1.
Καλησπέρα σας.
Ο γείτονας μου ενοχλείται από την κλασσική κιθάρα που παίζω ορισμένα απογεύματα(6μμ-9:30μμ).
Με απειλεί πως αν δεν σταματήσω να παίζω στο ίδιο μου το σπίτι θα προχωρήσει δικαστικά, όχι λόγο διατάραξης κοινής ησυχίας αλλά για διατάραξη οικογενειακής γαλήνης όπως είπε.
Τι συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση;
Ευχαριστώ προκαταβολικά για τον χρόνο σας.
Παναγιώτης
Αγαπητέ Παναγιώτη,
Μια πρώτη απάντηση είναι να … δοκιμάσεις με μπουζούκι στο οποίο ίσως είναι πιο συνηθισμένο το αυτί του γείτονα.
Επί της ουσίας: τις ώρες που μου λες ότι παίζεις δεν νοείται διατάραξη κοινής ησυχίας. Αδίκημα με το όνομα «διατάραξη οικογενειακής γαλήνης» (sic) δεν υπάρχει στην Ελλάδα ούτε θα μπορούσε να υπάρχει βέβαια καθώς η γαλήνη εντός του σπιτιού εξαρτάται από το μυαλό και την καρδιά των ενοίκων κι όχι από τους έξωθεν θορύβους. Αλλά κι αν υπήρχε, η κλασική μουσική με την εξημερωτική της δύναμη μάλλον θα ισορροπούσε την οικογενειακή γαλήνη και δεν θα τη διατάρασσε. Ο μισο-αγράμματος γείτονας προφανώς έχει μπερδέψει (από πράγματα που έχει ακούσει) τα υπαρκτά αδικήματα της «διατάραξης οικιακής ειρήνης» (τελείται αν μπουκάρεις σωματικώς σε ξένο σπίτι ή ξένη ιδιοκτησία) και της «διατάραξης οικογενειακής τάξης» (τελείται αν νοθεύσεις το σε ποια οικογένεια ανήκει κάποιος, π.χ. αν μια γυναίκα εμφανιστεί να γεννήσει στο μαιευτήριο με ψεύτικο όνομα ώστε να δηλωθεί το παιδί με άλλη μητέρα).
_____________
2.
Υπάρχει κάποιος νόμος που επιβάλει στις Δημόσιες Υπηρεσίες να απαντούν μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά όρια σε ερωτήσεις ή καταγγελίες των πολιτών; Υπάρχει κάποιο πρόστιμο αν παραβιάζονται αυτές οι προθεσμίες;.
Παύλος
Αγαπητέ Παύλο,
Εκτός από τις περιπτώσεις όπου ειδικές διατάξεις προβλέπουν άλλες προθεσμίες, ο γενικός κανόνας είναι ότι οι δημόσιες υπηρεσίες, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και τα νομικά πρόσωπα δημόσιου δικαίου, όταν υποβάλλονται αιτήσεις, οφείλουν να διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις των ενδιαφερομένων και να αποφαίνονται για τα αιτήματα τους μέσα σε προθεσμία 50 ημερών. Η προθεσμία αρχίζει από την κατάθεση της αίτησης στην αρμόδια υπηρεσία και την υποβολή ή συγκέντρωση του συνόλου των απαιτούμενων δικαιολογητικών, πιστοποιητικών ή στοιχείων.
Επίσης, έχε υπόψη σου ότι οι δημόσιες υπηρεσίες απαλλάσσονται από την ανωτέρω υποχρέωση εμπρόθεσμης διεκπεραίωσης αν το αίτημα του πολίτη είναι εμφανώς παράλογο, αόριστο, ακατάληπτο ή επαναλαμβάνεται κατά τρόπο καταχρηστικό.
Σχετικά με το θέμα της αποζημίωσης, το δικαίωμα του πολίτη σε ειδική χρηματική ικανοποίηση όταν δεν έχουν τηρηθεί οι προθεσμίες προβλέπεται ρητά από το άρθρο 10 παρ. 3 του Συντάγματος που λέει ότι «Η αρμόδια υπηρεσία ή αρχή υποχρεούται να απαντά στα αιτήματα για παροχή πληροφοριών και χορήγηση εγγράφων, ιδίως πιστοποιητικών, δικαιολογητικών και βεβαιώσεων μέσα σε ορισμένη προθεσμία, όχι μεγαλύτερη των 60 ημερών, όπως νόμος ορίζει. Σε περίπτωση παρόδου άπρακτης της προθεσμίας αυτής ή παράνομης άρνησης, πέραν των άλλων τυχόν κυρώσεων και έννομων συνεπειών, καταβάλλεται και ειδική χρηματική ικανοποίηση στον αιτούντα, όπως νόμος ορίζει».
Για το σκοπό καθορισμού και επιδίκασης της ειδικής αποζημίωσης αυτής, είχαν συσταθεί οι Επιτροπές Ελέγχου Εφαρμογής της Νομοθεσίας που λειτουργούσαν στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις της Χώρας. Η κυβέρνηση τις κατήργησε προσφάτως, συνεπώς η σχετική αποζημίωση για την μη εμπρόθεσμη απάντηση μπορεί να επιδιωχθεί μόνο δικαστικώς.
_____________
3.
Καλησπέρα σας.
