Σε ένα εγκαταλελειμμένο συνεργείο αυτοκινήτων της λεωφόρου Συγγρού, χτισμένο το 1920, απέναντι σχεδόν από το ΕΜΣΤ, υπήρχε μια παράξενη κινητικότητα τον τελευταίο καιρό. Οι χίπστερ που κυριαρχούν στα πέριξ του Κουκακίου, περνώντας, έβλεπαν στον αχανή χώρο με τις κηλίδες του λαδιού εμφανείς ακόμη, κάτω από το θεατρικό φως των φεγγιτών, φιγούρες από μέταλλο και χαρτί, σε σχεδόν τελετουργικές αναδιατάξεις – χωρίς να είναι σαφές αν αυτό είναι κάποια νέα γκαλερί ή κάτι άλλο.
Τώρα ξέρουμε. Η πολύμηνη, σχολαστική σαν προσευχή δουλειά ήταν το εικαστικό εγχείρημα μιας γλύπτριας και ζωγράφου που είχε 20 χρόνια να φανεί: της Μαριάννας Λύρα. Συνδυάζοντας ζωγραφική, γλυπτική, εγκαταστάσεις και περφόρμανς, η ολιγόλογη, σεμνή καλλιτέχνις, που μιλώντας προσέχει τις λέξεις και αποφεύγει κάθε εξωραϊσμό, πήρε τις μορφές ενός έργου που είχε ζωγραφίσει πριν από δύο δεκαετίες και εμφυσώντας τους τρεις διαστάσεις τις σκόρπισε στην εντροπία του χώρου, να ζήσουν όπως η καθεμία μπορεί: με ορμή, όνειρα, νόμους ή ανομία, ενθουσιασμό ή συντριβή – μέχρι να πεθάνουν ξανά κι ένα άλλο καλλιτεχνικό όνειρο να τις αναστήσει.
Όπως λέει η καλλιτέχνις Μαριάννα Λύρα, «επαναλαμβάνοντας και επανασυναρμολογώντας, μεταξύ χάους και φορμαλισμού, η δημιουργική διαδικασία απελευθερώνεται και οι φιγούρες, αποδεσμευμένες πλέον, αποκτούν τη δική τους "ζωή". Σε μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία διαμελισμού, αποκόλλησης, επικόλλησης, φωτοαντιγραφής και μετάθεσης, οι φόρμες ανασυντίθενται ξανά και ξανά, δημιουργώντας καινούργιους κόσμους κάθε φορά, μεταπηδώντας από την ύλη στο άυλο, από το θετικό στο αρνητικό, από το μικρό στο μεγάλο και από το άδειο στο γεμάτο. Μια ασταμάτητη ροή παραλλαγών με άπειρες δυνατότητες και λεπτοφυείς διακυμάνσεις, που ανοίγουν τον δρόμο για νέες αφηγήσεις. Στο πεδίο του προσηλωμένου παιχνιδιού, το ασυνείδητο και η φαντασία δοκιμάζονται και επαληθεύονται, χωρίς να "λογοκρίνονται"».
«Ρει start» είναι ο τίτλος του εικαστικού αυτού εγχειρήματος, παραπέμποντας στη ρήση του Ηράκλειτου, αλλά παίζοντας και με άλλες συνηχήσεις (τις λέξεις art, start κ.λπ.).
Με υλικά τις ψηφιακές εκτυπώσεις εικόνων που αποτυπώνουν τα στάδια της μεταμόρφωσης των χαρακτήρων του Δείπνου, καθώς και το χαρτόνι, το μέταλλο, τα συρμάτινα πλέγματα, τα υφάσματα, το φως και τη σκιά, η Μαριάννα Λύρα, εμπνευσμένη από τον Γουίλιαμ Κέντριτζ, διηγείται ιστορίες οι οποίες επιδέχονται πολλαπλές αναγνώσεις και ολοκληρώνονται τόσο μέσα από οπτικοακουστικές προβολές όσο και μέσα από τη δράση των περφόρμερ, οι οποίοι, ως κινούμενες πηγές φωτός, ξεναγούν τους θεατές σε πρόσθετες αφηγήσεις μέσω των σκιών που προκύπτουν από την κίνησή τους στον χώρο.
Ο πίνακας από τον οποίο ξεκινούν όλα δεσπόζει στον χώρο και παρουσιάζεται για πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια. Δείχνει μια σκηνή ακινητοποιημένη στον χρόνο, στην καρδιά μιας πόλης, το σούρουπο. Δώδεκα πρόσωπα έχουν μαζευτεί γύρω από το οικογενειακό τραπέζι, όταν ξαφνικά, ανάμεσά τους, πέφτει μια αστραπή. Ήταν το τελευταίο τους δείπνο. Τίποτα δεν θα μείνει όπως ήταν και τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο.
Info:
Μαριάννα Λύρα: «ρει start»
Λεωφ. Συγγρού 114 είσοδος από Φαλήρου 97-99
Διάρκεια: 18/05-30/06
Ημέρες και ώρες λειτουργίας: Τετάρτη-Σάββατο 11.00-14.00 & 18.30-22.00 / Δευτέρα-Κυριακή 18.30-22.00 / Τρίτη κλειστά
Περφόρμανς: 19/05-04/06, Δευτέρα, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 21.00
Είσοδος ελεύθερη
Συντελεστές
Σύλληψη & εκτέλεση εικαστικού έργου: Μαριάννα Λύρα
Ομάδα εργασίας: Μαριάννα Λύρα, Μαρκέλλα Μανωλιάδη, Νίκος Ναζίρης
Εγκαταστάσεις, κατασκευές και τεχνική υποστήριξη: Νίκος Ναζίρης, Παναγιώτης Στεφανόπουλος, Περικλής Φραγκιάς
Σύλληψη & σχεδιασμός έκθεσης ψηφιακών εκτυπώσεων: Ιωσήφ Ευφραιμίδης
Συντονισμός & επιμέλεια της περφόρμανς: Μαρκέλλα Μανωλιάδη
Περφόρμερ: Μαρία Παπακωνσταντίνου, Δάφνη Σταθάτου, Μαρία Τσιγγίστρα
Επιμέλεια οπτικοακουστικών προβολών : Τάκης Αναγνωστόπουλος
Φωτισμοί: No Dark
Φωτογραφίες: Τάκης Αναγνωστόπουλος
Σχεδιασμός καταλόγου: Bob Studio