Στο Oksbøl της Δανίας ολοκληρώθηκε η κατασκευή ενός μουσείου αφιερωμένου στους πρόσφυγες που αποτελεί φόρο τιμής σε ανθρώπους που έχουν διωχθεί, έχουν αναγκαστεί λόγω των συνθηκών να καταφύγουν σε άλλες χώρες.
Το αρχιτεκτονικό στούντιο BIG του Δανού Bjarke Ingels συνέδεσε δύο πρώην νοσοκομειακά κτίρια με μια καμπύλη επέκταση από χάλυβα για να δημιουργήσει το μουσείο. Τα ανακαινισμένα κτίρια και η συνδετική επέκταση, που βρίσκονται στη θέση του μεγαλύτερου στρατοπέδου προσφύγων της Δανίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στα δυτικά της χώρας, αποτελούν πλέον ένα σπίτι 1.600 τετραγωνικών μέτρων για το Μουσείο Προσφύγων της Δανίας (FLUGT).
«Η ιστορία των προσφύγων αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της Δανίας και το μουσείο αυτό εξερευνά ένα θέμα που σήμερα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, τη στιγμή που εκατομμύρια πρόσφυγες έχουν εκτοπιστεί από τα σπίτια τους» δήλωσε ο Bjarke Ingels.
Τα δυο κτίρια των νοσοκομείων διατηρήθηκαν όπως είχαν σχεδιαστεί αρχικά. Είναι δυο από τις τελευταίες δομές του πρώην στρατοπέδου προσφύγων και η διατήρησή τους είναι ανεκτίμητη για τις μελλοντικές γενιές ώστε να κατανοήσουν το παρελθόν και το παρόν.
Συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν, το γραφείο του σχεδίασε ένα νέο κτίριο που καθορίζεται από τη σχέση του με τα ιστορικά νοσοκομειακά κτίρια του στρατοπέδου προσφύγων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα δύο υπάρχοντα κτίρια, που τώρα περιβάλλονται από δάσος, αποτελούσαν το νοσοκομείο του στρατοπέδου προσφύγων, το οποίο στην κορύφωσή του φιλοξενούσε 35.000 άτομα. Ήταν η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας εκείνη την εποχή.
Η βόρεια πτέρυγα της δομής ανακαινίστηκε για να περιέχει τους κύριους εκθεσιακούς χώρους του μουσείου, οι οποίοι σχεδιάστηκαν από τους Tinker Imagineers, ενώ στη νότια πτέρυγα υπάρχει ένα καφέ και χώροι συνεδριάσεων και γραφεία.
Τα δυο κτίρια των νοσοκομείων διατηρήθηκαν όπως είχαν σχεδιαστεί αρχικά. Είναι δυο από τις τελευταίες δομές του πρώην στρατοπέδου προσφύγων και η διατήρησή τους είναι ανεκτίμητη για τις μελλοντικές γενιές ώστε να κατανοήσουν το παρελθόν και το παρόν. Τα δυο μονώροφα κτίρια από κόκκινο τούβλο συνδέθηκαν με μια επέκταση από χάλυβα που καμπυλώνεται για να περικλείσει έναν κρυφό κήπο και έχει τζάμια που επιτρέπουν τη θέα προς το γύρω δάσος.
Όπως λέει ο αρχιτέκτονας του έργου: «Μπήκαμε σε αυτό το έργο με όλη μας την καρδιά για να αντιμετωπίσουμε μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του κόσμου: πώς υποδεχόμαστε και φροντίζουμε τους συμπολίτες μας όταν αναγκάζονται να φύγουν από τον τόπο τους».