Αύριο Πέμπτη 3 Απριλίου κυκλοφορεί στις αίθουσες μία εξαιρετική ιταλική ταινία, ευφυής και απολαυστική ταυτόχρονα, στο μεταίχμιο αμιγούς κωμωδίας και πολιτικού commentary. Τίτλος της, Ζήτω η Ελευθερία! (Vina la Liberta!), δημιουργός της ο 55χρονος Ρομπέρτο Αντό και πρωταγωνιστής σε διπλό ρόλο ο Τόνι Σερβίλο, επιλογή του Θόδωρου Αγγελόπουλου επίσης στην Άλλη Θάλασσα που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ας μην αποκαλύψω πολλά πράγματα για την υπόθεση, θα πω μόνο ότι όλο το σεναριακό εύρημα έγκειται στην αντικατάσταση ενός πολιτικάντη, του Ενρίκο, από τον ψυχικά άρρωστο δίδυμο αδερφό του ονόματι Τζιοβάνι σε μία φάση του πρώτου να εξαφανιστεί από το προσκήνιο. Τελικά, ο Τζιοβάνι θα κάνει τη διαφορά, τα ΜΜΕ θα τον λατρέψουν και η στείρα πολιτική ζωή της Ιταλίας θα γεμίσει από ανθρωπιά και αισιοδοξία. Εν ολίγοις, το μήνυμα είναι εύληπτο: Μόνο ένας τρελός θα μας σώσει σε μία ιστορική περίοδο για την παγκόσμια πολιτική σκηνή όπου δεν υπάρχει πια καμία άλλη αξία πέραν του χρήματος και η ίδια η ανθρώπινη ζωή έχει περιθωριοποιηθεί. Η εν λόγω ταινία του Αντό είναι γάλα και μέλι αναφορικά με τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και στη γειτονική Ελλάδα. Είναι γλυκόπικρη χωρίς να γίνεται κωμικοτραγική, δικαιώνει τον Αριστοτέλη όταν έλεγε πως ο άνθρωπος είναι πρωτίστως ζώον πολιτικόν, παραδόξως αποφεύγει τον σκόπελο της υπερβολής, κλείνει το μάτι στον Σαίξπηρ και στον Μπρεχτ και εν τέλει μας θυμίζει πως ένας Πολιτικός πρέπει να σκέφτεται ως αδύναμος Πολίτης και όχι ως καρεκλοκένταυρος από θέση ισχύος. Ρεσιτάλ ερμηνείας από τον Σερβίλο που επαινέθηκε όλως δικαίως από τον διεθνή Τύπο! Το Ζήτω η Ελευθερία! το είχα δει τον περασμένο Νοέμβριο στον Δαναό, στο 26ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, και με ιδιαίτερη χαρά πληροφορήθηκα τη διανομή του στην ίδια ιστορική αίθουσα. Μην το χάσετε!
Στην προχθεσινή πρεμιέρα του έργου της Φένιας Παπαδόδημα Πωλούνται δάκρυα ελιάς στη Β΄Σκηνή του Θεάτρου Κεφαλληνίας γίναμε ακόμη μία φορά μάρτυρες του πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη διατήρησης της Μνήμης, αλλά και του πόσο έχει υποβαθμιστεί σήμερα η ανθρώπινη συνθήκη στην Ελλάδα. Κι αν η μία εκ των δύο ηρωίδων, η Μαρία Σκουλά, έχει την πεποίθηση πως έγινε βρυκόλακας και παραληρεί ενθυμούμενη τον Αναδρομάρη της Αττικής, υπάρχει και το σουρεαλιστικό alter ego της θεάς Αθηνάς, η Φένια Παπαδόδημα, για να της στάξει ελαιόλαδο στα μάτια και να την κάνει να δει τη χαμένη ομορφιά, τη δική της και της κακοφορμισμένης πόλης που την περιβάλλει. Η ελπίδα μέσα σε ένα τόσο ζοφερό σύμπαν έρχεται από την Αναχώρηση, εκείνη την ανθρώπινη τάση για ενδοσκόπηση, περισυλλογή και εν τέλει σκέψη - Σε μια εποχή πού'χει πιστέψει πως περιττή είναι η σκέψη, έτσι είχε γράψει ένας φίλος ποιητής κάποτε και ενάντια αυτών του των φράσεων κινείται ακριβώς το έργο της πολυσχιδούς καλλιτέχνιδας. Όλο αυτό με χιούμορ υψηλού επιπέδου, γρήγορο λόγο, αναφορές στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, στον Βιμ Βέντερς, στην Ίμα Σουμάκ και στη Λιλιπούπολη! Ένα απόλυτα ποιητικό θέατρο δίχως ίχνος σοβαροφάνειας βασισμένο ισομερώς στο κείμενο, τη μουσική και τις ερμηνείες των δύο γυναικών!
(Η Φένια Παπαδόδημα με τη Μαρία Φαραντούρη στην πρεμιέρα του έργου/ Φωτογραφία: Απόλλωνας Μπόλλας)
(Φωτογραφία: Alex Kat)
Την περασμένη εβδομάδα, τέλος, τα κατάφερα και πέρασα από τον σαιξπηρικό Ριχάρδο ΙΙ στο Βυρσοδεψείο, έτσι όπως τον έφερε στα δικά της μέτρα η πάντα απρόβλεπτη και αντικομφορμίστρια Έλλη Παπακωνσταντίνου. Μετά το περσινό Δέρμα, το οποίο πολύ μου είχε αρέσει επίσης, η Παπακωνσταντίνου φέρνει στην επικαιρότητα ένα έργο του ελισαβετιανού θεάτρου που είχε 70 ολόκληρα χρόνια να παρουσιαστεί στην Ελλάδα! Με τους άντρες να ερμηνεύουν τους γυναικείους ρόλους και τις γυναίκες τους αντρικούς (συγκλονιστική έτσι η Αγλαΐα Παππά στον ομώνυμο ρόλο) η παράσταση δανείζεται στοιχεία μπουρλέσκ, καμπαρέ, rock underground, λατρείας του αίματος, ακόμη και τσίρκου, για να τεθεί το εξής ερώτημα, επίκαιρο φυσικά όσο ποτέ άλλοτε: Τι καταλύεται πιο εύκολα; Μια σαιξπηρική σκηνή ή το Σύνταγμα; Ο Μεσαίωνας ζωντανεύει με αναγεννησιακούς πίνακες μέσα από σκηνές εικαστικής μαγείας για να γίνει κατανοητό πως στην ουσία Μεσαίωνας επικρατεί και σήμερα χωρίς καθόλου να έχει προοδεύσει η ανθρώπινη ύπαρξη. Εντυπωσιακοί φυσικοί φωτισμοί, εμπνευσμένα σκηνικά και κοστούμια, ατμοσφαιρική μουσική και τέσσερις εξαίρετοι ηθοποιοί σε 30 εναλλασσόμενους ρόλους: Η Αγλαΐα Παππά, ο Ηλίας Μελέτης, η Βάλια Παπαχρήστου και ο Adrian Frieling.