Όταν ήρθε στο inbox μου ένα βίντεο από το vimeo με τίτλο "Η κρυφή γοητεία της τουαλέτας" στην αρχή δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Επειδή όμως τυχαίνει να είμαι κι εγώ ένας από αυτούς που έχουν αναγάγει την καθημερινή βιολογική ανάγκη σε διαδικασία περισυλλογής και ενίοτε εργασίας, μετά από μερικά λεπτά σκέφτηκα ότι ίσως να έχει ενδιαφέρον. Πράγματι η μικρού μήκους ταινία του νεαρού Αντώνη Βαλληνδρά είναι ένα αστείο, έξυπνο και περιεκτικό πρότζεκτ για ένα θέμα που αποτελεί είτε "ταμπού" είτε αφορμή για καφρίλες στις κοινωνικές συζητήσεις.
Ο Αντώνης σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και στη συνέχεια εργάστηκε σε μια διαφημιστική εταιρεία, όπου πήρε την απόφαση να μεταναστεύσει στην Αγγλία και να σπουδάσω σκηνοθεσία. "Η κρυφή γοητεία τους τουαλέτας" είναι η δεύτερη μικρού μήκους ταινία του και η πρώτη του προσπάθεια να συνεργαστεί με επαγγελματίες ηθοποιούς. Η πρώτη ήταν ένα ντοκιμαντέρ ("Sundness") για την καταθλιπτική πλευρά της Κυριακής. Αυτή τη στιγμή ολοκληρώνει τις σπουδές του κι ετοιμάζει την τρίτη του ταινία, ένα mockumentary με τίτλο "The life of a sober man".
Η τουαλέτα είναι τρομακτική στις πρώτες διακοπές, το δωμάτιο είναι μικρό και σίγουρα η πόρτα δεν είναι soundproof. Πιστεύω πάντως ότι τα ζευγάρια που έχουν μια χαλαρή αντιμετώπιση εξ' αρχής, δεν θα αφήσουν το χέσιμο να προσδιορίσει την ποιότητα της σχέσης τους.
—Γιατί αποφάσισες να κάνεις μια ταινία για ένα ζήτημα που αποτελεί μέρος της καθημερινότητας όλων των ανθρώπων, αλλά παράλληλα ένα από τα μεγαλύτερα "ταμπού" τόσο στον κινηματογράφο όσο και σε όλες τις κοινωνικές συναναστροφές;
Μου αρέσουν οι ταινίες που αναλύουν θέματα με τα οποία αρκετός κόσμος μπορεί να ταυτιστεί. Θα μπορούσα να κάνω μια ταινία για το αίμα που βγαίνει από τα ούλα καθώς βουρτσίζουμε τα δόντια μας. Αστειεύομαι, αλλά γενικότερα αγαπώ τα βαρετά καθημερινά πράγματα στα οποία πολλές φορές δεν δίνουμε καν σημασία. Αναφορικά με το "ταμπού" του θέματος, πιστεύω ότι είναι περίεργο να μη μιλάμε ανοικτά γι' αυτό ενώ αποτελεί κατά την άποψή μου μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις στη ζωή μας.
—Στο voice-over, η ανάλυση που ακούγεται είναι εξίσου απολαυστική. Φαντάζομαι καφρίλες ανάμεσα σε φίλους για να συγκεντρώσεις το υλικό...
Είχαμε αρκετές αστείες στιγμές τόσο στο στούντιο του ήχου όσο και στο σετ. Για τον ήχο, επειδή σε κάποια σημεία είναι "φορετός", βρήκαμε με τον sound desginer την πιο ακομπλεξάριστη κοπέλα για να μας βοηθήσει. Το brief ήταν απλό: κάνε τον ήχο που βγάζεις, όταν κάνεις τα κακά σου.
—Πόσο εύκολο ήταν να μιλήσεις με κόσμο γι' αυτό το θέμα ώστε να σκιαγραφήσεις τους "χαρακτήρες" σου;
Το πιο δύσκολο ήταν να δεχθούν οι ηθοποιοί να συμμετάσχουν στο πρότζεκτ. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων δεν ήταν τόσο δύσκολη μια και όλοι οι φίλοι και γνωστοί δεν είχαν πρόβλημα να μοιραστούν το αγαπημένο τους χόμπι στην τουαλέτα.
