Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Under Control

Πολλά ήταν τα ρίσκα που πήρε ο φωτογράφος Anton Corbijn, γυρίζοντας την πρώτη του ταινία, με τίτλο "Control", για τη ζωή του αυτόχειρα τραγουδιστή των Joy Division, Ian Curtis. Το μεγαλύτερο: να κάνει έξαλλους τους φαν που κόβουν φλέβες. Κατάφερε το αντίθετο.

Under Control

Η επιλογή σκηνοθέτη για την πρώτη ταινία που φτιάχτηκε ποτέ για τη ζωή του Ian Curtis δεν θα 'ταν ποτέ εύκολη υπόθεση. Ο τραγουδιστής των Joy Division, που κρεμάστηκε μόλις στα 24 του χρόνια, άφησε πίσω του τη φήμη του θρύλου και μια μεγάλη μερίδα φανατικών θαυμαστών έτοιμων να απορρίψουν μια ταινία που δεν θα ταίριαζε με την εικόνα του ειδώλου τους. Φαινομενικά ο Ολλανδός φωτογράφος Anton Corbijn ήταν άπειρος - τοControl ήταν μόλις η πρώτη του ταινία. Kι όμως ο Corbijn ήταν ο πιο κατάλληλος για να σκηνοθετήσει μια ταινία για τον Ian Curtis: εκτός από τα ροκ διαπιστευτήριά του (έγινε γνωστός ως φωτογράφος ροκ προσωπικοτήτων -ένας τίτλος που ο ίδιος απεχθάνεται- και σκηνοθέτης των βίντεο κλιπ των U2 και των Depeche Mode), ο Corbijn όχι μόνο φωτογράφισε τους Joy Division δύο φορές, αλλά τους αγαπούσε τόσο πολύ που εξαιτίας τους μετακόμισε από την Ολλανδία στην Αγγλία το 1979.

Eίστε φωτογράφος σχεδόν 35 χρόνια. Στο παρελθόν έχετε κάνει ταινίες μικρού μήκους και video, αλλά ποτέ μια ταινία μεγάλου μήκους. Πώς πήρατε την απόφαση;
Ήθελα να κάνω μια ταινία εδώ και χρόνια, αλλά δεν είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή. Ήμουν αφοσιωμένος στη φωτογραφία. Περίμενα να έρθει το σωστό σενάριο - μέχρι τώρα ποτέ δεν είχα νιώσει πως θα μπορούσα να κάνω ένα φιλμ καλύτερο ή διαφορετικό από οποιονδήποτε άλλο. Όταν με πλησίασαν για να σκηνοθετήσω το Control, ήξερα πως είναι η σωστή ταινία για μένα γιατί έχω ένα συναισθηματικό δεσμό με την ιστορία, που στο μυαλό μου τουλάχιστον θα αναπλήρωνε τα όποια μειονεκτήματα της ταινίας. Αν αρχίσεις μια ταινία πρέπει να καθαρίσεις το γραφείο σου για τουλάχιστον έναν χρόνο - θέλω να πω πως δεν είναι μια εύκολη απόφαση. Η αγάπη μου για τους Joy Division ήταν ο λόγος που μετακόμισα στην Αγγλία το 1979 και το να φτιάξω μια ταινία για τη ζωή του Ian Curtis ήταν κατά κάποιο τρόπο ένας τρόπος να κλείσει ένας κύκλος για μένα.

Θεωρείτε πως ρισκάρατε με αυτή την ταινία; Το φιλμ ήταν ασπρόμαυρο, είχατε άγνωστο πρωταγωνιστή και διευθυντή φωτογραφίας. Είναι πολλά ρίσκα όλα αυτά, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως αυτή είναι η πρώτη σας ταινία.
Το να κάνεις μια ταινία πάντα έχει ρίσκο, αλλά ήμουν πολύ παθιασμένος με το θέμα της και ήμουν αποφασισμένος να την κάνω να πετύχει. Το πρόβλημα ήταν κυρίως στο να βρούμε λεφτά για την ταινία για όλους τους λόγους που προανέφερες, αλλά ένιωθα πως όλες μου οι επιλογές ήταν πολύ τεκμηριωμένες. Έτσι κι αλλιώς ο κύριος λόγος που η ταινία είχε επιτυχία με τους κριτικούς ήταν ο πρωταγωνιστής Sam Riley, το ύφος της ταινίας, η ιστορία και η σκηνοθεσία, οπότε αισθάνομαι δικαιωμένος που πήρα αυτά τα «υποτιθέμενα» ρίσκα. Η δημιουργία της ταινίας ήταν η δυσκολότερη δουλειά που έχω κάνει, αλλά και αυτή που μου έχει δώσει τη μεγαλύτερη επιβράβευση.

