1Καλημέρα. Υπάρχει περίπτωση ο κ. Διακογιάννης να μεταδώσει ξανά αγώνα στην τηλεόραση; Μου λείπει και νομίζω πως σε πολύ κόσμο λείπουν η φωνή του, τα σχόλιά του και το χιούμορ του, πέρα βέβαια από τις ατέλειωτες γνώσεις του. Eυκλείδης Παραράς
Ευκλείδη, τον έχω ρωτήσει συχνά τον μπαμπά και λέει «καμία περίπτωση». Αυτό το κεφάλαιο το έχει κλείσει, και μάλιστα μου λέει ότι «ο άντρας ο σωστός πρέπει και να ξέρει τη σωστή στιγμή για να αποχωρήσει». Η μόνη περίπτωση να ακούσεις ξανά τον Διακογιάννη σε ζωντανή περιγραφή αγώνα είναι να έρθεις στο σπίτι όταν έχει Τσάμπιονς Λιγκ: κάθεται στον καναπέ (σαν σε κερκίδα, σε επαγγελματική εγρήγορση) και δίνει κανονικά το ματς, και με σχόλια - άσε που γίνεται καλύτερος: το χιούμορ, η ταχύτητα και η κρίση του δεν παίζονται. Εμείς με τη μάνα μου, φυσικά, βαριόμαστε του θανατά και πάμε στην κουζίνα για να καπνίσουμε κρυφά, να τσιμπήσου- με κανέναν μεζέ και να πούμε βλακείες. Όχι, δεν ξέρω αν με κατάλαβες, στο διπλανό δωμάτιο περιγράφει Ο ΓΙΑΝΝΗΣ- ΓΑΜΩ-ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ τον αγώνα, λάιβ και τρισδιάστατος, υπάρχουν άνθρωποι που θα σκότωναν τη γιαγιά τους για να βρεθούν εκεί, δίπλα του, για πέντε λεπτά, κι εμείς χλαπακιάζουμε αναισθήτως κεφτέδες και λέμε για στριφώματα. Άσε που καμιά φορά του λέμε να κάνει και λιγότερη φασαρία γιατί μας ζάλισε. Το πόσο μουλάρες είμαστε το αφήνω στην προσωπική σου «ευκλείδεια» κρίση.
ΥΓ.: Αυτές τις μέρες δεν πηγαίνω από το σπίτι, γιατί λείπω στο εξωτερικό. Μου γράφεις ότι «σου λείπει» ο Γ.Δ. Εμένα να δεις!
2Διάβασα στο προηγούμενο τεύχος της LifO ότι δεν κατάλαβες τίποτα από τον «Κυνόδοντα». Και ναι, ούτε εγώ αλλά ούτε και η παρέα μου καταλάβαμε τίποτα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά απορήσαμε και γιατί σπαταλήσαμε τόσο χρόνο για να δού- με αυτό το πράγμα. Πραγματικά, αν κάποιος έχει μια εξήγηση, ας απαντήσει, για να καταλάβω τι ήθελε να πει ο ποιητής. Και κάτι ακόμα: πού βρήκαν τόσο ενδιαφέρον και το πρότειναν και για Όσκαρ; Κώστας
Εεεε, Κώστα, προσωπικά, όταν δεν καταλαβαίνω μια δουλειά καλλιτεχνική, δεν εννοώ καθόλου ότι ήταν ή ότι δεν ήταν ωραία. Εννοώ, απλώς, ότι δεν την κατάλαβα! Επίσης, διαφέρουμε λίγο στον χαρακτήρα: δεν πιστεύω ότι σπαταλάω τον χρόνο μου βλέποντας έργα και ακούγοντας μουσικές ή διαβάζοντας κείμενα που δεν αντιλαμβάνομαι πλήρως. Ο πλανήτης Γη δεν έχει κατασκευαστεί για την προσωπική μου διασκέδαση, και ευτυχώς, τον σταυρό σου να κάνεις. Αν ήταν έτσι, όλες οι ταινίες που θα γυρίζονταν θα ήταν οι συνέχειες του Εξολοθρευτή και όλα τα