Από το the elf bay
Στα κιτάπια της φιλοσοφίας, υποβόσκει ο κίνδυνος να χαθείς στα κοινωνικά πλαίσια, στα συλλογικά ανώνυμα και στα μαρξιστικά θέσφατα της ψευδοσοσιαλιστικής ουτοπίας, καθώς ο Χέγκελ ήταν ειλικρινής και επινοητικός: «Ο άνθρωπος είναι αυτό που δεν είναι αυτό που είναι, και που είναι αυτό που δεν είναι». Θα μπορούσαμε κάλλιστα να θυμηθούμε λακανικά ρητά, Πλάτωνα, ακόμα και τον Fichte, υπό το βλέμμα των θανόντων Πολωνών οικονομολόγων που εφηύραν τον όρο «οικονομία της Σελήνης» για να αναλύσουν την ορθολογικότητα του γραφειοκρατικού τους κόσμου την δεκαετία του '50. Ο Καστοριάδης δεν μασάει τα λόγια του για τις πρώην ανατολικές χώρες, χρησιμοποιώντας την επινοητικότητα της γλωσσολογίας και του συμβολισμού για να αποκαλύψει το παράλογο των πράξεων αυτών που μάχονται κατά του κεφαλαίου αλλά συμμετέχουν επίσης σε αυτό που οι ίδιοι μάχονται να πετάξουν απ'το βάθρο.
Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, όσο κι αν το αναρχοφασιστικό βασίλειο ιδρώνει για να αποδείξει το αντίθετο, μιμούμενο τον Τσίπρα που ομιλεί για την Δημοκρατία της Βαϊμάρης επειδή του άρεσε ο τίτλος σε κάποιο ανώνυμο σχόλιο στο διαδίκτυο. Φυσικά η αλήθεια και η αντίφασή της θυμίζουν τον Derrida, όταν επέμενε ότι η απόλυτη υποκειμενικότητα δεν ευσταθεί αλλά αυτό δεν νοιάζει καθόλου τους πρωτεργάτες του «όλα είναι δρόμος», αφού εν Ελλάδι πρέπει να αποδεικνύεται καθημερινά η μαχητικότητα του πολεμιστή που μάχεται εναντίον των νόμων και του κοινωνικού ιστού· οι εν δυνάμει εχθροί εξάλλου δεν είναι αόρατοι· απεναντίας, οι ακροαριστεροί, οι νεοναζιστές και οι αναρχικοί μεγαλώνουν εντός ενός αυστηρού και κλειστού μαθηματικού μοντέλου, με την πολυτέλεια της σύγχρονης τεχνολογίας καθώς ο ελεύθερος χρόνος τους δίνει την δυνατότητα να επανορθώσουν για τον εφιαλτικό εκφυλισμό τους, ακροποδητί κι αμετάκλητα.
Το τοπίο της εμφυλιακής κακογουστιάς δεν χρειάζεται μονοσήμαντους ορισμούς. Το έλλειμμα Δημοκρατικού Ήθους, οι παράνομες οικονομικές συναλλαγές για πλείστες εκδουλεύσεις, ο απών κοινωνικός έλεγχος, η ελευθερία του λόγου που έχει αντικατασταθεί με το hate speech, η ανωνυμία στα κοινωνικά δίκτυα, η αδιαφορία έναντι της τάξης και της ασφάλειας, ο φόβος της παρρησίας για να μην θεωρηθείς φασίστας και νεοφιλελεύθερος απ'το ανταγωνιστικό ασκέρι της μετριότητας, η έλλειψη ουσιαστικής γνώσης της ίδιας της ύπαρξης και η ανημπόρια συμμετοχής στην κοινωνικότητα και τους θεσμούς, θυμίζουν το άγχος του Engels όταν ανέλυε μονοσήμαντα την εξέλιξη της εργασίας αλλά του διέφευγε ότι η βιοτεχνία και η κτηνοτροφία φερειπείν αναφέρονται σε διαφορετικές τεχνικές οδηγώντας οι ίδιες με την σειρά τους σε επαγγέλματα κι όχι σε τάξεις. Έτσι συμβαίνει κι εδώ ασχέτως γνωστικού πεδίου. Θεός και εξέγερση μαζί.
Οι Έλληνες λόγω παντελούς απουσίας εθνικής ταυτότητας, έρμεοι της βαλκανικής ακαθοριστίας τους, με φαντασιακές συνιστώσες μεγαλείου, προσπαθούν να ενώσουν ανεπιτυχώς το ροζ μαλλί της γριάς με την υπεραξία, το τσιφτετέλι στα πάρτι των αναρχικών με την καπιταλιστική οικονομία, τον χαλβά Φαρσάλων με την απαξία της αυτονόμησης των θεσμών, τις σουργελοπορείες αλληλεγγύης με τα βρόμικα σουβλάκια, την πολυπολιτισμικότητα με τις αυτομαστιγώσεις των μωαμεθανών λόγω ανεκτικότητας, την επανάσταση με δανεικά τσιγάρα συμφιλίωσης, τις σταλινικές θηριωδίες με καλλιτεχνικά τσίρκα Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, την ασάφεια της διαλεκτικής ικανότητας με τα τρεμάμενα χέρια που πίνουν τσίπουρο στα Πετράλωνα, την κριτική της πολιτικής οικονομίας με ακροάσεις αντάρτικων στο iTunes της Apple, προδίδοντας εν τέλει ότι η φιλοσοφία και η εκλογίκευση των ιδεών αποτελούν πολυτέλεια για την μειοψηφία που εξακολουθούμε να πιστεύουμε στα ιδανικά, στον εξορθολογισμό και στις αξίες της Δημοκρατίας, αγαπώντας το κράτος που πρέπει να μειωθεί, να σοβαρευτεί και να προοδεύσει.