Ο Βασίλης Κεκάτος κέρδισε απόψε το Χρυσό Φοίνικα Μικρού Μήκους στο Φεστιβάλ των Καννών με την τέταρτη μικρού μήκους ταινία του «Η Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό κι Εμάς».
Ο μικρομηκάς σκηνοθέτης με καταγωγή από την Κεφαλονιά, Βασίλης Κεκάτος, τιμήθηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο διαγωνιστικό τμήμα του 72ου Διεθνούς Φεστιβάλ των Καννών και έγινε ο πρώτος Έλληνας σκηνοθέτης που κερδίζει αυτό το βραβείο στη διοργάνωση. Φανερά συγκινημένος, ο Βασίλης Κεκάτος ευχαρίστησε όλους ους συνεργάτες του καθώς παραλάμβανε το βραβείο του και έκλεισε τη σύντομη ομιλία του με ένα «ευχαριστώ πολύ» στα ελληνικά.
Λίγο νωρίτερα, ο Βασίλης Κεκάτος είχε κερδίσει και το Queer Palm καλύτερης ταινίας μικρού μήκους ταινίας για το «Η Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό κι Εμάς». Όπως εξήγησε η επιτροπή, το βραβείο δόθηκε στο φιλμ «για την ευαίσθητή του προσέγγιση στην επιθυμία, τις συναρπαστικές ερμηνείες και την ικανότητα στη σκηνοθεσία».
Μετά την επιτυχημένη πορεία της ταινίας του «Η σιγή των ψαριών όταν πεθαίνουν» -που συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ του Λοκάρνο και του Σάντανς, ο Έλληνας δημιουργός έφτασε στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ, διεκδικώντας τον Χρυσό Φοίνικα καλύτερης μικρού μήκους ταινίας, με τη νέα ταινία του «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς», η οποία επιλέχθηκε ανάμεσα σε 4.240 ταινίες από όλο τον κόσμο. Απόψε παρέλαβε τελικά αυτός το βραβείο καθώς το φιλμ του κέρδισε την επιτροπή.
Στο παρελθόν, ο Κεκάτος έχει διακριθεί αναρίθμητες φορές για το ταλέντο του αφού και η ταινία του Zero Star Hotel είχε κερδίσει στον διαγωνισμό «What's Next?» του Sundance Film Festival. Ως βασικές σκηνοθετικές επιρροές του αναγνωρίζει τους Carlos Reygadas, Wong Kar Wai, Nuri Bilge Ceylan και Apichatpong Weerasethakul, ως προς την αισθητική προσέγγιση.
Σε παλιότερη συνέντευξή του έλεγε πως θεματικά έχει επηρεαστεί περισσότερο από την λογοτεχνία και συγκεκριμένα από τον Αλμπέρ Καμύ και τον Φραντς Κάφκα. «Ξέρω πως δεν διεκδικώ κάποια ειδική μνεία πρωτοτυπίας για αυτό, αλλά είναι η αλήθεια πως στα έργα αυτών των δύο χρωστάω την αγάπη μου για το παράλογο, που αποτελεί και τη ρίζα για ό,τι κι αν γράφω».