Τι να πεις γι’αυτό το μέρος-τοπόσημο που όλοι αγαπήσαμε δέκα χρόνια πριν και ανταποκρίθηκε σε όλα όσα υποσχόταν – στην πραγματικότητα έκανε ακόμα περισσότερα.
Ο λόγος για το Φουγάρο στο Ναύπλιο, ο πολυχώρος-πολιτιστικό κέντρο αλλά και υπέροχο σημείο συνάντησης φίλων και οικογενειών. Σημείο συνεύρεσης καταρχάς χάρη στο μπιστρό, που έχει πολύ καλή κουζίνα και κάβα κρασιών και ενδείκνυται τόσο για βραδινές εξόδους όσο και για brunch το Σαββατοκύριακο, αλλά και χάρη σε όλα όσα το πλαισιώνουν, από μουσικές βραδιές μέχρι οτιδήποτε συνδέεται με την τέχνη.
Ο στόχος της Φλωρίκας Κυριακοπούλου, που το ίδρυσε και το χρηματοδοτεί, ήταν η τέχνη, να το αναδείξει με κάθε δυνατό τρόπο ως εκθεσιακό χώρο, κυρίως μέσω των καλλιτεχνικών εργαστηρίων για μικρούς αλλά και μεγάλους μαθητές που οργανώνει, αν και θα έλεγες ότι η έμφαση δίνεται στους μικρούς φίλους του Φουγάρου, παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, κι αυτό είναι σημαντικό αφού αποτελούν το μέλλον και πρέπει να έρθουν όσο πιο νωρίς γίνεται σε επαφή με την καλλιτεχνική έκφραση και δημιουργικότητα.
Ωστόσο δεν είναι καθόλου λίγοι και οι ενήλικες που συρρέουν στις εγκαταστάσεις του για ζωγραφική, κεραμική και σεμινάρια κάθε είδους. Η βιβλιοθήκη, που είναι πλήρης, συνεχώς εμπλουτίζεται με βιβλία για όλες τις ηλικίες αλλά και με διεθνή έντυπα για την τέχνη.
Όλη η ιδέα για τη δημιουργία του Φουγάρου ξεκίνησε από την αγάπη της για την καλλιτεχνική έκφραση, την ανάγκη συντήρησης του υλικού πολιτισμού.
Δεν ήταν αυτονόητη η επιτυχία του Φουγάρου, ούτε κατέκτησε τους Ναυπλιώτες αμέσως. Ακόμα και σήμερα, δέκα χρόνια μετά, αρκετοί δεν έχουν πατήσει το πόδι τους ποτέ εκεί. Χρειάστηκε αγώνας από τη δημιουργική ομάδα της Κυριακοπούλου για να αρχίσουν να το εμπιστεύονται.
Κι όμως, σταδιακά έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος της ζωής του υπέροχου Ναυπλίου αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Θες γιατί τα παιδιά έφεραν τους γονείς, θες γιατί οι πρώτοι νέοι που πήγαν εκεί για βραδιές τζαζ και τις αμέτρητες συναυλίες που έχει φιλοξενήσει μέσα στα χρόνια, έγιναν γονείς και τώρα πηγαίνουν τα παιδιά τους, θες γιατί το Φουγάρο αγκαλιάζει κάθε σοβαρή πρωτοβουλία για κοινωνικά θέματα;
Όποιος και να 'ναι ο λόγος, έχει καταφέρει να κατακτήσει κάτι περισσότερο από ένα όνομα, καλύπτοντας ένα μέρος του ελλείμματος πολιτιστικής ανάπτυξης της ελληνικής περιφέρειας, προσπαθώντας και θέτοντας ακόμα περισσότερους στόχους.
Είναι, βέβαια, και η οικολογική συνείδηση της Φλωρίκας Κυριακοπούλου, που ελέγχει πλήρως καθετί που φυτεύεται στους χώρους, κάθε δέντρο και φυτό που θα μπει μέσα στον χώρο.
Μάλιστα, πρόσφατα υπενοικίασε μια παλιά μάντρα ακριβώς δίπλα, τοποθέτησε εκεί μια οθόνη θερινού κινηματογράφου (με την επιμέλεια του Φίλιππου Κουτσαφτή) και δημιούργησε ένα ολόκληρο πάρκο. Οι δε αιωνόβιες ελιές της περιοχής τροφοδοτούν με λάδι υψηλής ποιότητας και το εστιατόριο. Άλλωστε όλη η ιδέα για τη δημιουργία του Φουγάρου ξεκίνησε από την αγάπη της για την καλλιτεχνική έκφραση, την ανάγκη συντήρησης του υλικού πολιτισμού. Εργάστηκε χρόνια στην οικογενειακή επιχείρηση συγκομιδής αγροτικών προϊόντων της περιοχής και όταν είδε να καταστρέφεται η βιομηχανική μονάδα του θρυλικού «Κύκνου» αποφάσισε να σώσει το εργοστάσιο κονσερβοποιίας ντομάτας που προϋπήρχε στον χώρο του σημερινού Φουγάρου. Και το πέτυχε αναπαλαιώνονοντας τις εγκαταστάσεις και διατηρώντας παράλληλα την επιβλητική υψικάμινο.
Αυτή έδωσε το όνομα στο όλο εγχείρημα και παραπέμπει στο κάπνισμα, θυμίζοντας παράλληλα μια παλιά οικογενειακή επιχείρηση καπνών που χάθηκε στην Καβάλα, μια ιστορία που φαίνεται να την πονάει όταν την αφηγείται.
Επέλεξε να γιορτάσει με φίλους πολλούς τα δέκα χρόνια του Φουγάρου. Μας υποδέχτηκε στον επιβλητικά και γιορτινά φωτισμένο χώρο - με την υπογραφή της ομάδας Beforelight - για να τα πούμε και να κάνει έναν απολογισμό όλων αυτών των ετών.
Στην γκαλερί (όπου έχουμε δει εξαιρετικές εκθέσεις – θυμάμαι εκείνη για τον Τσεκλένη και πέρσι το «Reds») μας περίμενε μια νέα έκθεση του Λευτέρη Ολύμπιου, στο σαλόνι του μπιστρό μια άλλη της Γερμανίδας Brigitte Hofherr με θέμα την ντομάτα και μια εξαιρετική βραδιά μπλουζ με το εκπληκτικό μουσικό δίδυμο των Jolly Jumper και Big Moe που παίζουν μαζί από το 1965!
Δημιούργησαν μια μαγική ατμόσφαιρα για τους επισκέπτες της επετειακής βραδιάς, αν και μαγικό είναι πάντα το Ναύπλιο, ιδίως ένα ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο όπως εκείνο που βρεθήκαμε εκεί.