Η κυρία Γιασεμή φτιάχνει εκπληκτικό κέικ. «Θα σου βάλω και κακάο», μου λέει και ετοιμάζει τα υλικά. Στον καναπέ του σαλονιού κάθεται ο Νικόλας με την κοπέλα του. Τον πετυχαίνω σε ένα διάλειμμα από τη σχολή και είναι χαλαρός. Πηγαίνουμε στο δωμάτιό του και μου δείχνει το μετάλλιο από τους πρόσφατους αγώνες. Η συζήτησή μας ξεκινά.
«Έχω διάφορες μυρωδιές και εικόνες από την παιδική μου ηλικία. Συγκεκριμένα, εκτός νοσοκομείου, η μυρωδιά ευκάλυπτου στην παιδική χαρά, όπου έπαιζα με τους φίλους μου. Εντός νοσοκομείου, η μυρωδιά καφέ, της μητέρας μου, που στεκόταν στο πλευρό μου όλες τις ώρες της ημέρας.
Στο σχολείο δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός μαθητής. Παρόλ' αυτά προσπαθούσα πάντα για το καλύτερο. Όποτε ήμουν στο νοσοκομείο, ζητούσα πάντοτε να μου φέρνουν τις ασκήσεις της ημέρας. Το ενδιαφέρον μου για το σχολείο ξεκίνησε πριν δύο χρόνια, όταν ξεκίνησα να πηγαίνω στο Εσπερινό ΕΠΑΛ Κορωπίου.
Το πρόβλημα υγείας το παρουσίασα από τη γέννησή μου. Μνήμες αρχίζω να έχω από το δημοτικό και έπειτα. Δεν αισθανόμουν κάτι συγκεκριμένο, μίας και το πρόβλημα υγείας μου ήταν πλέον μέρος της καθημερινότητάς μου.
Κάποια στιγμή, στις 17 Νοεμβρίου του 2008, ήμουν στο τεχνητό νεφρό και έκανα αιμοκάθαρση. Μπαίνει η μητέρα μου μέσα στο θάλαμο απότομα και μου λέει: «Αύριο μπαίνουμε. Στις 24 του μηνός γίνεται η μεταμόσχευση!». Όταν το άκουσα αυτό, έμεινα, ένιωσα ανυπομονησία. Ξέρεις τι είναι να περιμένεις ένα δώρο χρόνια και αυτό να έρχεται ξαφνικά; Όλοι οι συνασθενείς μου στο θάλαμο, άρχισαν να με συγχαίρουν. Τελικά η μεταμόσχευση έγινε στις 5 Δεκεμβρίου 2008.
Η μητέρα μου είχε εξ' αρχής αποφασίσει μυστικά να μου δώσει το νεφρό της. Ήταν σίγουρη ότι θα φτάναμε κάποια μέρα στη μεταμόσχευση. Μου αποκάλυψε την επιθυμία της λίγες μέρες πριν την ειδοποίηση για εισαγωγή για τη μεταμόσχευση. Μάλιστα, μου είχε πει: «Υπάρχει περίπτωση να είναι και ο πατέρας σου συμβατός. Αλλά εγώ θέλω να σου δώσω».
Από την επέμβαση θυμάμαι μόνο το τέλος της, όταν πλέον βγήκα από το χειρουγείο και είχαν μαζευτεί όλοι γύρω μου σαν μέλλισες, γιατροί και κάποιοι συγγενείς. Μου στάθηκαν πολλοί στον αγώνα μου και μου έδωσαν δύναμη. Η μητέρα μου τόσο πριν όσο και μετά την επέμβαση με κοιτούσε και χαμογελούσε. Ήταν νομίζω ο τρόπος της να μου ρουφήξει το όποιο άγχος και να κρύψει το δικό της. Ποτέ δεν το παραδέχτηκε.
Η καθημερινότητά μου έκτοτε κυλάει όπως όλων. Ξυπνώ και πηγαίνω την κοπέλα μου στη δουλειά. Μέχρι να πάω στη σχολή το βράδυ, κάνω τα μαθήματά μου και βοηθάω στις συνηθισμένες δουλειές του σπιτιού. Εάν έχω ελεύθερο χρόνο αθλούμαι, κάνω χειρογραφίες ή αγιογραφώ. Το βράδυ, πλέον, πηγαίνω στη σχολή, όπου και τελειώνω 10:30. Παίρνω τα φάρμακά μου πάντοτε στην ώρα τους, πίνω πολύ νερό και προσέχω ό,τι θα πρόσεχε και ένας υγιής άνθρωπος.