τραγούδια όλου του κόσμου σε όλες τις γλώσσες θα τα τραγουδούσε ο Πασχάλης Τερζής. Θα ήταν ένας μονότονος κόσμος - για τους άλλους ανθρώπους, όχι για μένα, εγώ θα περνούσα ζάχαρη. Α, τι λέγαμε; Ναι, για τον Κυνόδοντα. Δεν είμαι «οσκαρογνώστρια», αλλά ξέρω ότι γενικά τα βραβεία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας της Αμερικανικής Κινηματογραφικής Ακαδημίας τα παίρνουν συνήθως τέτοιου τύπου παραγωγές, πρωτότυπες, ιδιαίτερες, που έχουν να μιλήσουν μια διαφορετική γλώσσα από την προβλέψιμη, παγκοσμιοποιημένη χολιγουντιανή. Οπότε, μάλλον αυτό είναι ένα από τα κριτήρια επιλογής. Δεν με ρώτησες, αλλά δεν γίνεται να μη σου πω πόσο θέλω, πόσο παράλογα θέλω να κερδίσει η ομάδα της ταινίας αυτής το βραβείο. Και δεν με νοιάζει τίποτα, ούτε με πειράζει που δεν κατάλαβα την τύφλα μου. Σκέφτομαι τι ανάσα θα είναι αυτή (Θεούλη μου, το φαντάζεσαι;) για τους δημιουργικούς πιτσιρικάδες αυτής της χώρας, τι φωτεινό βελάκι εξόδου από το κάργα στημένο πνευματικό αδιέξοδο, και με πιάνει ανατριχίλα. Ήδη, η επιλογή στις πέντε υποψήφιες είναι ένα γεγονός σπουδαίο και σοκαριστικά απρόσμενο, σαν το χέρι της Κάρι που βγαίνει την τελευταία στιγμή μέσα από τον τάφο (όπου «Κάρι» βάλε «Ελλάδα», που την έχουν όλοι στο φτύσιμο, για τελείως πτώμα). Βρε, λες;
3Αγαπητή Ρίκα, έχω μια απορία που χρόνια με βασανίζει. Γιατί το όνομα μερικών πόλεων αναφέρεται και στον πληθυντικό, βλέπε Αθήνα, Παρίσι, Μιλάνο (Μεδιόλανα), ενώ άλλων (Ρώμη, Λονδίνο κ.λπ.) όχι; Γιάννης Κ.
Εννοείς, ας πούμε, γιατί λέμε «οι Βρυξέλλες» και δεν λέμε «Η Βρυξέλλα», γιατί λέμε «οι Κάννες» και δεν λέμε «Η Κάννα» ή «οι Νέες Υόρκες;». Δεν υπάρχει γενική εξήγηση. Η ονομασία των πόλεων έχει άμεση σχέση με την τοπική τους ιστορία: για παράδειγμα, αι «Αθήναι» ήταν συνένωση πολλών δήμων και τοπωνυμίων από την αρχαιότητα κάτω από τη γενική ομπρέλα-ονομασία «Αθήναι». Για τις Βρυξέλλες, δεν ξέρω, ούτε για τα Μάταλα. Η «Νέα Υόρκη», ας πούμε, αρχικά ονομάστηκε «Νέο Άμστερνταμ» γιατί ήταν ολλανδική αποικία, και μετά πήρε το όνομα της βρετανικής κομητείας του Γιορκ, για να πιάσουν το υπονοούμενο οι Ολλανδοί και να αραιώνουν. Η Μασσαλία δεν λεγόταν ποτέ Μασσαλία, αλλά Μασσαλίες (Marseilles). Το Βυζάντιο, το Λονδίνο και το Παρίσι ήταν αρχικά μικροί οικισμοί που επεκτάθηκαν, αποκτώντας και διατηρώντας σε κάποια στιγμή της ιστορίας τους τις ονομασίες τους στον ενικό. Σε κάποιες περιπτώσεις, η επιλογή ενικού ή πληθυντικού για την ονοματοδοσία των πόλεων μπορεί να είναι εντελώς τυχαία ή ιστορικά ανερμήνευτη: ξεκόλλα, μην το ψάξεις άλλο, θα παλαβώσεις.