«Θ’ αφήσουμε αυτόν τον κόσμο ακριβώς έτσι όπως τον βρήκαμε: ανόητο, άδικο και κακό»
-Βολταίρος
Η Κίνα, το Ιράν, το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία και οι ΗΠΑ - αυτές είναι οι πέντε χώρες που οδήγησαν τον κόσμο σε εκτελέσεις το 2012, σύμφωνα με μια έκθεση από την ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Διεθνούς Αμνηστίας. Η έκθεση δείχνει ότι 682 άνθρωποι εκτελέστηκαν το 2012 σε όλες τις άλλες χώρες εκτός της Κίνα. Εκεί, εκτιμάται ότι η θανατική ποινή επιβλήθηκε σε περισσότερα από 1000 άτομα.
«Ξύπνησα την Πέμπτη το πρωί και ο 25χρονος εφιάλτης μου είχε πραγματικά τελειώσει. Μπήκα σε ένα αεροπλάνο για την Νέα Υόρκη. Δεν είχα μπει σε αεροπλάνο εδώ και εικοσιπέντε χρόνια, από τότε που επέστρεψα από την Disney World. Περπατούσα στο αεροδρόμιο και δεν πίστευα αυτό που συνέβαινε. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές ήταν παντού. Όλοι κρατούσαν από ένα κινητό τηλέφωνο και έστελναν μηνύματα σε αυτό. Δεν είχα ιδέα τι γινόταν»
Ο φωτογράφος και visual artist Henry Hargreaves μελέτησε και δημιούργησε για τις ανάγκες του φωτογραφικού του πρότζεκτ «No Seconds», τα τελευταία γεύματα μερικών από τους πιο διαβόητους εγκληματίες της πρόσφατης αμερικανικής ιστορίας. Δίπλα στις φωτογραφίες συμπεριέλαβε πληροφορίες για τα εγκλήματα τους και τον τρόπο εκτέλεσής τους, καθώς και αναλυτική λίστα των φαγητών που επιθυμούσαν.
"Πήγα έξω με την οικογένεια μου για φαγητό και παρήγγειλα μια τεράστια μπριζόλα. Ήταν εκπληκτικά. Θυμήθηκα με τι μοιάζει το πραγματικό φαγητό"
Πρόκειται για έναν από τους διασημότερους θανατοποινίτες όλων των εποχών. Ο Μουμία Αμπού Τζαμάλ βρίσκεται στη φυλακή από το 1982 για το θάνατο του λευκού αστυφύλακα Daniel Faulkner. Καταδικάστηκε σε θάνατο αλλά μέχρι σήμερα ισχυρίζεται ότι δικάστηκε άδικα γιατί ήταν θύμα ρατσισμού, κάτι που με τα χρόνια ασπάστηκαν και πολλά μέλη της διεθνούς κοινότητας- από την Διεθνή Αμνηστία που εξακολουθεί να ζητάει επανάληψη της δίκης, μέχρι τους Beastie Boys που έκαναν μια συναυλία τα έσοδα της οποίας πήγαν στην υπεράσπιση του. Η θανατική ποινή του Αμπού Τζαμάλ έχει αναβληθεί πολλές φορές τα τελευταία τριάντα χρόνια και ο ίδιος έχει εξελιχτεί σε γνωστό ακτιβιστή και συγγραφέας. Ο εισαγγελέας Seth Williams ανακοίνωσε ότι η πολιτεία της Φιλαδέλφεια δεν θα ζητήσει εκ νέου τη θανατική ποινή για τον Αμπου Τζαμάλ
«Ποτέ δεν παραιτήθηκα. Είχα πάντα μέσα μου πίστη. Έλεγα στον εαυτό μου: «Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα σου πάρει αλλά θα βγεις από εδώ μέσα»
Ιράν.Σίγουρα ένα από τα πρόσωπα που θα ξαναθυμηθούμε στο τέλος του 2014. Η μητέρα του 18χρονου Abdollah Hosseinzadeh έσωσε από την κρεμάλα τον δολοφόνο του γιού της. Στην φωτογραφία αγκαλιά με την μητέρα του δολοφόνου
«Βγήκα έξω από την φυλακή με 93 δολάρια στην τσέπη και τα ρούχα μου σε ένα σάκο»