Είναι αλήθεια ότι επενδύσατε 1 εκατομμύριο λίρες για να γίνει η ταινία;
Το πραγματικό ποσό που έβαλα για την ταινία είναι διαφορετικό, αλλά έτσι κι αλλιώς αν δεν είχαμε πληρώσει για το γύρισμα δεν θα μπορούσαμε να γυρίσουμε την ταινία, οπότε η επιλογή μου ήταν να κάνω ή να μην κάνω την ταινία. Φυσικά οι πάντες (φίλοι, δικηγόροι κ.λπ.) με συμβούλεψαν να μην επενδύσω δικά μου λεφτά, αλλά αν είσαι καλλιτέχνης συχνά πρέπει να βάζεις λεφτά στην τέχνη σου. Το μόνο αρνητικό όλης αυτής της ιστορίας ήταν πως αναγκάστηκα να γίνω και παραγωγός της ταινίας και πως αισθάνθηκα πολύ πιεσμένος.

Έχετε συναντήσει και φωτογραφήσει τον Ian Curtis αρκετές φορές. Τι αναμνήσεις έχετε απ' αυτόν;
Χμμμ.. ήταν ένας τύπος που μιλούσε μάλλον απαλά - κρατούσε πάντα μια απόσταση απ' τους γύρω του. Κάνοντας την έρευνα για την ταινία ανακάλυψα πολλά περισσότερα για τον Ian - συνειδητοποίησα πως υπήρχε και μια άλλη persona, την οποία δεν είδα ποτέ.

Πώς φάνηκε η ταινία στους αληθινούς Joy Division;
Τα εναπομείναντα μέλη των Joy Division, οι New Order δηλαδή, υποστήριξαν πολύ την ταινία. Όχι μόνο όταν τους έπαιρνε ο σεναριογράφος συνέντευξη -πριν αρχίσει το γύρισμα δηλαδή- αλλά και αφού είδαν μια πρώτη βερσιόν. Την υποστηρίζουν από τότε, έγραψαν τη μουσική επένδυση κι ήρθαν και στις Κάννες για την πρεμιέρα. Είπαν μάλιστα πως η ταινία ήταν μια πολύ ακριβής αναπαράσταση της ζωής τους.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο «ανθρώπινος» έμοιαζε ο Curtis στην ταινία. Ίσως επειδή είναι συνδεδεμένος με ένα rock ‘n' roll lifestyle, αλλά στην ταινία σας η έμφαση ήταν σε μια ιστορία αγάπης.
Χμμ... Δεν νομίζω πως η ζωή είναι απλά μια συλλογή όμορφων στιγμών και η ταινία δείχνει πως κάτι πολύ όμορφο μπορεί να μεγαλώσει σε πολύ άχαρες περιστάσεις. Το rock 'n' roll lifestyle είναι πολύ βαρετό θέμα για ταινία, έτσι κι αλλιώς - αυτή η ταινία είναι μια ιστορία αγάπης με καταπληκτική μουσική. Η έμφαση στην ταινία -όπως και στις φωτογραφίες μου- είναι πάντα οι άνθρωποι. Ο Ίαν έγινε είδωλο επειδή πέθανε νέος με τραγικό τρόπο και άφησε πίσω του καταπληκτική μουσική. Δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου υλικό των Joy Division και ειδικά του Ίαν να μιλάει, ας πούμε σε μια συνέντευξη, οπότε αυτό τον κάνει ακόμα πιο μυστηριώδη και πιο εικονικό.

Γιατί πιστεύετε πως αυτοκτόνησε ο Curtis;
Κανείς δεν ξέρει στ' αλήθεια και δεν θα ήθελα να κάνω υποθέσεις όσον αφορά το γιατί, αλλά η επιληψία, τα ναρκωτικά και οι σοβαρές τους επιπτώσεις έπαιξαν σίγουρα μεγάλο ρόλο. Ο καθένας πρέπει να δει την ταινία και να αποφασίσει από μόνος του.

Η ταινία Control βγαίνει στις αίθουσες αυτή την εβδομάδα από τη Seven Films.