Να καίγεται η Τροία, ν' αριβάρει ο Αννίβας, να πλημμυρίζει το μπάνιο, να τινάζεται η μπάνκα, να σκάει ο έρπης, να ουρλιάζει το τηλέφωνο, να τρέχει το νοίκι, να στριγγλίζει το ξυπνητήρι, να στρογγυλοκάθεται ο Ξέρξης, να γυαλίζει η καρμανιόλα, να καίει ο λίβας, να διατάζει ο κλόουν, να πάρθεν η Ρωμανία, να σέρνεται ο μήνας, ν'ανεβαίνουν τα λευκά, να πηδιέται το σύμπαν, να πτωχεύει ο Τρικούπης, να σπάνε τα νερά, να σουβλίζεται ο Διάκος, να τρυπάει η χολή, να πέφτει η Τριπολιτσά, να τορπιλίζεται η 'Ελλη, να παγώνουν τ'αρνάκια, να κλαίει ο Νίτσε, να λυώνουν οι πάγοι, να σταυρώνεται ο Χριστούλης, να κατεβαίνει το βουνό, να κλέβουν την Αννούλα, να σκάει ο θερμοσίφωνας, να χάνονται οι λήγοντες, να σχίζεται το καταπέτασμα, να πεθαίνει ο Γκαγκάριν, να ζουν ανάμεσά μας, να πλησιάζει η Πάραλος.
(Κι εσύ να σκέφτεσαι πόσο, πόσο μα πόσο, πόσο πιο πολύ κι απ' το πόσο όμορφα μάτια έχει)