Χριστόφορος Κατσαδιώτης
«Ποιητικά περιστατικά»
Τζένη Κωδωνίδου
«Notes on Ambiguity»
Είναι κατά κάποιον τρόπο παράδοξη, αλλά καθ' όλα ευπρόσδεκτη η διαδικασία που ακολουθεί ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης. Δημιουργεί κλασικές οξυγραφίες (με όλη τη χειρωνακτική εργασία και το αυστηρό πρόγραμμα παραγωγής που προϋποθέτει αυτή η τεχνική) και μετά προχωρά σε μια χαρτοκοπτική διάλυσή τους από την οποία προκύπτουν κομματάκια, που, ως στοιχεία μιας νέας σύνθεσης, τα κολλά ή τα ράβει πάνω σε άλλες οξυγραφίες. Οι συνθέσεις του καταλήγουν να είναι σαγηνευτικές, παρ' ότι συχνά θυμίζουν ατέρμονες πομπές των τραυμάτων ή των δαιμόνων (ή και αμφοτέρων των φρικτών αυτών δεινών) που φέρει καθένας μας μέσα του, προκειμένου να τον κατατρώνε τώρα και στο διηνεκές. Κατ' αντιστοιχία, στα κολάζ της η Τζένη Κωδωνίδου οικειοποιείται φαινομενικά ανώδυνα μοτίβα (από την καθημερινότητα ή την τέχνη) για να μας εξωθήσει σε περαιτέρω συλλογισμούς σχετικά με το διφορούμενο των συναισθημάτων που μας προκαλεί η πραγματικότητα. Αν υπήρχαν ιμπρεσάριοι σύγχρονης τέχνης που θα ενεργούσαν με μαγικά ραβδάκια, όπως οι καλές νεράιδες στα παραμύθια, τότε θα έστελναν την Κωδωνίδου για να λάμψει στη Νέα Υόρκη και τον Κατσαδιώτη για να λάμψει στο Λονδίνο. Αυτή η υπόθεση από μόνη της φανερώνει ότι τη δουλειά των δύο καλλιτεχνών τη χωρίζει το πλάτος και το βάθος ενός Ατλαντικού Ωκεανού. Ωστόσο, εκτίθενται ταυτόχρονα στον ίδιο χώρο. Αλλά και πάλι, είναι μικρό το κακό σε σύγκριση με το όφελος να τη βλέπουμε να εκτίθεται.
Γκαλερί Ζουμπουλάκη, πλ. Κολωνακίου 20, 210 3608278. Μέχρι 4/2. Τρ.-Παρ. 11:00-15:00 & 17:00-20:00, Τετ. 11:00-15:00 & Σάβ 11:00-14:00.
Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης στο ξενοδοχείο St George Lycabettus
«Rooms 2017»
Είναι η 17η κατά σειρά χρονιά που η Αίθουσα Τέχνης Καππάτος διοργανώνει αυτή την έκθεση σύγχρονης τέχνης στην οποία 20 επιμελητές εκθέσεων, ιστορικοί και θεωρητικοί της τέχνης επιλέγουν καθένας από έναν πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη (ή ομάδα καλλιτεχνών) για να καταλάβει ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, προκειμένου να παρουσιάσει εκεί ένα έργο που φιλοτέχνησε ειδικά για τον χώρο και την περίσταση. Συγχρόνως, γεγονός είναι πως πρόκειται για μία από τις πιο δημοφιλείς εκθέσεις, που προσελκύει ένα πολύ πλατύτερο και σαφώς αγνότερο κοινό (αξίζει να επαινεθούν οι επισκέπτες, που, από τρόμο μην προσπεράσουν άδικα κάποιο δωμάτιο χωρίς να το επισκεφθούν, περιφέρονται κάπως σκοτεινιασμένοι από αυτό τον υπερβάλλοντα ζήλο τους και θυμίζουν την Κατρίν Ντενέβ στην περίφημη σκηνή του διαδρόμου από την ταινία Αποστροφή του Ρομάν Πολάνσκι). Μετά το πέρας της στο ξενοδοχείο, η έκθεση ανανεώνεται και επανακάμπτει στην Γκαλερί Καππάτος (Αθηνάς 12, Μοναστηράκι). Χωρίς τους επιμελητές αυτήν τη φορά και με διαφορετικά έργα, μέχρι τις 4/3.
Ξενοδοχείο St George Lycabettus, Δεξαμενή, Κολωνάκι, 19/1-5/2. Δευτ.-Παρ. 16:00-22:00, Σάβ-Κυρ. 12:00-22:00.
