Κείμενο του Ερμιππου απ' το ομώνυμο μπλογκ του
Όλοι αυτοί που ασχολούνται αυτάρεσκα με το νέο φρούτο που μας προέκυψε, -τον γέροντα Παστίτσιο και τις περιπέτειές του-, και επιδεικνύουν, με εξυπνακισμούς και ειρωνείες κυρίως, τον προοδευτισμό και την δυτικόστροφη σκέψη τους, δεν αντιλαμβάνονται, οι δυστυχείς και αφελείς το πόσο μοιραία θύματα είναι οι ίδιοι.
Το κράτος (το πολιτικό σύστημα και τα πάσης φύσεως προσαρτήματα του) , δρώντας σοφά, με συνέπεια και σοβαρότητα, προς την κατεύθυνση του ενός και μόνο σκοπού του, που δεν είναι άλλος από την δική του προσωπική επιβίωση και αναπαραγωγή, είναι υποχρεωμένο εκ των πραγμάτων να προσαρμόζεται στις επιθυμίες και τις ανάγκες όλων εκείνων από τους οποίους θα μπορούσε, στα πλαίσια της ψευτοδημοκρατίας που εφαρμόζεται στην χώρα, να κινδυνεύσει.
Ποιοι είναι αυτοί στην συγκεκριμένη περίπτωση; Μα όσοι πιστεύουν σταθερά και σθεναρά στις αξίες και τις αρχές τους, -όποιες και αν είναι αυτές, ακόμη και οι πιο βλακώδεις, αναχρονιστικές και πρωτόγονες-, και δεν είναι πρόθυμοι, έναντι οιουδήποτε ανταλλάγματος, να τις προδώσουν.
Σε αντίθεση με την ψοφοδεή, εξαγορασμένη και πανικόβλήτη δήθεν αστική τάξη της χώρας, η οποία, μη διαθέτοντας η ίδια φρόνημα, ηθική υπόσταση και πνευματικά ερείσματα, είναι έτοιμη να προσκυνήσει άνευ όρων οιονδήποτε τύραννο και να ανεχθεί το χωρίς όριο τσαλάκωμα της αξιοπρέπειας και την καταπάτηση των δικαιωμάτων της, υποτασσόμενη στην δύναμη των φτηνών εκβιαστικών διλημμάτων της απώλειας του καταναλωτικού παραδείσου της. Του μόνου πράγματος που κατέχει και στο οποίο πραγματικά πιστεύει.
Το κράτος λοιπόν πράττει σοφά και ορθολογικά, υποτασσόμενο στην ανάγκη και ας νομίζουν κάποιοι ότι είναι ένα κράτος γελοίο. Αναγκάζεται να συμπλεύσει με αυτούς που δεν μπορεί να εξαπατήσει, να εξαγοράσει ή να εκβιάσει και να ικανοποιήσει στο ακέραιο το περί δικαίου αίσθημα τους. Για τους υπόλοιπους, τους μορφωμένους φωταδιστές, τους έξυπνους και ανοιχτόμυαλους Ευρωπαίους της βαλκανικής, τους αγωνιστές της δημοκρατίας των social media, τους θηρευτές των like στο Facebook, δεν είναι διατεθειμένο να αναλώσει τα αποθέματα του και να κάνει την παραμικρή υποχώρηση. Γνωρίζει πολύ καλά ότι για την αντιμετώπιση και την εξουδετέρωση τους, στην επόμενη κρίσιμη καμπή, είναι αρκετό ένα νέο απλοϊκό και πρόχειρο δίλημμα καταστροφής.
Οι εγχώριοι Ταλιμπάν, όπως τους αποκαλούν οι επικριτές τους, οι ελαφρόμυαλοι, οι θρησκόληπτοι και προληπτικοί, οι πιστοί στην μνήμη του κάθε Παϊσίου, διαθέτουν ένα ανίκητο υπερόπλο. Είναι συνεπείς και ανυποχώρητοι. Δεν συνηθίζουν να ψηφίζουν στις εκλογές το μη χείρον με σιχασιά. Στέκουν εκεί ορθοί και απαιτούν, κατά προτεραιότητα, την ικανοποίηση των αναγκών της ψυχής τους. Για τούτο και οι επιθυμίες τους είναι ιερές και γίνονται συνήθως σεβαστές.
Οι άλλοι, αντίθετα, αυτοί που γνωρίζουν τα πολλά και ειρωνεύονται την μικρόνοια των απλών, πλησιάζουν κατά κανόνα την κάλπη με αποστροφή, κλείνουν την μύτη και τα μάτια με αηδία και ψηφίζουν τους κλέφτες και τους ψεύτες που σιχαίνονται. Ανταλλάσσοντας την ψήφο τους με το επόμενο σαββατοκύριακο στο εξοχικό και το νέο μοντέλο του αγαπημένου τους γκάτζετ, που όπου νάναι κυκλοφορεί στην αγορά. Αυτούς, το σοφό μας κράτος, το ίδιο που βγαίνει από αυτές τις όζουσες κάλπες της σιχασιάς, ούτε που τους υπολογίζει και ούτε που τους υπολήπτεται. Απλά, όταν έρθει η καλή ώρα, για άλλη μια φορά τους εκβιάζει. Μπορεί να είναι οι πιο έξυπνοι αλλά, παράλληλα, είναι και οι πιο εύκολοι. Οι πιο ακίνδυνοι.
Και κάτι ακόμη. Οι ηθικές αξίες έχουν ένα ουσιώδες χαρακτηριστικό. Διατηρούν την ακεραιότητά τους και δεν ανέχονται σταθμίσεις και περιορισμούς. Σε αντίθεση με τις υλικές, οι οποίες κατά κανόνα δεν αντιστέκονται στις εκπτώσεις. Είναι αυτό που έλεγε ο αείμνηστος Λένιν. Αυτοί οι ίδιοι είναι που, λίγο λίγο, θα μας δώσουν το σχοινί για να τους κρεμάσουμε.
Το κράτος είναι σοφό. Όσο πιο διεφθαρμένο τόσο πιο σοφό.