Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ: A Place to Bury Strangers στο Fuzz Club

Από τον Lou Weed

ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ: A Place to Bury Strangers στο Fuzz Club

Ο Lou Weed λατρεύει τις Σάββατο-απογευματινές βόλτες και ακόμα περισσότερο όταν έχει και το σκυλάκι του μαζί, τον Ευρώ. Δικαίως του αξίζει αυτό το όνομα αφού σε κάθε βόλτα βρίσκει το λιγότερο 10 ευρώ στο δρόμο.

Σάββατο απόγευμα ήταν όταν χτύπησε το τηλέφωνο του Lou Weed και του είπαν ότι πρέπει να πάει όπως και 'δήποτε να δει τους A Place to Bury Strangers, την πιο "θορυβώδη μπάντα της Νέας Υόρκης" που έπαιζαν στο Fuzz εκείνο το Σάββατο. Ο Lou Weed λατρεύει τον θόρυβο και τα ροκάκια, οπότε δεν χρειάστηκε και πολλή σκέψη για να πάρει την απόφαση ότι θα πάει. Ανοίγει το πορτοφόλι του και δεν είχε μια, ξενερώνει αλλά κοιτάει κάτω και ο Ευρώ είχε μόλις βρει 23 ευρώ, συμπτωματικά όσο είχε και το εισιτήριο για την συναυλία στο Fuzz. Αφήνει τον Ευρώ στο σπίτι παρέα με την ρομποτική γυναίκα για να του κρατάει συντροφιά, μπαίνει στο αμάξι και ξεκινάει για την Πειραιώς όπου και βρίσκεται το Fuzz.

Ανοίγοντας την πόρτα του μαγαζιού, βλέπει έναν τέλειο καναπέ και σκέφτεται να τον πάρει σπίτι αλλά δεν θα χώραγε στο αμάξι όποτε το ξεχνάει. Ανοίγει και μια δεύτερη πόρτα και μπαίνει στο συναυλιακό χώρο όπου μόλις είχε τελειώσει το support, οι Bambara. Στεναχωρήθηκε λιγάκι ο Lou Weed γιατί είχε ακούσει τα καλύτερα και υποσχέθηκε στον εαυτό του ότι κάποια στιγμή στη ζωή του θα τους δει live.

Κόσμος και κοσμάκης είχε μαζευτεί και ξάφνου χαμηλώνουν τα φώτα και ο χώρος γεμίζει καπνό από αυτόν τον άσπρο που αν πας να βγάλεις μια φωτογραφία με φλας σου την γαργαλάει. Μέσα από την θολούρα του καπνού βγαίνουν τρεις κύριοι, ο ένας είχε μια κιθάρα που ο Lou Weed δεν κατάλαβε αν την αγαπούσε ή την μισούσε γιατί σε όλη την διάρκεια του σετ μία την χάιδευε και την άλλη την πέταγε και την χτυπούσε. Μία σχέση αγάπης και μίσους ή μίσους και αγάπης, σκέφτηκε ο Lou Weed και του άρεσε αυτό. Ο δεύτερος κύριος μαυροφορεμένος κράταγε το μπάσο και δεν το άφησε παρά μόνο μια φορά που το αντάλλαξε με την κιθάρα του πρώτου κύριου για ένα τραγούδι και μετά το πήρε πίσω φυσικά. Ο τρίτος ήταν ο drummer ή αλλιώς ρομπότ, αφού δεν έχανε ούτε ένα μέτρημα από το set. Ο Lou Weed τον χειροκρότησε  πολλές φορές αυτόν τον αφανή ήρωα.

Ύστερα από μια ώρα και κάτι, τόσο τουλάχιστον φάνηκε στον Lou Weed, αφού δεν πιστεύει στο… "concept" της ώρας, μέσα από τους καπνούς ανοίγουν τα φώτα που σηματοδοτούν την λήξη της feedbacknoisiλας. "Ωραία συναυλία", σκέφτηκε ο πρωταγωνιστής μας,  "θα τους ξανάβλεπα". Μπήκε στο αμάξι και έφυγε για να πάει να ευχαριστήσει τον Ευρώ το σκυλάκι του, που του βρήκε τα λεφτά για αυτήν τη συναυλία.

 φωτό: Nostha