Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Η βίλα της Αμοργού: Ένα αφανές έργο του Ιάννη Ξενάκη

Το εξοχικό που σχεδιάστηκε για τον συνθέτη Francois-Bernard Mache στην Αμοργό.

Η βίλα της Αμοργού: Ένα αφανές έργο του Ιάννη Ξενάκη

Το εξοχικό σπίτι στην Αμοργό σχεδιάστηκε για τον συνάδελφό του συνθέτη Francois-Bernard Mache την περίοδο  1966-1977.
Το κτιριακό συγκρότημα βρίσκεται στην πλαγιά ενός λόφου, με θέα στη βόρεια ακτή του κόλπου του Τυροκόμου, κοντά στις Λεύκες. Ο πλησιέστερος οικισμός βρίσκεται 200 μ. υψηλότερα,  η Αγία Θέκλα, χαρακτηριστικό παράδειγμα της παραδοσιακής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής του δέκατου ένατου αιώνα.

Το σπίτι στην Αμοργό θεωρήθηκε μια προσωπική πρόκληση για την επανεφεύρεση της διαδικασίας του  σχεδιασμού και τον επαναπροσδιορισμό της ίδιας της κατοικίας. Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό γεγονός. 

 

Η σύνθεση συνδυάζει στοιχεία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής με κάποιες βασικές αρχές του μοντέρνου κινήματος, καθώς και τις προσωπικές έρευνες του Ιάννη Ξενάκη .

 

Η σύνθεση συνδυάζει στοιχεία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής με κάποιες βασικές αρχές του μοντέρνου κινήματος, καθώς και τις προσωπικές έρευνες του Ιάννη Ξενάκη .

Λιτή χωρική αίσθηση και συνομιλία ήπια με το περιβάλλον. Απόλυτα προσωπικό, καθαρό και πρωτότυπο δείγμα αρχιτεκτονικής με την υπογραφή του Ιάννη Ξενάκη.









 



Αφανές Έργο: Οι δημοσιεύσεις του αρχιτεκτονικού  του έργου εστιάζουν στη συνεργασία του με τον Λε Κορμπυζιέ ενώ το σπίτι απουσιάζει από τις καταγραφές της Μοντέρνας Ελληνικής Αρχιτεκτονικής.





Ο Ιάννης Ξενάκης (29 Μαΐου 1922 – 4 Φεβρουαρίου 2001) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες και αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα, διεθνώς γνωστός ως «Iannis Xenakis». Οι πρωτοποριακές συνθετικές μέθοδοι που ανέπτυξε συσχέτιζαν τη μουσική και την αρχιτεκτονική με τα μαθηματικά και τη φυσική, μέσω της χρήσης μοντέλων από τη θεωρία των συνόλων, τη θεωρία των πιθανοτήτων, τη θερμοδυναμική, τη Χρυσή Τομή, την ακολουθία Φιμπονάτσι κ.ά. Παράλληλα, οι φιλοσοφικές του ιδέες για τη μουσική έθεσαν καίρια το αίτημα για ενότητα φιλοσοφίας, επιστήμης και τέχνης, συμβάλλοντας στο γενικότερο προβληματισμό για την κρίση της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής των δεκαετιών του 1950 και 1960.