—Πιστεύεις ότι όταν μια ερωτική σχέση περνά τα όρια της τουαλέτας, αυτό είναι δείγμα ότι έχει επέλθει ανεπανόρθωτη και μη επιθυμητή ρουτίνα;
Η τουαλέτα είναι τρομακτική στις πρώτες διακοπές, το δωμάτιο είναι μικρό και σίγουρα η πόρτα δεν είναι soundproof. Πιστεύω πάντως ότι τα ζευγάρια που έχουν μια χαλαρή αντιμετώπιση εξ' αρχής, δεν θα αφήσουν το χέσιμο να προσδιορίσει την ποιότητα της σχέσης τους.
—Θίγεις και το ζήτημα της απομυθοποίησης των sex symbols που επίσης βρήκα καίριο. Ποιους διάσημους/ες είχες στο μυαλό σου, που δεν μπορούμε με τίποτα να τους φανταστούμε να αφοδεύουν;
Μπορείς να φανταστείς την Eva Mendes στην τουαλέτα; Τουλάχιστον στις μέρες μας που τα sex symbols μπορούν να καταστρέψουν την αυτοπεποίθηση μας, έχουμε και εμείς ένα όπλο για να τους αντιμετωπίσουμε και να νιώσουμε καλύτερα. Λογικά, το προϊόν της πέψης του Kit Harington (John Snow) δεν πιστεύω να είναι τόσο γλυκό.
—Πες μου δυο λόγια για το κοινωνικό μήνυμα ισότητας με το οποίο κλείνει η ταινία, επίκαιρο λόγω των ημερών μας. Γιατί σκέφτηκες να είναι αυτό η κατακλείδα σου;
Εκεί χρειάστηκα την βοήθεια του script doctror μιας και είχαμε κολλήσει στην κατακλείδα της ταινίας. Η αρχική μου σκέψη ήταν ότι θέλω να κάνω μια ταινία για την τουαλέτα, χωρίς κάποιο άλλο μήνυμα. Επικεντρωθήκαμε στην ισότητα όταν αντιληφθήκαμε ίσως την απλότητα της τουαλέτας και του θέματος. Όλοι το κάνουν, όλοι είμαστε σκατά, όλοι είμαστε ίδιοι. Το πιο σημαντικό πλάνο της ταινίας είναι στην πισίνα όπου μια κοπέλα βρίσκεται στο κέντρο του κάδρου μόνη της. Είμαστε άνθρωποι, με όλες τις ανασφάλειες, τα ψυχολογικά μας, τις αδυναμίες μας αλλά και τις ομορφιές μας.
—Γιατί έδωσες στην ταινία σου αυτό τον τίτλο που αποτελεί, τρόπον τινά, μια ιερόσυλη αναφορά στην ταινία του Μπουνιουέλ "Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας";
Φαντάζομαι ο Μπουνιουέλ θα συγχωρούσε το θράσος μου. Θα μπορούσα να είχα εμπνευστεί από το "Phantom of Liberty" του ιδίου αλλά δυστυχώς τo είδα αφότου είχαν τελειώσει τα γυρίσματα.
—Εσύ τι τύπος είσαι, από αυτούς που ονοματίζεις στην ταινία σου; Πώς επιδρά σε σένα η "κρυφή γοητεία της τουαλέτας";
Game Boy Color και η ασημένια κασέτα των Pokemon καθώς και περιοδικά από τις κυριακάτικες εφημερίδες αλλά τώρα αντικαταστάθηκαν από το κινητό μου (δεν έχω πάρει ακόμα tablet). Πιστεύω ότι είναι από τις ελάχιστες στιγμές στη ζωή μας που είμαστε μόνοι, συγκεντρωμένοι, ήσυχοι, ήρεμοι και σε οργασμικό mood. Εάν δεν θέλεις να το χαρακτηρίσεις μοναδικό, ελπίζω τουλάχιστον γοητευτικό.
—Μετά το σκατό και το καζανάκι, τι;
Σπίρτο, σεβόμενοι τον επόμενο και η ζωή συνεχίζεται.