Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Ο ηθοποιός Γιώργος Πετρόχειλος στηρίζει τη Χρυσή Αυγή

Και θέλει να βάλει στη γωνία ''άρρωστους, άφυ(ι)λους, ανίκανους και προδότες''

Ο ηθοποιός Γιώργος Πετρόχειλος στηρίζει τη Χρυσή Αυγή

 

Μπορεί τόσο καιρό να παρακολουθούμε εμβρόντητοι διάφορους καλλιτέχνες να στηρίζουν την ακροδεξιά στην Ελλάδα με κάποιες απόψεις που εκφράζουν (από τον Νότη Σφακιανάκη μέχρι τον Πέτρο Γαϊτάνο), είναι η πρώτη φορά όμως που ένας απ' αυτούς - συγκεκριμένα ο ηθοποιός Γιώργος Πετρόχειλος - θα διεκδικούσε έως και τη θέση του επικοινωνιακού εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής!

 

Αναφέρομαι σε ένα εμπρηστικό κείμενο - σεντόνι του ηθοποιού που φιλοξενείται μάλιστα στην επίσημη χρυσαυγίτικη ιστοσελίδα. Και τι δε λέει ο Πετρόχειλος εκεί μέσα! Κανονικό παραλήρημα, θα μου επιτρέψετε...

 

Μεταξύ άλλων, στηρίζει τους φυλακισμένους βουλευτές του κόμματος ως τους μόνους που ομιλούν περί πραγματικής δημοκρατίας, τους αποκαλεί ''φοβερά όμορφη παρέα'', χαρακτηρίζει τη Χρυσή Αυγή ''μοναδική ελπίδα για μία αυγή στην Ελλάδα μας'', αλλά δεν παραλείπει να κάνει και ένα άνοιγμα γεωπολιτικού, αμυντικού και οικονομικού τύπου προς ''την ομόδοξη Ρωσία του Πούτιν, την πρώτη δύναμη στον κόσμο αυτή τη στιγμή''! Πιάσ' τ' αυγό και κούρεψ'το!

 

Βέβαια, ο απροκάλυπτα ναζιστικός πυρήνας του κειμένου του συνοψίζεται προς το τέλος με τις εξής προτάσεις: Την ημέρα των Εθνικών Εκλογών να γκρεμίσουμε αυτή τη διεφθαρμένη και κατεστραμμένη πολιτική παράγκα με πραγματικούς Έλληνες και Ελληνίδες, αληθινούς Άνδρες και Πολιτικούς Μάγκες, με όραμα Εθνικό, να βάλουμε στη γωνία τους άρρωστους, τους άφυ(ι)λους, τους προδότες, τους ανίκανους. Μπας και η παράγκα ξαναγίνει ΚΑΣΤΡΟ του Ελληνισμού. Μπα κι εκείνο το ΠΡΩΪΝΟ θα είναι μια αληθινά ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ για την ΕΛΛΑΔΑΡΑ μας.

 

Πάμε τώρα να δούμε ποιος είναι ο Γιώργος Πετρόχειλος που από το πρωί απασχόλησε τα social media με τις δημοσιευμένες γραπτές δηλώσεις του.

 

 

Οι περισσότεροι καλώς ή κακώς τον θυμούνται απ' αυτή τη σκηνή απείρου κάλλους - απόσπασμα από την ανόητη ταινία Χούλιγκανς, κάτω τα χέρια από τα νιάτα (1983) σε σκηνοθεσία Κώστα Καραγιάννη και σε σενάριο του Γιώργου Μυλωνά. Ο τελευταίος, σκηνοθέτης επίσης, ήταν εκείνος που επί Νέας Δημοκρατίας, το 2005, είχε διοριστεί διευθυντής του Μουσείου Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης! Στην άνωθεν σκηνή απείρου κάλλους, λοιπόν, ο Γιώργος Πετρόχειλος υποδύετο τον οργισμένο νεανία που ακούει μετά μανίας Sex Pistols, αν και μας τα χαλάει η ηχητική μπάντα του φιλμ, και που εξαντλεί όλη του την επαναστατικότητα βγαίνοντας με τα σώβρακα μπροστά στον ιερέα πατέρα του και τους γείτονες του.

 

Ας διαβάσουμε τώρα μερικές δηλώσεις του ηθοποιού που δημοσιεύθηκαν σε παλιότερη συνέντευξη του με αφορμή αυτήν ακριβώς τη σκηνή της ταινίας του Καραγιάννη! Λογικό, εφόσον το συγκεκριμένο βίντεο στο youtube εμφανίζεται συχνά - πυκνά σε φεϊσμπουκικές αναρτήσεις οπαδών του cult, του trash κ.ο.κ.:

 

...Καμία σχέση οι Χούλιγκανς με τους κουκουλοφόρους. Το όνομα των χούλιγκανς ξεκινά από τον Χούλιγκαν που ήταν ένας γνήσιος επαναστάτης. Οι χούλιγκανς οι τότε στην πλειοψηφία τους ήταν παιδιά μάγκες που γουστάρανε μία εκτόνωση μέσα από τα γήπεδα και από τον φανατισμό για την ομάδα που υποστήριζαν. Οι σημερινοί κουκουλοφόροι δεν είναι μάγκες, είναι δάγκες των μυστικών υπηρεσιών και της αστυνομίας, με λίγα λόγια του παρακράτους. Σκοπό έχουν να διαλύουν τις γνήσιες και μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις με την δήθεν αντίσταση τους στις δυνάμεις καταστολής τις οποίες ουσιαστικά βοηθούν να ανοίξουν πυρ με δακρυγόνα και άλλα όπλα κατά του αυθεντικού λαού...

