Γιατί αποχώρησε ο Μπενζαμέν Μιλπιέ από το Garnier; Από την προηγούμενη εβδομάδα συζητιέται τόσο η σοκαριστική απόφαση του να παραιτηθεί, σχεδόν δυο χρόνια μετά την ανάληψη καθηκόντων ως διευθυντής των Μπαλέτων, όσο και το «γιατί» της όλης υπόθεσης;
Γιατί εγκαταλείπει ένας ταλαντούχος χορογράφος μια τέτοια ευκαιρία; Και γιατί επιχείρησε να το κάνει βελούδινα, στρογγυλεμένα, αθόρυβα και μάλιστα υποδεχόμενος τη διάδοχο του με ανοιχτές αγκάλες;
Ο ταλαντούχος χορογράφος, με τις ενδιαφέρουσες φιλοδοξίες και την πολυσυζητημένη προσωπική ζωή, ως σύζυγος της Οσκαρικής Νάταλι Πόρτμαν και χορογράφος της στον «Μαύρο Κύκνο» του Αρονόφσκι, λέγεται ότι υπήρξε ακόμη ένα θύμα των βυζαντινισμών που πρακτικά «διοικούν» τα μεγαλύτερα μπαλέτα του κόσμου.
Παρά τον αέρα φρεσκάδας και την όρεξη για αλλαγή αντιλήψεων για τον χορό – εντός και εκτός Όπερας –, σε Παρίσι και Νέα Υόρκη με πίκρα διαπιστώνουν ότι τελικά ο Γενικός Διευθυντής ενός τέτοιου οργανισμού δεν πρέπει να αρκείται στο ταλέντο και την ιδιοφυή του σκέψη.
«Θέλουν κάτι από… Μακιαβέλι αυτές οι θέσεις», αναφέρεται ακροθιγώς σε έντυπα όπως ο “Guardian”, όπου επισημαίνεται το κάπως αντιδραστικό και αποφασισμένο πνεύμα με το οποίο «μπούκαρε» στα Μπαλέτα της Όπερας ο Μιλπιέ, όταν ανέλαβε Διευθυντής το 2014.
Τότε γράφονταν ύμνοι για την περίπτωση του νεαρού χορογράφου και χορευτή, τον οποίο έφταναν κάποιοι να συγκρίνουν με τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ, ακριβώς λόγω του φλογερού του ταμπεραμέντου και της διάθεσης του να αλλάξει δεδομένα και να «σπάσει» συμβάσεις και αγκυλώσεις.
Όπως, για παράδειγμα, την «είσοδο» μαύρων χορευτών στην κεντρική σκηνή του Garnier και την ανάληψη δύσκολων ρόλων, που, παλαιότερα ούτε γι’ αστείο δεν θα γινόταν μία τέτοια συζήτηση.
Το σίγουρο ήταν ότι η άφιξη του στο γεμάτο από συντηρητισμό περιβάλλον της Όπερας των Παρισίων είχε κάνει κόσμο του πνεύματος και των Τεχνών να αναθαρρήσει.
Όμως, ένα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε πέρσι από το γαλλικό “Canal+” έβαλε σε υποψίες τους πρεσβύτερους του γαλλικού μπαλέτου και μάλλον απογοήτευσε τους νεότερους: ο Μιλπιέ, γαλλικής καταγωγής, αλλά Αμερικανοτραφής, δεν δίστασε να εκφράσει δημοσίως τις αμφιβολίες του για το αν πρέπει να τοποθετούνται τα Μπαλέτα της Όπερας μεταξύ των σπουδαιότερων του κόσμου.
Με λίγα λόγια, ο Μιλπιέ τόλμησε να πει ανοιχτά, αυτό που άλλοι εμπλεκόμενοι ψιθύριζαν: ότι χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά και αλλαγή φιλοσοφίας στο πνεύμα που «διοικεί» τα Μπαλέτα της Όπερας των Παρισίων.
Τους μήνες που ακολούθησαν – και μετά την προβολή του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ – ο ενθουσιασμός του 38χρονου καλλιτεχνικού διευθυντή ξεθύμανε, αλλά τουλάχιστον, όπως σημειώνεται σε ρεπορτάζ των ξένων εντύπων, δεν σταμάτησε να προωθεί – όχι τη δική του ατζέντα –, αλλά νέους συνεργάτες, χορευτές, τη δουλειά άλλων κοινώς μέσα από τους λογαριασμούς του στα social media.
Και γιατί, λοιπόν, εγκατέλειψε μία τέτοια θέση, τρέχοντας σχεδόν, για να επιστρέψει στη Νέα Υόρκη που τον ανέδειξε ως επαγγελματία;
Μία εικασία είναι ότι δέχθηκε πιέσεις από την σούπερ σταρ σύζυγο του, Νάταλι Πόρτμαν, που μετά από ένα διάλειμμα δύο χρόνων στην καριέρα της, επιθυμεί να επιστρέψει στην ενεργό δράση. Η άλλη εκδοχή της ίδιας εικασίας, λέει ότι η Πόρτμαν, μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, ανησυχεί για την ασφάλεια της οικογένειας της…
Όσο για το ποια τον διαδέχεται, το όνομα της οποίας ανακοινώθηκε πριν από λίγες μέρες σε συνέντευξη Τύπου στο Παρίσι; Η πρώην πρίμα μπαλαρίνα των Μπαλέτων της Όπερας των Παρισίων, Ορελί Ντυπόν.
Οι εχθροί την χαρακτηρίζουν συστημικό «παιδί» του Garnier, που γνωρίζει καλά τον τρόπο λειτουργίας του, αλλά και των «κάλων» που δεν πρέπει να πατήσει. Οι φίλοι λένε ότι η Ντυπόν διαθέτει όλη την εμπειρία για να αναλάβει τη θέση και να «αφαιρέσει» τα στοιχεία ποπ κουλτούρας που επιχείρησε να εντάξει στα γαλλικά μπαλέτα ο Μιλπιέ.
To μόνο που φαίνεται σίγουρο και προκύπτει από τις κεντρικές σκηνές χορού παγκοσμίως είναι ότι όχι απλώς δεν χωρούν νέες ιδέες και καινοτομίες, αλλά ότι η επετηρίδα, η κακώς εννοούμενη ιεραρχία – γιατί ο Μιλπιέ ήρθε ουρανοκατέβατος στα Μπαλέτα της Όπερας – και η ίντριγκα έχουν καλύτερο business plan απ’ ό,τι φαίνεται…
Με στοιχεία από "Guardian", "Telegraph", "BBC"