Θείος Νώντας
Ο Οδυσσέας Γεωργίου έβλεπε σύρματα και ελάσματα και λαμαρίνες και σίδερα στον ουρανό, από τότε που έβγαινε στο μπαλκόνι, Κασσαβέτη και Αναλήψεως γωνία, στον Βόλο της δεκαετίας του Εβδομήντα, και κάπνιζε και σκεφτόταν και χάζευε και οραματιζόταν, πολλές φορές ώσπου να χαράξει, και να πιει στα κρυφά μια στάλα από το Ballantine’s του πατέρα του. Φρόντισε, πάντως, και για την καλλιέργειά του, από έφηβος, και διάβαζε μανιωδώς το περιοδικό Τραμ και άκουγε ανελλιπώς κάτι μυστήριες, κάτι αλλόκοτες εκπομπές ενός μυστήριου και αλλόκοτου Θείου Νώντα με μυστήρια και αλλόκοτη λεπτή αλλά και βαθιά φωνή που ψιθύριζε συστηματικά χαώδη λόγια και προπαγάνδιζε, τρόπον τινά, χαοτικώς έλλογα συστήματα, και έπαιζε πολύ μυστήρια και αλλόκοτα άσματα και, ακόμα πιο σπουδαίο αυτό, σε μυστήριους και αλλόκοτους συνδυασμούς.
Ο Οδυσσέας Γεωργίου, μαθητής Τετάρτης Γυμνασίου, και μετά Δευτέρας Λυκείου (άλλαξε το σύστημα, κάπου εκεί, στα χίλια εννιακόσια εβδομήντα πέντε, εβδομήντα έξι, και έγινε Δευτέρα Λυκείου από Πέμπτη Γυμνασίου), ακούει μανιωδώς ραδιόφωνο και ακόμα πιο μανιωδώς την εκπομπή «Έλα στον θείο», με τον Θείο Νώντα. Παραλλήλως, διαβάζει, και αυτός, όπως και ο Θείος Νώντας, τον οποίο πλέον έχει χρίσει Παιδαγωγό και Tutor, Ανδρέα Εμπειρίκο και Νίκο Εγγονόπουλο, αλλά και Βίπερ, πάει να πει Βιβλία Περιπτέρου, και καταβροχθίζει Ρεξ Στάουτ και Έλερυ Κουήν και Ρίτσαρντ Πρέηδερ, και πιο πολύ απ’ όλους Τζέημς Τσαίηζ.
Για ακούστε, βάλτε έναν οποιοδήποτε δίσκο το Captain Beefheart στο πικάπ, και ακούστε, μιλάει ο Θείος Νώντας: «Στη συνέχεια η εκπομπή άλλαξε τίτλους. Έγινε Ο θείος Νώντας στα μικρά παιδιά, μετά Το Μυστήριο Τραίνο και πιο μετά Πέτρα που κυλάει χόρτα δε μαζεύει. Ο θείος Νώντας δεν θυμάμαι καθόλου πώς μου ήρθε. Πάντως ποτέ δεν χρησιμοποίησα το κανονικό μου όνομα στο ραδιόφωνο. Το Μυστήριο Τραίνο το πήρα από το Mystery train του Τζούνιορ Πάρκερ. Δεν ξέρω αν ήταν δικό του, όμως ήταν αυτός που το πρωτοείπε, πολύ πριν τον Έλβις Πρίσλεϊ. Το δικό του Mystery train είχε και ο Φρανκ Ζάππα, το έλεγε Mystery roach. Ή από το cockroach (κατσαρίδα) ή μάλλον από το roach που σημαίνει γόπα».
Και να τώρα που επί σκηνής εμφανίζεται περπατώντας κομψά σαν να σουλατσάρει στο τοπίο του φιλμ Πέρυσι στο Μαρίενμπαντ, με κοντό μαλλί σε αντίθεση με τους μαλλιάδες γύρω του που αποκαθιστούν την τιμή του ροκ στο Λουζιτάνια, στις 27 Δεκεμβρίου του 1977, φορώντας μπεζ καμπαρντίνα μεγαλείο, μέγκλα, και κρατώντας παλαιά δερμάτινη μαύρη τσάντα οικογενειακού ιατρού των αρχών του Εικοστού Αιώνα, ο Θείος Νώντας αυτοπροσώπως. Με μουστακάκι.
Συνεχίζεται. Αύριο: ΛΛΛ (=Λογαρίδης Λουζιτάνια Λαβ!)