Η λίστα του με τα δέκα καλύτερα της κάθε χρονιάς γίνεται συχνά δημοφιλέστερη από τις αντίστοιχες των κριτικών. Ο ίδιος τρελαίνεται να μιλά για σινεμά (θα το κάνει και στη Θεσσαλονίκη άλλωστε) και παραγωγή και το κάνει με την πείρα 50 και πλέον χρόνων στην πλάτη του, οπότε, αντί για την κλασική ρετροσπεκτίβα, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πρότεινε στον Τζον Γουότερς κάτι καλύτερο.
Δέκα ταινίες διαλεγμένες από τον ίδιο, αυτές που θεωρεί ότι πρέπει να δει κάποιος που επισκέπτεται ένα φεστιβάλ, από την εξτραβαγκάνζα του ζευγαριού Ρίτσαρντ Μπάρτον - Ελίζαμπεθ Τέιλορ μέχρι άγνωστες ανεξάρτητες ταινίες των τελευταίων χρόνων. Εμείς απλά προσθέσαμε πλάι σε κάθε ταινία μία δική του, δημιουργώντας δέκα άτυπα double bill που θα έκαναν και τον ίδιο να γελάσει.
Boom! (ΗΠΑ, 1968)
Τζόζεφ Λόουζι
Βουτηγμένη στην υπερβολή, η σχέση ανάμεσα σε μια πολύ πλούσια, ετοιμοθάνατη γυναίκα και έναν φτωχό νεότερό της ποιητή που γίνεται ο «άγγελος του θανάτου» της έδωσε την ευκαιρία στους Ελίζαμπεθ Τέιλορ και Ρίτσαρντ Μπάρτον για ένα ακόμη σόου ματαιοδοξίας. Ο Τένεσι Γουίλιαμς ήταν πάντως πολύ ικανοποιημένος από την ταινία του Λόουζι, το κοινό δεν τρελαινόταν πλέον για το ζευγάρι και η ταινία μπήκε στην καρδιά των ανθρώπων κυρίως για τους λάθος λόγους, όπως η αγάπη στην υπερβολή, κάτι που συγκινούσε από νωρίς και τον Γουότερς. Δείτε το μαζί με το Pink Flamingos (1972), εκεί όπου η αφίσα του φιγουράρει συχνά-πυκνά στο σπιτικό που δεν γλιτώνει από τον τυφώνα που λέγεται Divine.
Mom and Dad (ΗΠΑ/Βρετανία, 2017)
Μπράιαν Τέιλορ
Σε ένα από τα πιο αστεία b-movies των τελευταίων χρόνων, για άγνωστο λόγο οι γονείς σε ένα αμερικανικό προάστιο τρελαίνονται μαζικά για 24 ώρες και προσπαθούν να δολοφονήσουν τα παιδιά τους. Μια έφηβη και ο αδελφός της προσπαθούν να επιβιώσουν από το κύμα οργής των απολαυστικών Νίκολας Κέιτζ και Σέλμα Μπλερ, που υποδύονται τους γονείς. Δείτε το μαζί με το Serial Mom (1994), την πιο οργισμένη δολοφόνο στη φιλμογραφία του Γουότερς, με μια σαρωτική Καθλίν Τέρνερ.
The Strange Ones (ΗΠΑ, 2017)
Λόρεν Βολκστάιν, Κρίστοφερ Ράντκλιφ
Ένα ταξίδι στην αμερικανική ύπαιθρο, που φαίνεται να επιφέρει ηρεμία στους δυο πρωταγωνιστές του (έναν νεαρό άνδρα και ένα αγόρι), μετατρέπεται σε μια σκοτεινή καταβύθιση στην ενδοχώρα, λόγω μιας σταδιακής αποκάλυψης μυστικών. Γεμάτη ονειρικά σύμβολα, η ταινία ταιριάζει πλάι στο Desperate Living (1977), το πιο χαρακτηριστικό road movie του Γουότερς, όπου μια γυναίκα σκοτώνει τον σύζυγό της και αποδρά από την περιοχή της, σε ένα σουρεαλιστικό ταξίδι που τη φέρνει τελικά απέναντι σε μια κοινότητα αστέγων και τη φασίστρια βασίλισσά τους!
Krisha (ΗΠΑ, 2015)
Τρέι Έντουαρντ Σουλτς
Από τα πιο δυνατά οικογενειακά δράματα των τελευταίων χρόνων, φέρνει μια ηρωίδα αντιμέτωπη με το κοντινό περιβάλλον της μετά από δεκαετή εγκλεισμό για εθισμό σε ουσίες και αλκοόλ. Το πρώτο κοινό οικογενειακό τραπέζι μετατρέπεται σε μια μπεργκμανική ιστορία συγκρούσεων, εμπνευσμένη από πραγματικές ιστορίες της οικογένειας του σκηνοθέτη Τρέι Έντουαρντ Σουλτς. Δείτε το μαζί με το A dirty shame (2004), όπου μια καταπιεσμένη από τον περίγυρό της νοικοκυρά τα παίρνει κυριολεκτικά στο κρανίο (μετά από χτύπημα στο κεφάλι) και επαναστατεί ενάντια στα όσα την καταπιέζουν.