Είμαι υπάλληλος σε εταιρία ενημέρωσης και διαχείρισης οφειλών ( εισπρακτικής δηλαδή) και βάσει νόμου 4038/2012 οι επικοινωνίες με τους οφειλέτες καταγράφονται εφόσον οι ίδιοι συναινέσουν και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο υπέρ αυτών. Αναρωτιέμαι αν μπορώ να μηνύσω κάποιον οφειλέτη για προσβολή ή εξύβριση, γιατί και εγώ είμαι εργαζόμενος στην τελική και δε σημαίνει ότι επειδή κάνω αυτή τη δουλειά δεν πρέπει να σέβεται την προσωπικότητά μου από τη στιγμή που μάλιστα εγώ ακολουθώ αυστηρά τους κανόνες του πλαισίου που έχει θεσμοθετηθεί.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Τάσος
Αγαπητέ Τάσο,
Κατ’ αρχήν θεωρητικώς μπορείς να κάνεις μήνυση ή/και αγωγή σε όποιον σε εξύβρισε (είναι το ίδιο με την προσβολή για το νόμο). Το πρόβλημα ανακύπτει σχετικά με την απόδειξη της εξύβρισης. Ο νόμος είναι απολύτως σαφής: οι εισπρακτικές εταιρείες καταγράφουν υποχρεωτικώς τόσο το γεγονόε ότι έγινε τηλεφωνική συνομιλία όσο και το περιεχόμενο κάθε τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον οφειλέτη. Οι ανωτέρω καταγραφές δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν σε βάρος του οφειλέτη δικαστικώς ή εξωδίκως. Με βάση τις ρυθμίσεις της αστικής και της ποινικής δικονομίας τα ανωτέρω στοιχεία συνιστούν απαγορευμένο αποδεικτικό μέσο το οποίο δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις. Άρα, μόνο εάν έχεις μάρτυρες θα μπορέσεις να αποδείξεις ότι τελέστηκε εξύβριση εις βάρος σου. Φαντάζομαι ότι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο καθώς λογικά δεν υπάρχουν τρίτοι ωτακουστές στη συνομιλία.
Επίτρεψέ μου δυο σχόλια: πρώτον η παραπάνω επιλογή του νομοθέτη προφανώς έχει σαν σκοπό την προστασία των καταναλωτών και ελήφθη σε μια εποχή που το κακό με τις εισπρακτικές εταιρείες είχε παραγίνει. Πάντως δεν είναι μια επιλογή εκτός του νομικού μας πολιτισμού. Το απόρρητο των επικοινωνιών είναι κατά το Σύνταγμα «απόλυτο». Βέβαια τίποτα δεν είναι απόλυτο σε μια δημοκρατία (ακόμη και το δικαίωμα στη ζωή δεν είναι απόλυτο: μπορεί να μην τιμωρηθεί μια αφαίρεση ζωής π.χ. εάν έγινε σε κατάσταση άμυνας). Συνεπώς ούτε το απόρρητο των επικοινωνιών είναι πράγματι «απόλυτο». Όμως εν όψει της συνταγματικής διατύπωσης πρέπει να προσπαθούμε να μένουμε στην όσο το δυνατόν πιο «απόλυτη» προστασία του. Γι’ αυτό και τα δικαστήρια δέχονται τη χρήση μαγνητοφωνημένων συνομιλιών μόνο σε περίπτωση που το περιεχόμενό τους είναι ευνοϊκό για τον κατηγορούμενο και δεν υπάρχουν άλλα αντίστοιχα στοιχεία που να μπορεί να επικαλεστεί ο κατηγορούμενος (επιλογή που συνάδει με το όλο πνεύμα του σύγχρονου δυτικού δικαίου) ή στις περιπτώσεις όπου διερευνώνται βαρύτατα κακουργήματα και πάλι υπό αυστηρότατες προϋποθέσεις.
Το δεύτερο σχόλιο είναι το εξής: την ώρα της συνομιλίας οι εργαζόμενοι στις εισπρακτικές καλώς ή κακώς εκλαμβάνονται από τον καταναλωτή ως εκπρόσωποι της εταιρείας. Επομένως νομίζω ότι δεν θα πρέπει να εκλαμβάνουν τυχόν ύβρεις (σε λογικό πάντα πλαίσιο) ως προσωπικές επιθέσεις αλλά ως μια συμπεριφορά απέναντι στον εργοδότη τους τον οποίο «εκπροσωπούν». Δηλαδή, όσο λάθος κι αν είναι το να βρίζει κάποιος, δεν νομίζω ότι υπάρχει πράγματι σκοπός καταφρόνησης της προσωπικότητας του υπαλλήλου αλλά της εισπρακτικής εταιρείας οπότε και οι υπάλληλοι δεν θα πρέπει να το παίρνουν προσωπικά. Αλλά έχουμε πλέον φύγει από το χώρο της νομικής οπότε σταματώ εδώ.
_____________
Ρωτήστε κι εσείς τον Χρήστο Γραμματίδη στο City Legal, για τα νομικά ζητήματα που σας απασχολούν, συμπληρώνοντας την φόρμα δεξιά (αν δεν τη βλέπετε κάντε κλικ εδώ).
Παρακαλούμε, μία ερώτηση κάθε φορά.