Τι είναι η ζωή μας, λίγο αν το σκεφτείς,
θα έκλεινες τα μάτια σου, δε θα ήθελες να δεις
Άννα Βίσση
Και το Παλόμα Πικάσο το κόκκινο της κολάσεως, μισή τιμή, λίγα τελευταία κομμάτια, γιατί μπορεί να σου ξυπνήσει η φιλοτεχνία και να με φιλήσεις την αφίλητη.
Και σε F-16 με τον Eπίτιμο, όλο ζιγκ ζαγκ και φιοριτούρες πάνω απ' το οικοδομικό σου τετράγωνο, κι ας φτύσω το γάλα της μανούλας μου.
Και Σάρα με τρίδυμα στα ενενήντα μου αν είναι και σου μυρίσει Παλαιά Διαθήκη.
Και Σεφέρη ν' ανοίξω (που λέει ο λόγος) αν έρθεις σε τσακίρ κέφι και δεν έχω εναλλακτικές.
(Γιατί αν δεν τα κάνω για σένα τώρα δεν θα τα κάνω για μένα ποτέ και τίποτε δε θα 'χει νόημα στον μικρό μας πλανήτη γιατί όλα τα νοήματα είσαι εσύ κι ας αναβάλλω συνέχεια τη δημόσια δήλωση με ντουντούκα στο Σύνταγμα.)
Γιατί (κυρίως αυτό γιατί) το φώναζε κι η Αννούλα στη Γιουροβίζιον: «μόνο η αγάπη, μόνο η αγάπη, μόνο η αγάπη». Πέμπτη θέση, μεγάλη αδικία, το 'φαγαν με τη ζήλια τους το κοριτσάκι, αλλά την άκουσε Αυτός που ήταν να την ακούσει και της πέρασε τη χρυσή γιρλάντα με το νάμπερ ουάν το βράδυ σπίτι όταν μαζεύτηκαν οι πολυέλαιοι και τα μικρόφωνα και τα βίντεο γουόλ.
- Κι ήρθε όλο το νόημα κι έλαμψαν τα σκοτάδια.