Η έκθεση σου στην Αθήνα έχει τίτλο «Marzanna, Yours Again». Το έθιμο με τις κούκλες Marzanna που φτιάχνονται για να καούν στα νερά ποταμιών, εκτός από την αναγέννηση, έχει να κάνει και με την ικανότητα να αφήνεις πράγματα πίσω σου. Ποια είναι δική σου εμπειρία σχετικά με αυτό;
Όταν ασχολείσαι με τη ζωγραφική, αποδέχεσαι πως η αποτυχία και η διαγραφή είναι αναπόσπαστα κομμάτια της δημιουργίας και οι πινελιές που στην αρχή είναι περίεργες, στραβές, άσχημες, αλλά γενναίες είναι που κάνουν μια εικόνα να «ανθήσει» πραγματικά.
Η ζωή κατά καιρούς μπορεί να είναι εξαιρετικά σκληρή και στενόχωρη. Για πολύ καιρό ένιωθα μεγάλη αποστροφή για πράγματα που ήταν πέρα από τον έλεγχό μου. Όμως αυτά συμβαίνουν. Έμαθα να προσπαθώ πιο σκληρά, να κλαίω, να πίνω το κρασί μου και να αγαπάω την οικογένειά μου.
— Ποιος είναι ο αγαπημένος σου μύθος και γιατί;
Αν μου έμεινε ένα πράγμα από το σχολείο, είναι το Waste Land (Η Έρημη Χώρα) του T.S. Eliot. Εκεί συνάντησα πρώτη φορά τον μύθο του Fisher King. Από την αρχή γοητεύτηκα από αυτό το παράξενο παραμύθι. Ο Fisher King έχει ένα τραύμα που περιγράφεται συχνά ως μια πληγή μεταξύ των μηρών, ένα είδος ευνουχισμού και εκθήλυνσης, μια τιμωρία επειδή αναζήτησε την απαγορευμένη αγάπη… Για να απαλύνει τον πόνο, βυθίζει μια ματωμένη λόγχη στην πληγή του.
Η δουλειά μου είναι να παίρνω ανδρικά σύμβολα και να τα εκθηλύνω. Το φίδι και το σπαθί, τα λουλούδια και οι ιππότες στους πίνακές μου προέρχονται από το ενδιαφέρον που μου προκαλούν αυτές οι ιστορίες και από την επιθυμία μου να σκαλίσω τους μύθους τους σχετικούς με το φύλο.
Όταν τελείωσα το σχολείο, έφτιαξα κάτι για τον δάσκαλό μου. Ήταν ένα κουτάκι. Είχα φτιάξει έναν γοργόνο από πηλό κι έναν θρόνο από το σύρμα του μπουκαλιού της σαμπάνιας, αυτό που κρατάει τον φελλό. Σκάλισα ένα βουνό και πεδιάδες (η έρημη χώρα) στο ξύλο και μέσα στο κουτί με το κόκκινο βελούδο έβαλα διάφορα σύμβολα που σχετίζονταν με τα ποιήματα. Νομίζω πως ο δάσκαλός μου είχε χαρεί. Μου αρέσει πολύ να φτιάχνω αντικείμενα και να τα χαρίζω.
—Έχεις αναφέρει πως η δουλειά σου έχει σχολιαστεί αρνητικά ως «διακοσμητική» και «θηλυκή». Εσύ αμφισβήτησες ποτέ τον εαυτό σου;
Φυσικά, αμφιβάλλω συνεχώς και είναι πολύ κουραστικό. Όταν σπούδαζα ακόμα είχα την επιθυμία να παράγω μια δουλειά πιο σκοτεινή, πιο σκληρή, πιο αρρενωπή. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούσα να σταματήσω να φτιάχνω αυτούς τους «γλυκερούς» πίνακες με θέμα την αγάπη. Ήμουν ερωτευμένη με ένα αγόρι που είχε γεννηθεί την Hμέρα του Αγίου Βαλεντίνου και ήταν η έμπνευσή μου.
Πολλοί δυσκολεύονται να διαχωρίσουν την εικόνα που έχουν για μένα από τους πίνακές μου. Με βλέπουν ως ένα ρομαντικό νεραϊδοκόριτσο. Φαντάζομαι, δεν απέχω πολύ από αυτό. Αλλά πραγματικά θεωρώ πως αν η δουλειά σου έχει δύναμη και η εικόνα της γοητεία, εκεί βρίσκεται η μαγεία της.
Η κριτική θα έπρεπε να ασκείται για άλλα πράγματα και όχι για το φύλο μου. Στο τέλος όμως θα σε κρίνουν όπως και να έχει, οπότε μπορείς να το χρησιμοποιήσεις αυτό και να κάνεις την «αδυναμία» σου το δυνατό σου σημείο.
— Στην Αθήνα τι έχεις σκοπό να κάνεις;
Να πιω κρασί, να φάω πολύ και να ξεκινήσω μια ταινία με το αγόρι που μου αρέσει. Χτες βράδυ πήγα με μια μεγάλη παρέα σε ένα φανταστικό εστιατόριο και καθίσαμε μέχρι πολύ αργά. Το συκώτι και η ψητή φέτα ήταν υπέροχα. Ήμασταν στα ζεστά και έξω είχε καταιγίδα. Τέτοιες στιγμές είναι που είμαι ευτυχισμένη.
Info: Η καλλιτέχνις συμμετέχει στην έκθεση «Marzanna, Yours Again» στη Hot Wheels Projects (Πατησίων 41) από τις 17 Ιανουαρίου μέχρι τις 11 Φεβρουαρίου. Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη-Σάββατο, 16:00-23:00 ή με ραντεβού.