Helmut Stallaerts
«Ignoramus»
«Ignoramus» σημαίνει αδαής, αμαθής, βλάκας, και με τα έργα που παρουσιάζει υπό αυτό τον τίτλο ο Helmut Stallaerts εστιάζει στην ανθρώπινη κατάσταση αποβλάκωσης που προκύπτει ως αποτέλεσμα αθέμιτων παρατεταμένων εξωτερικών πιέσεων, επιβεβλημένων αδιεξόδων, κορεσμού από ερεθίσματα (σε σημείο που να παύει πλέον κάθε αντίδραση) και κατά συνέπεια στο σχετιζόμενο με όλα αυτά διευρυμένο τέλος των αντοχών. Οι συνθέσεις του έχουν κάτι το πολύπλοκο, αλλά ταυτόχρονα απόλυτα δομημένο, που σκεπάζεται από κάτι το ομιχλώδες, το απόκοσμο και το παγερό, όπως είναι το βαρύ, ανεξήγητο συναίσθημα ανοικειότητας με τη σύγχρονη κοινωνία. Γιατί αυτό είναι που βαραίνει κάθε άνθρωπο ο οποίος προσπαθεί να διαφυλάξει την ευαισθησία του, προκαλώντας του άγχος και γενικευμένη δυσαρέσκεια. Ο Helmut Stallaerts γεννήθηκε το 1982 στις Βρυξέλλες, όπου ζει, εργάζεται και το έργο του χαίρει ιδιαίτερης αναγνώρισης. Αυτή θα είναι η πρώτη του έκθεση στην Ελλάδα.
Γκαλερί Bernier/Eliades, Επταχάλκου 11, Θησείο, 210 3413935-7, 2/2-23/3. Τρ.-Παρ. 10:30-18:30, Σάβ. 12:00-16:00.
Σοφία Στέβη
«Laura & Lizzie»
Ζωγραφική εμπνευσμένη από το ποίημα «The Goblin Market» της Christina Rossetti που γράφτηκε το 1859 και μιλά για την αγάπη μεταξύ δύο αδελφών (της Laura και της Lizzie) που τρώνε και οι δυο τους κάτι φρούτα φορτισμένα με παράξενες, αινιγματικές δυνάμεις, τα οποία πωλούν καλικάντζαροι. Όλα αυτά μοιάζουν τυλιγμένα σε ένα παράδοξο πέπλο-καθρέφτη που είναι υφασμένο με τα «νήματα» του πειρασμού, της δια νόμου απαγόρευσης, του χαμένου και κερδισμένου παραδείσου, καθώς και με άλλα συγκλονιστικά αυτού του μήκους κύματος, με αποτέλεσμα το ποίημα αυτό να θεωρείται κάτι σαν πρωτοφεμινιστικό μανιφέστο. Έτσι, τα έργα της Στέβη ωθούν τον θεατή να αναλογιστεί τα κοινωνικά ταμπού τα οποία και σήμερα έχουν τη δύναμη να βάζουν τρικλοποδιά στη γυναίκα που διεκδικεί τη θέση της στην κοινωνία, καθώς και την προσωπική της αλήθεια.
The Breeder, Ιάσονος 45, Μεταξουργείο, 210 3317527, 19/1-18/2. Τρ.-Σάβ. 12:00-18:00.
Πόπη Τσουκάτου
«Consanguinity»
Η Πόπη Τσουκάτου παρουσιάζει μια σειρά από ψηφιακά επεξεργασμένες και επιχρωματισμένες παλιές οικογενειακές φωτογραφίες (δικές της και φίλων της). Όπως σημειώνει ο επιμελητής της έκθεσης Σταύρος Καβαλάρης, με αυτά τα έργα της προσεγγίζει τις έννοιες της λέξης «consanguinity», που σημαίνει ομαιμοσύνη (συγγένεια αίματος) και σε μεταφορικό επίπεδο, εγγενής συσχετισμός. Μέσα από το ευχάριστο εφέ που παράγουν οι χαριτωμένες, ευδιάθετες και «ευγενικές» αυτές ρετρό εικόνες, η καλλιτέχνις αναδεικνύει (με νοσταλγία) αυτό που έχει χαθεί στην εποχή μας και ταυτόχρονα προτείνει μια ρομαντική απώθηση του καιρού και της πραγματικότητάς μας. Ο στόχος είναι να ιχνογραφήσει αυτό που ήταν ωραίο, ανέμελο και ευχάριστο και το οποίο τώρα λείπει, ενώ υπήρχε απτόητο παλιότερα, σε εποχές που ήταν εξίσου δύσκολες ή και δυσκολότερες από την τωρινή.
Gallery 7, Σόλωνος 20 & Βουκουρεστίου, Κολωνάκι, 210 3612050, 31/1-18/2. Τρ., Πέμ., Παρ. 11:00-14:00 & 18:00-21:00, Τετ., Σάβ. 11:00-15:00.