 

Τάδε έφη Γιώργος Πετρόχειλος! Συνοπτικά, έως και δήλωση οπαδού του ΚΚΕ θα το έλεγες το άνωθεν κείμενο. Οι πηγές μου μάλιστα μού λένε πώς κάποια περίοδο ο ηθοποιός, πράγματι, έβγαινε με την αγαπημένη σύζυγο του και εξέφραζαν τη στήριξη τους στο ΚΚΕ!

 

Λέω να φύγουμε τώρα από τη θητεία του Πετρόχειλου στο πιο κακόγουστο ελληνικό σινεμά και να πάμε λίγο πιο πίσω: Στα 1980 τότε που συμμετείχε στην καλή τηλεοπτική σειρά Αστροφεγγιά, μεταφορά του μυθιστορήματος του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου. Εκεί ο Πετρόχειλος, απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου, έπαιξε δίπλα στους Γιώργο Κιμούλη, Άρη Ρέτσο, Αντώνη Καφετζόπουλο, Αριέττα Μουτούση κ.α., δηλαδή ανήκε κι αυτός στην πιο ελπιδοφόρα και ταλαντούχα νέα γενιά ηθοποιών. Άγνωστο για ποιούς λόγους, ο Πετρόχειλος δε συνέχισε στο δρόμο εκείνων των συναδέλφων του. Προτίμησε το λαϊκό σινεμά και τα σήριαλ με αποκορύφωμα τη συμμετοχή του, όπως και την καταξίωση απ' την άποψη της αναγνωρισιμότητας, στη φωσκολική Λάμψη του ΑΝΤ-1. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, που λένε, ο καθένας είναι ελεύθερος να πορευτεί κατά πώς το επιθυμεί.

 

 

Όταν τελείωσε και η Λάμψη, ο Πετρόχειλος αποφάσισε να αφιερωθεί στο θέατρο, χωρίς ποτέ να σνομπάρει το παρελθόν του. Χαρακτηριστική είναι η εμφάνιση του στο ένατο Cult Festival στο Gagarin με τους φαν των ταινιών του από τα 80s να τον αποθεώνουν!

 

 

Το σουρεαλιστικό αναφορικά με τις σημερινές ναζιστικές δηλώσεις του ηθοποιού κατά των ''άρρωστων, των άφυ(ι)λων, των ανίκανων'' κλπ. είναι το ότι σχετικά πρόσφατα πρωταγωνίστησε σε ένα θεατρικό έργο, το οποίο στηλίτευε την ομοφοβία και το ρατσισμό. Αναφέρομαι στους ''Βράχους'' που παρουσιάστηκαν στο θέατρο Vault, ένα έργο που φώναζε πως η ελεύθερη σεξουαλική επιλογή είναι δικαίωμα όλων και δεν αφορά κανέναν! Ο ίδιος μάλιστα είχε πει τα εξής για εκείνο το ρόλο του:

 

...Κάνω ένα πατέρα αρτηριοσκληρωτικό, πατριαρχικά μεγαλωμένο, δήθεν μάγκα άντρα, ανήμπορο να φανταστεί ότι μπορεί το παιδί του να είναι ομοφυλόφιλο. Έναν πατέρα που πιστεύει ότι έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στην οικογένεια του...

 

Ερωτώ εγώ τώρα και κλείνω, διότι πραγματικά κάπου καταντά κουραστική όλη αυτή η ιστορία με τον ιδεολογικό αχταρμά που κουβαλά ο καθένας στο κεφάλι του:

 

Δήθεν μάγκες άντρες δεν είναι και οι Χρυσαυγίτες, που τους λέει ''τρομερά όμορφη παρέα'', που κυκλοφορούν σε τάγματα ασφαλείας στους δρόμους και που ξυλοκοπούν ή και σκοτώνουν αθώες ψυχές, από οικονομικούς μετανάστες μέχρι ομοφυλόφιλους;

 

Θα ομιλούσε ποτέ με τόσο μένος περί ''ανίκανων, αρρώστων, άφυ(ι)λων'' ο Πετρόχειλος και ο κάθε Πετρόχειλος αν είχε ένα παιδί ανάπηρο ή όντως ομοφυλόφιλο, όπως το απαιτούσε και ο ρόλος του στο θεατρικό;

 

Θα είχε δικαίωμα, τέλος, ζωής και θανάτου πάνω σε ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών αυτής της χώρας που λατρεύει και λαχταράει την αρχαιοελληνική της λάμψη;

 

Ή μήπως όλα συνοψίζονται στη φράση ''Κοίτα τι βγαίνει και λέει ο άνθρωπος για να τραβήξει πάνω του τη δημοσιότητα'';