Πόσοι δημιουργοί έχουν την τόλμη να ξεκινήσουν από το μηδέν την στιγμή ακριβώς που κοινό και κριτικοί εναποθέτουν τις δάφνες πάνω στο κεφάλι τους; Λίγοι. Αυτό σκεφτόμουν όταν ο Παντελής Δημητριάδης έλεγε ότι «Είμαστε «Τα Παιδιά της Παλαιότητας» μια καινούρια μπάντα, έχουμε λίγα κομμάτια και κανονικά θα έπρεπε να παίζουμε μεσημέρι και όχι τέτοια ώρα» το βράδυ του Σαββάτου στο φετινό Indie Free Festival. Ορίζοντας ξανά την αφετηρία σου δεν σημαίνει όμως ότι ξεχνάς το παρελθόν σου. Οι λέξεις «Κόρε Ύδρο» δεν είναι απαγορευμένες λέξεις. Ο Δημητριάδης τους ανέφερε μια φορά λέγοντας ότι περνούσε καλύτερα σε αυτό το live από όλα τα live των Κόρε Ύδρο. Ο δημιουργός έχει συμφιλιωθεί με το παρόν του. Ας συμφιλιωθούν με την νέα του αρχή κοινό και (ιδιαίτερα) οι κριτικοί.
«Επιτέλους έπεσε για να πάρουμε λίγη ενέργεια» άκουσα έναν πιτσιρικά να λέει δίπλα μου όταν ο τραγουδιστής επιδόθηκε στο γνωστό stage diving. Για εμένα όμως αυτό που ονομάζουμε «ενέργεια» σε ένα live είναι κάτι πολύ πιο εσωτερικό. Ο Δημητριάδης έμοιαζε σαν να ήθελε να ξαναγίνει «Ο πιο ενδιαφέρων καταθλιπτικός» φορώντας απλά μια μάλλινη ζακέτα και κοιτώντας το σύννεφο πάνω από τη σκηνή ή τις μύτες των ποδιών του, «ξεκοιλιάζοντας» την κιθάρα, πίνοντας μπύρα από το κουτάκι και κάνοντας ένα λεπτό χειρουργείο πάνω από το άρρωστο σώμα της σημερινής κοινωνίας. Ακούγεται περίεργο το τελευταίο; Όσο περίεργος είναι ο στίχος: «Ακαδημία ρουσφετιών και ωδείο ψεμάτων εσύ μας έδωσες τον πρώτο μας παλμό» ή όσο περίεργο βρίσκεις το :
« Είδα τα μάτια του ρασοφόρου
ανάμεσα σε λάβαρα, εικόνες και σταυρούς,
είδα τα μάτια του φοβισμένα
από τα ρόπαλα και τους καπνούς.»
Ο Δημητριάδης δεν είναι μόνο ποιητής. Είναι ένας καταγραφέας των σκληρών ημερών μας. Λέει με τις λιγότερες και τις ωραιότερες λέξεις αυτά που άλλοι προσπαθούν να πουν χύνοντας τόνους μελάνι.
Ο ήχος στο live τους δεν ήταν καλός. Με καλύτερο ήχο πολλά από τα κομμάτια τους θα απογειωνόντουσαν. Η εκτέλεση του «Προετοιμασία για κηδεία» ήταν από τις καλύτερες της βραδιάς και το κομμάτι ήδη είναι αγαπημένο πολλών.
Τα «Παιδιά της Παλαιότητας» έβγαλαν ένα επίκαιρο ντεμπούτο με τον οποίο γδέρνουν το λιπόσαρκο δέρμα θρησκείας και πολιτικής. Στο μέλλον θα δέσουν ακόμα περισσότερο ως μπάντα. Αξίζει να περιμένουμε για την συνέχεια.