Ο σκηνοθέτης και εικαστικός που σε άφηνε άναυδο με τις απόκοσμες αλλά και βαθιά συναισθηματικές εικόνες του αλλά δεν μπορούσες ποτέ να είσαι σίγουρος πώς ακριβώς προσφέρεται σωστά το όνομά του, μόλις ανακάλυψε ότι πάσχει από σύνδρομο έκρηξης (ή «εκρηγνυόμενης») κεφαλής, μια πάθηση που είναι λιγότερο τρομακτική (και περισσότερο συνηθισμένη) απ' όσο ακούγεται.
Ο 49χρονος Απιτσατπόνγκ Βιρασετάκουλ (ή Βεερασεθάκουλ ή Ουερασεθακούλ κ.ο.κ.) έχει εμπνευστεί βαθιά από την μυστικιστική παράδοση της Ταϊλάνδης και με τη σειρά του έχει δοξάσει την πατρίδα του με αριστουργηματικές (και πολυβραβευμένες) ταινίες όπως το «Ο θείος Μπούνμι θυμάται τις προηγούμενες ζωές του», το «Νεκροταφείο της Δόξας» και άλλες καθώς και με τις εντυπωσιακές εικαστικές εγκαταστάσεις του.
Παρότι προσεγγίζω τον κόσμο επιστημονικά, δεν μπορώ να διώξω αυτό το συναίσθημα της έντονης παρουσίας πνευμάτων τριγύρω μου.
«Παρότι προσεγγίζω τον κόσμο επιστημονικά» έχει πει, «δεν μπορώ να διώξω αυτό το συναίσθημα της έντονης παρουσίας πνευμάτων τριγύρω μου. Όταν βρίσκομαι εντός του πράσινου τοπίου, νοιώθω ότι μπορώ να επικοινωνώ με τα δέντρα, με τις μνήμες της ζούγκλας και με τον ίδιο μου τον εαυτό».
Οι διαρκείς τριβές όμως και ακυρώσεις που έχει βιώσει στο πλαίσιο ενός βαθιά συντηρητικού και καταπιεστικού καθεστώτος όπως αυτό της Ταϊλάνδης τον ανάγκασαν να γυρίσει την πρώτη του ταινία – που έχει να κάνει με τη μνήμη όπως φανερώνει και ο τίτλος της, «Memoria» - μακριά από την πατρίδα του. Πολύ μακριά μάλιστα και συγκεκριμένα στην Κολομβία όπου αυτές τις μέρες ξεκινά το γύρισμα της ταινίας με πρωταγωνίστρια την Τίλντα Σουίντον.
Προηγουμένως όμως παραχώρησε μια συνέντευξη στον Guardian στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων ότι καθώς έκανε την έρευνα για το έργο – όπως και στις προηγούμενες ταινίες το σενάριο αναπτύσσεται μέσω συνεντεύξεων με τοπικούς χαρακτήρες – άρχισε να υποφέρει από το σύνδρομο έκρηξης κεφαλής, μια αποπροσανατολιστική διαταραχή κατά την οποία κάποιος βιώνει δυνατούς θορύβους και εκτυφλωτικές εικόνες φωτός κατά τη διάρκεια του ύπνου και ξυπνά έντρομος.
Ανακτώντας την ψυχραιμία του και αφού έγινε η διάγνωση αποφάσισε να εστιάσει σε συνεντεύξεις με γιατρούς και ψυχολόγους διερευνώντας ιδέες σχετικές με ψυχικά τραύματα και βασανιστικές μνήμες. Η επιλογή της Κολομβίας έγινε από κοινού με την πρωταγωνίστριά του: «Είμαστε και οι δύο ξένοι εκεί».
Δεν εγκαταλείπει πάντως τις ελπίδες του για το μέλλον της Ταϊλάνδης, ελπίζοντας να γίνει ο ίδιος η αφετηρία για ένα κίνημα ταινιών ντοκιμαντέρ στη χώρα. Πολιτικά όμως, και ενόψει των εκλογών του Φεβρουαρίου, δυσκολεύεται να παραμείνει αισιόδοξος: «Πριν από πέντε χρόνια ήμουν ακόμα θετικός, αλλά πλέον δεν τρέφω ψευδαισθήσεις ότι κάτι ριζικό θα συμβεί όσο ζω. Στην Ταϊλάνδη, τίποτα δεν αλλάζει ποτέ».