John Bock, Martin Kippenberger, Michael Krebber, Maria Papadimitriou
«Οδοιπορικό»
Ας επιτραπεί μια μικρή δόση φανατικού θαυμασμού: δεν υπάρχει έκθεση που να περιλαμβάνει έργα του Martin Kippenberger και να είναι αδιάφορη. Επιπλέον, φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από το τέλος της τόσο σύντομης ζωής του (απεβίωσε σε ηλικία 44 ετών, στις 7 Μαρτίου 1997). Προσπερνώντας γρήγορα αυτό το μάλλον μελό επετειακό στοιχείο, ας σταθούμε στην ουσία του πράγματος που είναι ότι το πλούσιο καλλιτεχνικό έργο που άφησε πίσω του εξακολουθεί, παρά τα τόσα χρόνια που έχουν παρέλθει, να είναι εξίσου πρόσφορο για μελέτη και αποτίμηση του αντίκτυπού του όσο και την πρώτη στιγμή. Η ιδέα της ομαδικής έκθεσης «Οδοιπορικό» βασίζεται στην καταγραφή από τους καλλιτέχνες των ταξιδιών που κάνουν. Έτσι, όσον αφορά τον Kippenberger, παρουσιάζονται μερικά από τα λεγόμενα «hotel drawings», δηλαδή σχέδια που έκανε πάνω σε επιστολόχαρτα από αυτά που παρέχουν δωρεάν τα ξενοδοχεία στους ενοίκους τους. Ο John Bock, απ' την πλευρά του, παρουσιάζει μερικά από τα υπέροχα σουρεαλιστικά κολάζ του, τα οποία εμπνέεται από δικές του περφόρμανς, ως καταγραφή ενός αυτοαναφορικού ταξιδιού. Ο Michael Krebber, μέσω της αφηρημένης ζωγραφικής του, επιχειρεί ένα ταξίδι στην ιστορία της τέχνης της αφηρημένης ζωγραφικής, το οποίο έχει ως προορισμό τη ματαιότητα της αναζήτησης του καινούργιου στην τέχνη, όπου όλα έχουν ήδη ειπωθεί. Τέλος, η Μαρία Παπαδημητρίου παρουσιάζει κολάζ (υπό μορφήν καρτ-ποστάλ) με τα οποία προσεγγίζει το οδοιπορικό (και γενικότερα τον νομαδισμό) των Ρομά (από τη Ρουμανία) που κατέφθαναν στην Κεντρική Ευρώπη στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Γκαλερί Ελένη Κορωναίου, Δημοφώντος 30 & Θορικίων 7, Θησείο, 210 3411748, 3/2-4/3, Τρι.-Παρ. 12:00-18:00, Σάβ. 12:00-16:00.
Γιάννης Θεοδωρόπουλος
Ο τίτλος της νέας του ατομικής έκθεσης παραμένει ακόμα απροσδιόριστος (τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές), αλλά αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία, γιατί το σπουδαίο με τον Γιάννη Θεοδωρόπουλο είναι ότι κάθε φορά στα έργα του ανακαλύπτεις στοιχεία τους που έχουν τη δύναμη να σε εκπλήσσουν, καθώς προσφέρουν και κάτι πέραν του προαναγγελλόμενου. Επιπλέον, συνδυάζουν αυτή την πτυχή του «αναπάντεχου» με μια ιδιότυπη εικαστική καλλιέπεια. Στη νέα ενότητα έργων του ξεκινά και πάλι από τον χώρο του προσωπικού βιώματος (που με πιο απλά λόγια είναι το σπίτι του), στον οποίο ανακαλύπτει «τοπία», τα οποία φωτογραφίζει. Αυτά θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να παράγονται από τις πτυχώσεις ενός σεντονιού στο κρεβάτι, δηλαδή από κάτι απλό, απτό και καθημερινό, που όμως ταυτόχρονα αποκτά τη διάσταση αντικατοπτρισμού ενός εσωτερικού τοπίου ή μιας εξιδανικευτικής προσωπικής αντίληψης ή αίσθησης. Στόχος είναι, με τις εικόνες αυτής της ενότητας, να προσεγγίσει έννοιες όπως η ιερότητα και η φροντίδα.
Γκαλερί ELIKA, Ομήρου 27, Κολωνάκι, 210 3618045, 8/2-18/3. Τρ.-Παρ. 12:00-20:00, Σάβ. 12:00-16:00.
Martha Jungwirth
«Πάρος»
Με τον μοναδικό και φίνο τρόπο της η σπουδαία Aυστριακή καλλιτέχνις «μεταφράζει» συναισθήματα και βιώματα σε γοητευτικές, εξπρεσιονιστικές εξάρσεις, πάνω σε χαρτί ακουαρέλας. Κι ενώ αυτές απαρνιούνται κάθε πιθανότητα συνάντησης με την αναπαράσταση πραγματικών μορφών, διατηρούν, παρ' όλα αυτά, τη διαύγεια και τη δύναμη να μεταβιβάσουν στον θεατή τις αισθήσεις και τα ερεθίσματα που οι μορφές θα γεννούσαν. Τα έργα που παρουσιάζονται εμπνέονται από την παραμονή της καλλιτέχνιδος στην Πάρο και στη Νάξο τα καλοκαίρια του 1995 και του 1996. Η σταθερή τους διάσταση, η δύναμη και η απρόσμενη ζωντάνια των χρωμάτων, καθώς και η παράδοση στο βλέμμα του θεατή της ειλικρινούς και αγνής διαδικασίας με την οποία οι ακουαρέλες δημιουργήθηκαν, κάνουν αυτή την έκθεση καταπραϋντική σαν το άκουσμα του φλοίσβου.
Kalfayan Galleries, Χάριτος 11, Κολωνάκι, 210 7217679. Μέχρι τις 21/1. Τρ.-Παρ. 11:00-19:00, Δευτ. & Σάβ. 11:00-15:00.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO