Κειμήλια»), πρόσεξα ότι το δυσεύρετο δισκάκι των '80s ξανακυκλοφορεί και μάλιστα σε πολύ προσεγμένη ανατύπωση. Η Ειρκτή Music Records (www.eirkti.com) είναι μια δισκογραφική εταιρεία που τολμάει να ξανατυπώσει σπάνιους και καταργημένους εδώ και χρόνια new wave και post punk δίσκους (μικρούς και μεγάλους, ακόμα και παλιές κυκλοφορίες σε κασέτες) αποκλειστικά σε βινύλιο. Και τα τρία ελληνικά που έχουν ξαναβγάλει (το «Χορός για μουσική» των Χωρίς Περιδέραιο, το «Κειμήλια/Σκιές» των Metro Decay και το άλμπουμ «Alexandros "Data"») είναι πιστά αντίγραφα των original, με το αυθεντικό artwork.

SVENONIUS. Ο Αμερικάνος Ian Svenonius, τραγουδιστής των θρυλικών Make Up (που είχαν λανσάρει δικό τους είδος στα '90s, το «gospel yeh-yeh»), των Nation of Ulysses και των Weird War, μουσικός, συγγραφέας, δημοσιογράφος, παρουσιαστής σε show του vbs.tv κ.λπ., έρχεται στην Αθήνα με το νέο του σχήμα που αποκαλεί Chain and the Gang και με το άλμπουμ «Down with liberty... up with chains»! Το βράδυ της Πρωτομαγιάς στη Μύγα, μαζί με τους Acid Baby Jesus και τον Χρήστο Δασκαλόπουλο.

ACTRESS. Ο Darren Cunningham (που υπογράφει ως Actress) είναι εδώ και μια δεκαετία ενεργό μέλος της βρετανικής χορευτικής underground σκηνής και μάλιστα με δικιά του δισκογραφική (τη Werk Discs) που κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ του Zomby. Το πρώτο άλμπουμ του, το «Hazyville», δεν ξέφυγε από τον στενό κύκλο που τον παρακολουθούσε μέχρι τότε φανατικά, τα δυο τελευταία EP του όμως ήταν η αφορμή να τον προσέξει μεγαλύτερο κοινό και το «Splazsh», το νέο άλμπουμ του που μόλις κυκλοφόρησε μέσα σε έναν καταιγισμό καινούργιων δίσκων, είναι πραγματικά από τα χορευτικά που αξίζει να προσέξει κανείς. Μέσα στην ηχητική ποικιλία των κομματιών του «ανορθόδοξου» άλμπουμ ξεχωρίζει το αριστουργηματικό «Lost» με τα «σπασμένα» γυναικεία φωνητικά και το κοφτό beat του «Get Ohn» που εξελίσσεται σε ένα επίμονο, υποβλητικό tribal που σε εθίζει. Τη δεύτερη φορά που παίζει το «Maze» η τηλεόραση δείχνει ένα ντοκιμαντέρ για το τέλος του κόσμου (όλους τους πιθανούς τρόπους που θα καταστραφεί ο πλανήτης, ο καλύτερος τρόπος για να κλείνεις το Σαββατοκύριακο με απελπισία).

TEN FOR MY I-POD: Actress-splazsh, demdike stare-forest of evil, metro decay-κειμήλια (fantastikoi hxoi edit), ras g-el-aylien part 1, expert medicine-perfect maniac, spirit spine-spirit spine, sharon jones & the dap kings-i learned the hard way, κουστουμάκι-the boy, kay starr-the capitol collector's series, kings go forth-the outsiders are back '10