Δεν θα παραπονεθώ που προωθώ μια ταινία μου με συνεντεύξεις και εμφανίσεις. Τι να σκεφτώ; Γιατί να με ενοχλούν τα χρήματα που μου δίνουν; Θέλω να πω, τα καλά δολάρια δεν είναι εκείνα που προέρχονται από την ερμηνεία μου και μόνο και όλα τα υπόλοιπα είναι ντροπιαστικά. Τη λένε show business, ενώ θα έπρεπε να αποκαλείται το αντίθετο, business show, διότι no business, no show.
Δεν δικαιούμαι να παραπονεθώ. Με πληρώνουν εκατομμύρια για να κάθομαι και να σας μιλάω για σινεμά. Εκεί που γυρίζαμε το Ασταμάτητο, στο Οχάιο, κάναμε ένα κάστινγκ για μερικές θέσεις κομπάρσων που δεν μιλάνε. Εμφανίστηκαν 2.000 άτομα. Όχι για ζητιανιά, αλλά για μια οποιαδήποτε δουλειά. Είχαν ζωηρό πνεύμα και ήταν εξαιρετικά ευδιάθετοι. Πολύ πιο ευδιάθετοι από πολλούς σταρ του Μπέβερλι Χιλς που τσαντίζονται όταν η Μερσεντές τους ανακόπτεται από μια Bentley στον δρόμο. Φυσικά και δεν έχω Bentley, έχω Range Rover (γελάει).
Δεν έμεινα σε φοβερό ξενοδοχείο εκεί, αλλά μια κυρία, καλά να είναι, μου ετοίμασε το μεγαλύτερο μπολ με δημητριακά και γάλα και ζάχαρη που έχω φάει στη ζωή μου! Ήταν τόσο χαρούμενη που προσέφερε. Το πνεύμα μετράει.
Διέσχιζα με το αμάξι τους λόφους του Χόλιγουντ με κατεύθυνση προς το γυμναστήριό μου λίγο πριν έλθω εδώ για τις συνεντεύξεις. Σε μια ελεγχόμενη διασταύρωση μια γυναίκα δεν κουνιόταν με τίποτε. Πλησίασα και την προέτρεψα να περάσει επιτέλους. Δεν είδα πως μέσα είχε τον σύζυγο και το παιδί της. Είχαν σταματήσει στη μέση του δρόμου και τους κατσάδιαζε. Ζήτησα συγγνώμη, της χαμογέλασα και της είπα, «χαμογέλασε, κυρία μου, καλό κάνει». Δεν είμαι ήρωας ή ο καλός Σαμαρείτης, αλλά πραγματικά πιστεύω πως αυτό το περιστατικό προοριζόταν για εκείνην όσο και για μένα. Μετρημένες είναι οι μέρες μας στη Γη. Πάντως, ο άνδρας της ήταν ευγνώμων και μου το έδειξε με νόημα!
Ο λόγος που είπα ναι στην ταινία είναι ο Τόνι Σκοτ, ο σκηνοθέτης. Όποτε με καλεί στο γραφείο του είναι τόσο καλά προετοιμασμένος που με ρίχνει. Το Taking of Pelham που κάναμε πάλι μαζί δεν το θεωρούμε ταινία τρένου. Είναι ταινία ομήρων. Θα μπορούσε να εξελίσσεται σε λεωφορείο, ή αεροπλάνο.
Πολλές φορές έχω παχύνει και για λόγους που δεν έχουν σχέση με το σινεμά. Θα έβαζα κιλά για ρόλους, δεν το αποκλείω. αλλά μετά γραμμή για το γυμναστήριο. Σήμερα φοράω ρούχα προπόνησης και για άνεση. Πρέπει να αναπνέει ο άνθρωπος. Από τη στιγμή που βγαίνει από τη μήτρα ψάχνει για ανάσα. Όσα υλικά αγαθά και να έχεις, αν είσαι κάτω από το νερό και δεν έχεις αέρα, τι να τα κάνεις.
Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω ήρωας του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Σαν τον Τζιμ Μπράουν. Ο γιος μου έχει γίνει ποδοσφαιριστής. Τον καμάρωνα χθες στην τηλεόραση. Φώναζα, «δώστε τη μπάλα στο παιδί μου»!
Έχω μια κόρη που μόλις αποφοίτησε από το Γέιλ, μια ακόμη κόρη που σπούδασε ηθοποιός, κι έναν γιο που φοιτά στη νούμερο ένα σχολή της Αμερικής. Χτύπα ξύλο!
Φυσικά και έχω θέματα με τις κόρες μου. Χτες είδα κάτι ρούχα χρεωμένα στην πιστωτική μου κάρτα από ένα μαγαζί με εσώρουχα, δεν θυμάμαι πώς το λένε, πρέπει να περιέχει τη λέξη «τσούλα» η ονομασία του. Μπορεί να αγόρασαν φανελάκια. Ευτυχώς ήταν μόνο ρούχα, άρα βγήκαν ντυμένες. Πάλι καλά.
Είναι πάντα ο ίδιος μάγειρας στο Nobu στη Μύκονο; Τον γνώριζα από το Matsuhisa στο Λος Άντζελες και χάρηκα τόσο που τον είδα όταν ήρθα στην Ελλάδα. Πρέπει να έχουν περάσει 6 χρόνια από τότε. Ή πέντε.
Η μεγαλύτερη απόφαση στη ζωή μου είναι η πίστη μου στον Θεό. Η δεύτερη είναι ο γάμος με τη γυναίκα μου. Αν μάθει ότι την έβαλα δεύτερη, θα έχω πρόβλημα...