Οι λάτρεις της τέχνης γνωρίζουν καλά το όνομα και το έργο του εννοιολογικού καλλιτέχνη, Joseph Beuys, κατατάσσοντάς τον μάλιστα σε θέση παρόμοια με αυτή του Μαρσέλ Ντισάν και του Άντι Γουόρχολ, ειδικά σε ό,τι αφορά την επέκταση του καλλιτεχνικού πεδίου σε νέους ορίζοντες.
Ωστόσο, για τη σύγχρονη τέχνη δυστυχώς και εν πολλοίς ο Beuys δεν αποτέλεσε ποτέ όνομα - ορόσημο. Αυτό ίσως να αλλάξει μέσα από ένα νέο ντοκιμαντέρ, σε σκηνοθεσία Andres Veiel και με την έξοδο του στους κινηματογράφους της Νέας Υόρκης στις 17 Ιανουαρίου του 2018.
Το πρώτο τρέιλερ του φιλόδοξου ντοκιμαντέρ δίνει την αίσθηση της διευρυμένης έννοιας που επεδίωκε ο Μπόις ως προς το τι ειναι Τεχνη και ποιος ορίζεται ως καλλιτέχνης. Το φιλμ περιλαμβάνει ηχογραφήσεις και σπάνιο αρχειακό υλικό που έρχεται για πρώτη φορά στο φως.
Πρακτικά η ταινία του Veiel φιλοδοξεί να αποτυπώσει το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκε ο Beuys, από τη σκληρή δουλειά του με τα "Multiples" στην πολυσυζητημένη περφόρμανς "I Like America and America Likes Me", του 1974, για την οποία είχε κλειστεί σε μία γκαλερί με ένα κογιότ για 3 μέρες...
«Μόνο υπό την προϋπόθεση μιας ριζικής διεύρυνσης των εννοιών θα είναι εφικτό για την τέχνη και τις δραστηριότητες που σχετίζονται με την τέχνη να προκύψουν αποδείξεις ότι η τέχνη είναι τώρα η μόνη εξελικτική-επαναστατική δύναμη», είχε πει κάποτε ο Beuys.
«Μόνο η τέχνη είναι ικανή να αποσυναρμολογήσει τις κατασταλτικές επιπτώσεις ενός γεροντικού κοινωνικού συστήματος που συνεχίζει να διαρρηγνύεται κατά μήκος της γραμμής του θανάτου».
Το ντοκιμαντέρ "Beuys" συνιστά και ένα ψυχολογικό πορτρέτο του καλλιτέχνη, αλλά επιθυμεί κυρίως να καταγράψει τους πολλαπλούς τρόπους με τους οποίους εκείνος επιδίωξε να αντιστρέψει τις επιπτώσεις των κατασταλτικών κοινωνικών συστημάτων, αλλά και το πώς οι επινοήσεις και οι καινοτομίες του εξακολουθούν να επηρεάζουν τους καλλιτέχνες μέχρι σήμερα.
Με στοιχεία από το Hyperallergic.com