Tickled (Νέα Ζηλανδία, 2016)
Ντέιβιντ Φάριερ, Ντίλαν Ριβ
Ένας δημοσιογράφος και σκηνοθέτης αποφασίζει να ερευνήσει μια περίεργη πληροφορία για έναν διαγωνισμό γαργαλήματος. Στην πορεία ανακαλύπτει μια απίθανη underground κοινότητα και προσπαθεί να φτάσει όσο πιο κοντά σε αυτήν μπορεί, μαθαίνοντας πολλά για την ηδονή του γαργαλητού αλλά και τη σκοτεινή πλευρά του Διαδικτύου. Δείτε το μαζί με το Polyester (1981), την κατάρρευση του κόσμου μιας σπιτονοικοκυράς των προαστίων, η οποία μεταξύ άλλων, μαθαίνει τα περίεργα φετίχ του γιου της που σχετίζονται με τα πόδια!
Who Took Johnny (ΗΠΑ, 2014)
Ντέιβιντ Μπέιλινσον, Σούκι Χόλι, Μάικλ Γκαλίνσκι
Η πρώτη περίπτωση εξαφάνισης παιδιού που δημοσιοποιήθηκε στις χάρτινες συσκευασίες γάλακτος και μια συναρπαστική αληθινή ιστορία που συνέβη πριν από 30 χρόνια, σε μια εποχή που η έκθεση τέτοιων γεγονότων στα μέσα επηρέαζε πολύ περισσότερο το κοινό. Δείτε το μαζί με το Kiddie Flamingos (2015), ένα απολαυστικό πείραμα του Γουότερς, που έφτιαξε μαζί με μια παρέα παιδιών μια kid-friendly εκδοχή του Pink Flamingos!
Hors Satan (Γαλλία, 2011)
Μπρουνό Ντιμόν
Οι περισσότερες ταινίες του Μπρούνο Ντιμόν είναι αμφιλεγόμενες, καταλήγοντας να παίρνουν κριτικές που ακροβατούν ανάμεσα στο αριστούργημα και το σκουπίδι, κάτι που συνήθως εκτιμά ο κριτικός Τζον Γουότερς. Η ταινία εδώ εξετάζει τη σχέση ενός περιπλανώμενου άνδρα και μιας νεαρής γυναίκας που έχει υποστεί κακοποίηση, με τον Ντιμόν να χρησιμοποιεί όνειρα, εφιάλτες, το Θείο, την ομορφιά και τη βία μαζί, για το επιθυμητο αποτέλεσμα. Δείτε το μαζί με το Multiple Maniacs (1970), μια από τις πρώτες και πιο ακραίες δουλειές του Γουότερς, όπου το πλάσμα που έχει υποστεί κακοποίηση είναι η Divine και ο θύτης ένας αστακός!
American Animals (ΗΠΑ, 2018)
Μπαρτ Λέιτον
Παίχτηκε και στους ελληνικούς κινηματογράφους πέρυσι, ακολουθώντας τέσσερις νέους άνδρες στην προσπάθεια κλοπής ενός σπάνιου βιβλίου από τη βιβλιοθήκη του τοπικού πανεπιστημίου. Πραγματική ιστορία και έξοχο σχόλιο για την επιρροή των κινηματογραφικών εικόνων στο μυαλό νέων ανθρώπων. Δείτε το μαζί με το Cecil B. Demented (2000), μια άλλη θεότρελη συμμορία αναρχικών του σινεμά, που προσπαθεί για το δικό της μεγάλο κόλπο, τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης ταινίας χάρη στην απαγωγή μιας σταρ.
I, Olga (Τσεχία, 2016)
Πετρ Κάζντα, Τομάς Γουέινρεμπ
Η ιστορία της 22χρονης Όλγκα Χεπνάροβα, η οποία υπήρξε θύτης μαζικής δολοφονίας, όταν το 1973 έπεσε με ένα φορτηγό πάνω σε μια ομάδα ανθρώπων στην Πράγα. Με ασπρόμαυρη φωτογραφία, η ταινία είναι μια ιστορία οργής και βίας, ένα συναρπαστικό πορτρέτο μιας δολοφόνου. Σε εντελώς διαφορετικό κλίμα, δείτε το μαζί με το Hairspray (1988), μια ωδή δηλαδή στην ενσωμάτωση και το αγκάλιασμα, σε μια κοινωνία που μπορεί να τους χωρέσει όλους.
The Green Fog (ΗΠΑ, 2017)
Γκι Μαντίν, Έβαν Τζόνσον, Γκάλεν Τζόνσον
Χρησιμοποιώντας εικόνες του Σαν Φρανσίσκο, το εκθαμβωτικό πείραμα του Καναδού Γκι Μαντίν –με τη συνεργασία των Έβαν και Γκάλεν Τζόνσον– είναι η εκδοχή τους πάνω στο Vertigo του Άλφρεντ Χίτσκοκ και χρησιμοποιεί πλάνα από ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα. Δείτε το μαζί με το απολαυστικό Cry-Baby (1990), αν θέλετε να τολμήσετε ένα άλλο tribute στο σινεμά της δεκαετίας του '50 και πιο συγκεκριμένα στο υποείδος της «επιθετικής νεολαίας», με τον Τζόνι Ντεπ να μπαίνει με άνεση στον ρόλο του bad boy.
Info:
Ο Τζον Γουότερς στο 60ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Ο θρυλικός εκπρόσωπος του cult cinema θα βρεθεί από τις 6 μέχρι τις 8 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, όπου θα του απονεμηθεί ο Χρυσός Αλέξανδρος για την προσφορά του στον κινηματογράφο.
Παράλληλα, θα επιλέξει 10 αγαπημένες του ταινίες που θα προβληθούν στο Φεστιβάλ, θα παρουσιάσει το one man show «This Filthy World» στον κινηματογράφο Ολύμπιον και θα κάνει ένα masterclass ανοιχτό για το κοινό.