Η 24χρονη Humaira Bachal είναι από ένα χωριό του Πακιστάν έξω από το Karachi. Στην χώρα της τα κορίτσια δεν πηγαίνουν σχολείο και παντρεύονται σε μικρή ηλικία. Ένα περιστατικό που συνέβη όταν ήταν έξι ετών καθόρισε τις μελλοντικές επιλογές της. Μια αναλφάβητη γυναίκα έδωσε ένα ληγμένο φάρμακο στο παιδί της και το παιδί πέθανε. Η Humaira σκέφτηκε ότι αν αυτή η γυναίκα ήξερε να διαβάζει το παιδί της θα είχε σωθεί.
Στην γειτονιά της αυτή και η αδερφή της ήταν τα μοναδικά κορίτσια που πήγαιναν στο σχολείο. Μοναδικό στήριγμα ήταν η μητέρα της. Ο πατέρας της και ο μεγάλος της αδερφός δεν ήθελαν η Humaira να πάει σχολείο. Εκείνη όχι μόνο συνέχισε αλλά έβαλε σε εφαρμογή μια ιδέα που είχε για τα παιδιά της γειτονιάς της που δεν πήγαιναν σχολείο. Η ίδια έγινε η δασκάλα τους σε ηλικία δεκατριών ετών, πράγμα το οποίο αποτέλεσε αφορμή για καβγάδες με τον πατέρα της και τον αδερφό της. Ήταν η ντροπή του χωριού στο οποίο μεγάλωνε και τα μέλη της οικογένειας της δεχόντουσαν καθημερινά αρνητικά σχόλια για αυτό που έκανε.
Σήμερα είναι πρόεδρος του Dream Foundation Trust και στόχος της είναι να μπορέσουν όσες περισσότερες γυναίκες και κορίτσια να μάθουν να διαβάζουν.
Το Intelligent Life στο περασμένο τεύχος του που ήταν αφιερωμένο στις γυναίκες την έκανε εξώφυλλο. Σε ένα μεγάλο αφιέρωμα το περιοδικό παρουσίασε την ζωή και το έργο της. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
Σήμερα φοιτούν πάνω από 1200 αγόρια και κορίτσια στις 11 αίθουσες του σχολείου. Συμμετέχουν πάνω από 25 εθελοντές καθηγητές. Αυτό όμως που κάνει η Humaira Bachal είναι αρκετά επικίνδυνο για την ίδια λόγω των κοινωνικών συνθηκών στην περιοχή.
Η Sharmeen Obaid γύρισε το παρακάτω ντοκιμαντέρ για αυτή:
Mια συνέντευξη της εδώ:
Ας ξαναθυμηθούμε το γνωστό κλισέ: «Τελικά, μέσα από στις χειρότερες συνθήκες ο άνθρωπος μπορεί να γεννήσει και να βάλει σε εφαρμογή τις καλύτερες ιδέες. Τόσο για τον ίδιο όσο και για αυτούς που τον περιβάλλουν. Αρκεί να έχει πείσμα και πίστη σε αυτό που θέλει να κάνει». Μήπως όμως όταν κλισέ γίνονται πράξη παύουν να είναι κλισέ;