Χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω, επιτέλους!
Κι εγώ, αν και λυπάμαι που η γνωριμία μας γίνεται κάτω από τέτοιες περιστάσεις.
Γιατί το λέτε;
Μα, διότι θα ήταν καλύτερα να συναντιόμασταν κάπου αλλού να συζητήσουμε, παρά σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου.
Αυτό που με ξετρελαίνει στην ταινία είναι πως εξαρτάται κυρίως από το πώς τη «διαβάζει» κάθε θεατής ξεχωριστά. Έχω ακούσει τελείως διαφορετικές εκδοχές μέχρι στιγμής, από διαφορετικούς ανθρώπους.
Έχετε δίκιο, αν και η αφορμή είναι θαυμάσια. Μου άρεσε πολύ το «Έμφυτο Ελάττωμα», αν και δεν θα τολμούσα εύκολα να περιγράψω την πλοκή της ταινίας σε κάποιον που θα με ρωτούσε περί τίνος πρόκειται. Εσείς μπορείτε;
Όχι, αλλά αυτό που με ξετρελαίνει στην ταινία είναι πως εξαρτάται κυρίως από το πώς τη «διαβάζει» κάθε θεατής ξεχωριστά. Έχω ακούσει τελείως διαφορετικές εκδοχές μέχρι στιγμής, από διαφορετικούς ανθρώπους. Προσωπικά, δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα ταινίες που μπορείς να περιγράψεις πολύ άνετα. Πρόκειται για μια εμπειρία. Αν την παρακολουθήσεις όπως τη βιώνει ο Ντοκ, θα τη χαρείς. Αν προσπαθείς συνεχώς να την αποκωδικοποιήσεις, μπορεί και να σε τρελάνει.
Η χρονιά κατά την οποία εκτυλίσσεται η ταινία, δηλαδή το 1970, ήταν κρίσιμη για την ποπ κουλτούρα, και όχι μόνο: οι Beatles είχαν διαλυθεί, το Γούντστοκ αποτελούσε παρελθόν, το όνειρο έδινε τη θέση του στην παράνοια. Αυτό που λέω είναι αλήθεια, τελικά, ή μια εξιδανίκευση της πραγματικότητας;
Τι να πω, δεν ξέρω!
Δεν ήμασταν εκεί, αλλά τι υποθέτετε;
Από τη σκοπιά του φιλμ, ο συλλογισμός είναι αρκετά ακριβής. Το 1970 αποτέλεσε καμπή για πολλά ζητήματα. Επίσης, στα τέλη του '60 συνέβησαν πολιτικές δολοφονίες που προκάλεσαν σοκ και φόβο. Οι καιροί ήταν στ' αλήθεια ταραχώδεις. Και όλα αυτά, καθώς ο κόσμος έβγαινε από μια δεκαετία που αν ντυνόσουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο και μιλούσες με μια συγκεκριμένη διάλεκτο, ήσουν αδελφός με τον συμπολίτη σου, ήσουν cool και μαζί θα αλλάζατε τον κόσμο. Τα βαριά ναρκωτικά, η κοκαΐνη και η ηρωίνη, προσγειώθηκαν απότομα στα νέα παιδιά και έμπαινες φυλακή αν σε έπιαναν με μια μικροποσότητα μαριχουάνας. Συνεπώς, ο ένας ρουφιάνευε τον άλλο για να σώσει το τομάρι του. Η παράνοια κυριάρχησε, αμέσως μετά την αδελφοσύνη. Κανείς δεν εμπιστευόταν τον διπλανό του, με τον οποίο μέχρι πρότινος συμφωνούσε στα συνθήματα της αγάπης και της ειρήνης. Αλλά, ειλικρινά, δεν ξέρω, δεν είμαι λόγιος ή πανεπιστημιακός και δεν ήμουν εκεί.
Παρακολουθώντας το «I 'm still here» στο Φεστιβάλ Βενετίας, μου πέρασε από το μυαλό πως η καλλιτεχνική παγίδα που στήσατε με τον σκηνοθέτη της ταινίας, τον Κέισι Άφλεκ, ότι δηλαδή θα εγκαταλείπατε το σινεμά, μπορεί και να ίσχυε. Εσείς το σκεφτήκατε ποτέ σοβαρά; Εννοώ, να μην ξαναπαίξετε ποτέ στον κινηματογράφο;
Όχι. Με τον Κέισι είχαμε συζητήσει στ' αστεία πώς θα ήταν αν δεν ξαναπαίζαμε σε ταινίες. Βρήκαμε κωμική την ιδέα να αποσυρθεί ένας ηθοποιός στα 35 του χρόνια. Στα σπορ είναι κοινή πρακτική, γιατί το σώμα δεν αντέχει άλλο στην καταπόνηση. Ενώ αντιθέτως, ένας ηθοποιός «τραβάει» μέχρι να πεθάνει. Θεωρήσαμε πως έχει πλάκα το όλο θέμα...
Στον Πολ Τόμας Άντερσον έχετε δώσει τον εαυτό σας, την ψυχή σας, τώρα στο «Έμφυτο Ελάττωμα» αλλά και στο καταπληκτικό «The Master». Με δεδομένο πως είστε πιστός συνεργάτης κινηματογραφιστών που προφανώς θαυμάζετε, όπως ο Τζέιμς Γκρέι, τι το ιδιαίτερο επιφυλάσσει για σας η συνεργασία με τον Π.Τ. Άντερσον σε αυτά τα επικά φιλμ που σκηνοθετεί;
Θεέ μου, είναι τόσο πολλά. Μάλλον είναι θέμα της προσωπικότητάς του. Συμφωνώ με τα γούστα του στη μουσική και στην αισθητική. Επίσης, ο Πολ είναι ένας εξερευνητής. Τον ενδιαφέρουν ο κόσμος και οι άνθρωποι. Δεν εμφανίζεται με παγιωμένες απόψεις για το τι θέλει να κάνει, αλλά είναι περίεργος ως προς το τι μπορεί να βγει και να μεταδοθεί από την ομάδα ανθρώπων που συνιστούν τις ταινίες του.
Επομένως, είναι οργανωμένος, αλλά αφήνει χώρο να αναπνεύσει ο ηθοποιός, ως οργανικός συνεργάτης στις ταινίες του.
Ναι. Έχει αυτοπεποίθηση σε τέτοιο βαθμό, που αν και δεν γνωρίζει τι ακριβώς θα συμβεί μετά, μπορεί να προσαρμοστεί σε καταστάσεις που άλλοι σκηνοθέτες θα φοβόντουσαν. Κανείς άλλος εκτός από τον Πολ δεν μπορεί να προσαρμοστεί τέλεια στη στιγμή. Αν παρατηρήσει μια χειρονομία ή μια κίνηση που τον ενδιαφέρει, θα επικεντρωθεί εκεί, σε αντίθεση με τον διάλογο, που βρίσκεται στο επίκεντρο της σκηνής. Ψάχνει πάντα να βρει κάτι που συναισθάνεται ως αυθεντικό. Ειδικά στο Master κυνηγούσε συνεχώς το καινούργιο, το ειλικρινές, το μοναδικό από τους χαρακτήρες. Αυτό δεν το έχω ξαναβρεί. Γι' αυτό και επιδιώκω να δουλεύω συχνά μαζί του.
Η ταινία Έμφυτο Ελάττωμα (Inherent Vice), σε σκηνοθεσία Πολ Τόμας Άντερσον, κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα στους κινηματογράφους.