Δεκάλογος της Διεθνούς Αμνηστίας για την θανατική ποινή:1) Η θανατική ποινή παραβιάζει το δικαίωμα στη ζωή2) Η θανατική ποινή δεν έχει καμία αποτρεπτική επίδραση και αποτελεί όπλο πολιτικής καταπίεσης3) Η θανατική ποινή είναι ένας βίαιος και απάνθρωπος θάνατος4) Η θανατική ποινή είναι φόνος εκ προμελέτης, εξευτελίζει το κράτος και κάνει την κοινωνία πιο βίαιη5) Η εφαρμογή της θανατικής ποινής εισάγει διακρίσεις6) Η θανατική ποινή αμφισβητεί την ικανότητα των ανθρώπων να βελτιώσουν τον εαυτό τους7) Η θανατική ποινή δεν παρέχει κοινωνική σταθερότητα ούτε φέρνει ειρήνη στα θύματα 8 ) Η θανατική ποινή αρνείται την πιθανότητα οι θεσμοί που στελεχώνονται από ανθρώπους να κάνουν λάθος9) Η θανατική ποινή είναι μία συλλογική τιμωρία 10) Η θανατική ποινή αντιτίθεται σε θρησκευτικές και ανθρωπιστικές αξίες που είναι κοινές σε όλο τον κόσμο
«Δεν είμαι θυμωμένος. Σκέφτομαι όμως κάποιες φορές αυτά τα πράγματα που θα μπορούσα να έχω καταφέρει όλα αυτά τα χρονιά που ήμουν μέσα στη φυλακή. Τώρα είμαι έξω και δεν έχω σπίτι, δεν έχω τίποτα»
Το βιντεοπαιχνίδι «Amnesty- The Game» δημιούργησαν αφιλοκερδώς για τη Διεθνή Αμνηστία 18 Ελληνες προγραμματιστές, μουσικοί, γραφίστες, σχεδιαστές και κειμενογράφοι, μέλη του Πανελλήνιου Συλλόγου Δημιουργών Λογισμικού Ψυχαγωγίας, με στόχο την στήριξη της εκστρατείας της Διεθνούς Αμνηστίας για την κατάργηση της θανατικής ποινής.
«Δεν είχα τη δυνατότητα να βοηθήσω στο μεγάλωμα των γιών μου. Δεν είχα την δυνατότητα να είμαι με την μητέρα μου. Η υγεία της τώρα είναι πολύ κακή. Τις απομένει λίγος καιρός. Όλα αυτά περνάνε αυτές τις μέρες από το κεφάλι μου»
«Αυτό που θέλω είναι μια ευκαιρία να τα καταφέρω, να πάρω πίσω την ζωή που έχασα. Έχασα 25 χρόνια από την ζωή μου για κάτι που δεν έκανα. Ελπίζω να καταφέρω να ζήσω την ζωή μου από εδώ και πέρα μαζί με την οικογένεια μου και τους φίλους μου για πολύ καιρό»
Δηλώσεις του 51χρονου Jonathan Fleming στην Guardian και την Huffington Post μετά την αποφυλάκιση του τον Απρίλιο. Έμεινε στην φυλακή 25 χρόνια για φόνο που δεν είχε διαπράξει. Ο Fleming είχε καταδικαστεί το 1989 για το φόνο ενός φίλου του στην Νέα Υόρκη ενώ ο ίδιος βρισκόταν για διακοπές στο Disney World της Φλόριντα. Παρ’ ότι ο μάρτυρας-κλειδί είχε παραδεχθεί, λίγο μετά την καταδίκη του το 1990, ότι είχε πει ψέματα, όλες οι προηγούμενες εφέσεις του έπεσαν στο κενό. Για την αναθεώρηση της υπόθεσης προσκομίστηκαν στο δικαστήριο απόδειξη από το ξενοδοχείο όπου έμενε στη Φλόριντα, πέντε ώρες πριν από τον φόνο, όπως και επιστολή από την αστυνομία του Ορλάντο, που ανέφερε ότι οι εργαζόμενοι στο ξενοδοχείο, τον θυμούνταν. Αρχικά, οι αποδείξεις αυτές δεν είχαν δοθεί στον συνήγορο του κ. Fleming.
49,444 δολάρια για το Jonathan Fleming είναι το ποσό που συγκέντρωσε από δωρεές το indiegogo το χρονικό διάστημα από τις 10 Απριλίου μέχρις τις 9 Μάιου.
O Guardian περνάει ένα απόγευμα μαζί του στην Times Square και καταγράφει την έκπληξη του :