Μου αρέσει που γύρισα πίσω στα θρανία. Με έχει βοηθήσει να καταλάβω ότι, όσο μεγαλώνεις, τόσο πιο πολύ θέλεις να μαθαίνεις. Πέρα από τα μαθήματα της ειδικότητας της Νοσηλευτικής, μου αρέσει και η Φυσική.
Τυχαία μπήκε στη ζωή μου ο στίβος. Μου πρότειναν να κάνω την εγγραφή μου στον Πανελλήνιο Αθλητικό Σύλλογο Μεταμοσχευμένων «ΔΡΟΜΕΑΣ» και επέλεξα τυχαία ένα άθλημα. Ο αθλητισμός, έως τώρα, έχει βελτιώσει και τη σωματική αλλά και την ψυχική μου κατάσταση.
Ασχολούμαι με τα 5 χιλιόμετρα βάδην, μου ταίριαξε από την αρχή. Το Αργυρό μετάλλιο στους Παγκόσμιους Αγώνες Μεταμοσχευμένων στο Durban της Νοτίου Αφρικής με γέμισε ικανοποίηση. Κι η ζωή στίβος είναι. Πέφτεις, ξανασηκώνεσαι, προσπαθείς να τερματίσεις. Οι συγγενείς μου τρελάθηκαν με τη διάκριση. Η πρώτη που το είπα ήταν η μητέρα μου. Της το αφιέρωσα. Το άξιζε.
Εκτός από αθλητής και φοιτητής είμαι και εκδότης του (www.epnm.gr), ενός ιστότοπου ενημέρωσης κι ευαισθητοποίησης ατόμων με χρόνιες παθήσεις και αναπηρία, αλλά παράλληλα και εκδότης της ηλεκτρονικής εφημερίδας Community Voice.
Πρόκειται για έναν ιστότοπο, που καθημερινά ενημερώνει τα μέλη και τους επισκέπτες του, με δημοσιεύσεις στην ιστοσελίδα και μέσω newsletter. Λόγω των πολλών αλλαγών που έχουν γίνει σχετικά με όσα αφορούν τους νεφροπαθείς και τους μεταμοσχευμένους (οποιουδήποτε συμπαγούς οργάνου), ο ενδιαφερόμενος, και ιδιαίτερα ο νέος ασθενής, έχει πολλές απορίες με αποτέλεσμα να χάνεται μέσα σε όλες αυτές τις αλλαγές.
Η Κοινότητα με πρωτοβουλία της, έχει αναλάβει την ενημέρωση αυτών των ανθρώπων, χωρίς, όμως, να προσπαθεί να αντικαταστήσει το έργο των επίσημων Συλλόγων. Αντιθέτως, οι διαχειριστές της κοινότητας συνεργαζόμαστε με τους Συλλόγους, ώστε να επιτευχθεί αυτό το δύσκολο εγχείρημα, που είναι η ενημέρωση του νεφροπαθή και του μεταμοσχευμένου πολίτη.
Η ηλεκτρονική εφημερίδα είναι ένα μέσο ψυχαγωγίας, όπου μέλη και φίλοι της Κοινότητας, αποστέλλουν κάθε μήνα τα άρθρα τους, όπου και εμείς, τα δημοσιεύουμε. Η Κοινότητα, εκτός των ενημερώσεων, οργανώνει και συναντήσεις μελών. Ήδη πολλοί από εμάς έχουμε συναντηθεί στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και έχουμε περάσει πολύ όμορφα.
Η περιπέτεια αυτή μου δίδαξε ότι με την υπομονή και τη θέληση μπορείς να πετύχεις τα πάντα. Πλέον, σκοπεύω να ολοκληρώσω τη σχολή, να βρω δουλειά στο αντικείμενό μου και να ανέβω τα σκαλιά της εκκλησίας με την κοπέλα μου. Όλα γίνονται με υπομονή.
Αυτό που θέλω να υπενθυμίσω μόνο σε όλους είναι ότι πολλοί συνάνθρωποί μας, υποφέρουν καθημερινά σε ένα μηχάνημα. Ας ενημερωθούμε σωστά, λοιπόν, ώστε να βοηθήσουμε ανθρώπους μας, έστω και μετά τον θάνατό μας, που πραγματικά το έχουν ανάγκη. Αυτό είναι το νόημα της ζωής.