Του Πάνου Μιχαήλ
H Λολίτα, το γνωστό βιβλίο του Ναμπόκοφ, λόγω του προβοκατόρικου θέματος της (της ανίχνευσης της σχέσης του μεσήλικα καθηγητή Humbert Humbert με την 12χρονη Dolores Haze )
αλλά κυρίως λόγω της κινηματογραφικής της εκδοχής από τον Στάνλευ Κιούμπρικ το 1961 αποτέλεσε για πολύ καιρό ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα pop culture σύμβολα.
Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε ούτε την κριτική αποδοχή του βιβλίου του Ναμπόκοφ, το οποίο θεωρείται κλασσικό πια λογοτεχνικό δείγμα του 20ου αιώνα, ούτε την αντίστοιχη αποτίμηση του αριστουργήματος του Κιούμπρικ.
Πριν λίγες μέρες έγινε γνωστό πως πρόκειται να εκδοθεί ένα βιβλίο το οποίο θα συγκεντρώνει καινούρια εξώφυλλα της Lolita σχεδιασμένα από διάφορους graphic designers οι οποίοι είχαν ανταποκριθεί θετικά στην ιδέα επανασχεδιασμού της εικονογραφικής ταυτότητας του γνωστού βιβλίου που είχε ο John Bertram, ένας αρχιτέκτονας και μπλόγκερ το 2009.
(Αποτυχημένη ελληνική βίνταζ εκδοχή. Η Lolita οικοδόμος στου Μπακάκου;-)
Ο Bertram είχε παρατηρήσει πως στις περισσότερες εκδοτικές εκδοχές επιλεγόταν για εμπορικούς λόγους εκδοχές εξωφύλλων που δεν κάλυπταν με επάρκεια τα πολύπλοκα, σκοτεινά και αμφίσημα κομμάτια του βιβλίου και είχε αποφασίσει τότε να διοργανώσει ένα κάλεσμα σε όσους θα θέλανε να επανασχεδιάσουν το εξώφυλλο της Lolita.
Οι συμμετοχές λοιπόν (περίπου 60 τον αριθμό) πρόκειται να εκδοθούν σε μια συγκεντρωτική έκδοση τον Ιούνιο σε αντίστιξη μαζί με μερικές από τις παλιές εκδοχές.
Δες μερικά από τα εξαιρετικά εξώφυλλα που πρόκειται να εκδοθούν και συγκρινέ τα με παλιά στο τέλος του ποστ. Έχω την αίσθηση πως η σύγκριση δείχνει ανάγλυφα και την εποχή που τα γέννησε, και τα καλλιτεχνικά ρεύματα και τις αναμενόμενες ηθικολογικές διελκυστίνδες που κάθε περίοδος είχε να διασχίσει.
Γιατί αυτό που εκφράζει το βιβλίο ουσιαστικά, πέρα από το controversial πρώτο επίπεδο είναι η διαμάχη παλιού και νέου. Του παλιού κόσμου που φεύγει και του νέου που έρχεται.
Υπενθυμιζοντάς μας πως στην τέχνη τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο.