Κάθε αριστούργημα, καλλιτεχνικό ή συγγραφικό, που έχει κόψει το νήμα του χρόνου και συνεχίζει την πορεία του μέσα στους αιώνες δεν έχει να φοβηθεί τους εκμεταλλευτές του παρόντος. Ακόμα και αν τα αρπακτικά απλώσουν τα νύχια τους πάνω του και το κόψουν κομματάκια για να το χωνέψει η αχώνευτη μάζα εκείνο θα παραμείνει αλώβητο. Θα συνεχίζει να ασκεί επιρροή, να κυλάει στο αίμα αυτών που το σεβάστηκαν, να πολλαπλασιάζει την αξία του στο χρηματιστήριο των αιώνων. Θα είναι για πάντα ένας αθάνατος ζωντανός οργανισμός. Υπήρξε πριν από εμάς και θα συνεχίσει να υπάρχει μετά από εμάς. Θα είμαστε νεκροί, θα είναι ζωντανό. Είναι ανώτερο από εμάς στην εξελικτική αλυσίδα.
Οι φράσεις των σπουδαίων βιβλίων θα συνεχίσουν να εμπνέουν αγύριστα κεφάλια σε μοναχικά δωμάτια. Οι επισκέπτες των μουσείων του μέλλοντος θα στέκονται προσοχή(ή και βουρκωμένοι) μπροστά σε ένα πίνακα που δημιουργήθηκε τον 15ο αιώνα. Ο Βιβάλντι θα συνεχίσει να παίζει μέσα σε ένα φουτουριστικό σκηνικό 100 χρόνια από σήμερα.
Ούτε οι ίδιοι οι δημιουργοί κινδυνεύουν από φήμες, συκοφαντίες, αλήθειες ή ψέματα που τους χρεώνουν οι εκμεταλλευτές του τώρα. Η αποστολή τους σε αυτή την γη έχει επιτευχθεί και με το παραπάνω. Δεν άφησαν πίσω τους σκόνη, άφησαν αθανασία. Ας λένε λοιπόν ότι θέλουν για αυτούς. Το έργο τους είναι πάνω από τους ίδιους.
Υ.Γ
Μια φοιτήτρια πέρσι ανακάλυψε μια λεπτομέρεια στο «The Garden of Earthly Delights» του Hieronymus Bosch. Μια παρτιτούρα με ένα κρυμμένο μουσικό κομμάτι:
Μια δημιουργία του 15ου αιώνα συνεχίζει την πορεία της το 2015. Μόλις πριν απο λίγες μέρες: