ΜΕΣΑ ΣΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ και στων μνημονίων το ατελείωτο ανάγνωσμα, αλλά και του μίνι... εμφυλίου, που προκάλεσε στα «καθ' ημάς» η νίκη της Ουκρανίας στη Eurovision, μιας χώρας στην ταραγμένη πολιτική σκηνή της οποίας ο ρόλος μιας ανοιχτά φιλοναζί ακροδεξιάς υπήρξε ιδιαίτερα σκοτεινός, οι ειδήσεις που αναφέρονται στο δικό μας ακροδεξιό (και εξίσου ανοιχτά φιλοναζί) «καμάρι», τη Χρυσή Αυγή, περνάνε τελευταία μάλλον στα ψιλά κι ας αφορούν «χοντρά κόλπα».
Καταρχάς, όλοι οι προφυλακισθέντες για σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση χρυσαυγίτες έχουν πλέον αφεθεί ελεύθεροι λόγω παρέλευσης του δεκαοκτάμηνου. Μόνο ο δολοφόνος του Φύσσα βρίσκεται σε κατ' οίκον περιορισμό. Έχουν, μάλιστα, ξεθαρρέψει αρκετά, ώστε όχι μόνο να τσαμπουκαλεύονται στη Βουλή, όπως συνέβη προ ημερών με πρωταγωνιστή τον (επίσης υπόδικο) Λαγό, αλλά και να ξαναβγάλουν ύστερα από πολύ καιρό «τάγματα εφόδου» στους δρόμους, όπως συνέβη προ μηνός στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, όπου διοργάνωσαν αντιπροσφυγικό συλλαλητήριο και επιτέθηκαν με ξύλα και πέτρες σε αντισυγκέντρωση – η αστυνομία επενέβη καθυστερημένα και δεν έκανε συλλήψεις. Και πού, άραγε, να «κλίνουν» ιδεολογικά οι εμπρηστές του κέντρου φιλοξενίας προσφύγων στα Διαβατά; Απαράδεκτη ήταν, όμως, και η απόφαση του κατά τα άλλα ακραιφνούς «Μενουμευρωπαίου» δημάρχου μας να τους παραχωρήσει το περασμένο Σαββατοκύριακο το Πάρκο Χωροφυλακής για τη φασιστοφιέστα «13η Γιορτή Ελληνικής Νεολαίας» στο πλαίσιο της «νομιμότητας» και των «ίσων αποστάσεων», ενώ μπορούσε άνετα να αρνηθεί, εφόσον η δίκη εκκρεμεί: Καμίνης όπως Τσάμπερλεϊν. Κι ακούσαμε εκεί τον εκατομμυριούχο φιρερίσκο να κατατροπώνει την «πλουτοκρατία» και τη «διαπλοκή», χαρακτηρίζοντας εαυτόν και οπαδούς «αιώνιους έφηβους του Ελληνισμού»... (Κάτι το κομπόδεμα της αρχηγεύουσας οικογένειας, κάτι κάποιες «υψηλές διασυνδέσεις», κάτι τα 600.000 κοινοτικά ευρά που εισέπραξε φέτος, όντας μέλος του ακροδεξιού συνασπισμού APF στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, «λεφτά υπάρχουν» για τη Χ.Α., κι ας έχει ανασταλεί η κρατική χρηματοδότησή της).
Αν τα «Αυγά» βγουν «δικαιωμένα», φυσικά και θα το εκμεταλλευτούν πολιτικά, ώστε, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη κρίση, το προσφυγικό και την άνοδο της ακροδεξιάς πανευρωπαϊκά, να αυγατίσουν τα «καθηλωμένα» γύρω στο 7% εκλογικά τους ποσοστά, που πάντως εξακολουθούν να τους διατηρούν τρίτη δύναμη.
Όμως το εξοργιστικότερο είναι η λόγω παρέλευσης πενταετίας οριστική παραγραφή του ρατσιστικού πογκρόμ που είχε οργανώσει η Χ.Α. τον Μάιο του 2011 στο κέντρο της Αθήνας – «επιχείρηση» που είχε αποτέλεσμα τον τραυματισμό στον σωρό κάπου εκατό μεταναστών μέσα σε ένα κλίμα τυφλής βίας, ζόφου και τρομοκρατίας που θύμισε Κατοχή. Ήταν από τις μελανότερες σελίδες της σύγχρονης αθηναϊκής ιστορίας και γράφτηκε τις μέρες της χρυσαυγίτικης παντοδυναμίας, όταν η συμμορία του Μιχαλολιάκου όχι μόνο βρισκόταν στο απυρόβλητο αλλά και «πολιορκούνταν» στενά από τους τότε κυβερνώντες που καλοβλέπανε τη συνεργασία με μια «σοβαρεμένη» εκδοχή της.
Το εν λόγω πογκρόμ είχε, μάλιστα, συσχετιστεί με τη δικογραφία για την εγκληματική δράση της Χ.Α. ως κατεξοχήν αποδεικτικό στοιχείο κι αποτελούσε αναγνωστέο έγγραφο στη δίκη της. Όπως αναφέρει η εισαγγελική πρόταση, «προκύπτει πλήρως και χωρίς καμία αμφιβολία η συμμετοχή του κόμματος στις εγκληματικές ενέργειες σε βάρος αλλοδαπών, ανεξέλεγκτα, στο κέντρο της Αθήνας [...] με επικεφαλής επίλεκτα τότε στελέχη και ήδη βουλευτές και κατηγορούμενους, ήτοι τον προαναφερόμενο Ηλία Κασιδιάρη και τους Ηλία Παναγιώταρο, Παναγιώτη Ηλιόπουλο, Ευστάθιο Μπούκουρα και άλλους». Παρότι, όμως, το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών είχε χαρακτηρίσει την προκαταρκτική εξέταση για το πογκρόμ «κατεπείγουσα», κάτι οι επαναλαμβανόμενες απεργίες των δικαστικών λειτουργών και η γενικότερη αποδιοργάνωση της ελληνικής Δικαιοσύνης, κάτι η προφανής –αν την πούμε σκόπιμη θα είμαστε τάχα προκατειλημμένοι;– «έλλειψη ζήλου» όσων χειρίστηκαν την υπόθεση, οδήγησαν στην αρχειοθέτηση και στην παραγραφή αυτής της τόσο σοβαρής υπόθεσης. Όχι, κανείς από τους αλήτες μαχαιροβγάλτες εκείνης της αποφράδας μέρας και τους άθλιους καθοδηγητές τους δεν θα λογοδοτήσει, ενώ ταυτόχρονα αποδυναμώνεται το κατηγορητήριο... Δυστυχώς, οι φόβοι ότι μ' αυτά και μ' εκείνα η Χ.Α. θα μετατρέψει τη δίκη της σε παρωδία μοιάζουν βάσιμοι. Αν τα «Αυγά» βγουν «δικαιωμένα», φυσικά και θα το εκμεταλλευτούν πολιτικά, ώστε, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη κρίση, το προσφυγικό και την άνοδο της ακροδεξιάς πανευρωπαϊκά, να αυγατίσουν τα «καθηλωμένα» γύρω στο 7% εκλογικά τους ποσοστά, που πάντως εξακολουθούν να τους διατηρούν τρίτη δύναμη.
Υπάρχει, βέβαια, και η αισιόδοξη οπτική, που λέει ότι ελάχιστα φαίνεται να ωφέλησε τη Χ.Α. η όξυνση του προσφυγικού/μεταναστευτικού ζητήματος. Ότι τα ξενοφοβικά της κηρύγματα μίσους δεν βρήκαν τα αναμενόμενα «ευήκοα ώτα», ότι μήτε στα ακριτικά νησιά μπόρεσε να «κάνει παιχνίδι» σοβαρό, ότι ακόμα και η «σταθερή» αντιμνημονιακή της ρητορική δεν τραβάει. Όσο όμως κι αν στέκουν εν μέρει τουλάχιστον αυτά, το ακροδεξιό καρκίνωμα είναι πάντα εδώ, κακοφορμισμένο, αμετανόητο και «συμπαγές» – και ως γνωστόν, την προσωρινή υποχώρηση κάποιων μορφών καρκίνων μπορεί να ακολουθήσει έξαρση με μεταστάσεις απρόβλεπτες, αν μια ελλειμματική θεραπεία ή/και το καταρρακωμένο ανοσοποιητικό ενός χρόνια αρρώστου το επιτρέψουν.