«Το μόνο που ήξερα για την Κούβα ήταν ότι οι άνθρωποι οδηγούσαν παλιά αμερικάνικα αυτοκίνητα και ο Τσε Γκεβάρα ήταν –μαζί με τον Μπομπ Μάρλεϊ- η πιο δημοφιλής αφίσα στα φοιτητικά δωμάτια. Μετά η φίλη μου η Έριν με προσκάλεσε να πάω για δύο εβδομάδες στην Αβάνα. Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα στην Αβάνα ήταν το πόσο σκοτεινή ήταν η πόλη τη νύχτα. Δεν υπήρχαν φώτα στους δρόμους, φώτα σε βεράντες ή λάμπες σε καθιστικά. Ήταν μαύρο σκοτάδι και η μόνη θαμπή, πολύχρωμη λάμψη που ξεχείλιζε από τις πόρτες ερχόταν από τις τηλεοράσεις. Το φως αυτό με γοήτευε. Για τις επόμενες δύο εβδομάδες περιπλανιόμουν παντού, γλιστρώντας μέσα κι έξω από σπίτια ξένων. Κάθε φορά που συναντούσα μια ανοιχτή πόρτα και αναμμένη τηλεόραση ρωτούσα να μπορούσα να βγάλω μια φωτογραφία. Η απάντηση ήταν πάντα ναι. Κανείς δεν φαινόταν να βρίσκει παράξενη την απαίτησή μου και συνήθως τη συνόδευαν με καφέ ή ρούμι».