Ο Τσέλιος είναι ευαίσθητο παιδί. Mπορεί να το παίζει σκληρός, μπορεί να είναι μπαόκι με Τούμπα Λίμπρε και Μαλαματίνα Κόλα αλλά τον ενδιαφέρει το κοινωνικό γίγνεσθαι, παρακολουθεί τα πάντα και πολλές φορές αισθάνεται την αδικία να τον πνίγει.
Το Σάββατο μπήκε πάλι φουρτουνιασμένος στην κουζίνα και πρώτη του κίνηση ήταν να καρφώσει το μαχαίρι στον πάγκο εργασίας ο αφεντικός έτρεξε να δει τι συμβαίνει.
"Τσέλιο, ηρέμησε έρχεται ο αφεντικός" του σφύριξε ο βοηθός
"Σκάτα στα αφεντικά" σκέφτηκε ο Τσέλιος, "αφεντικά έχουν μόνο τα σκυλιά, η επανάσταση ξεκίνησε απο την Μονή Εσφιγμένου τα είδατε ρε τα επεισόδια; Μπήκαν μέσα οι μπάτσοι με ντου, όπως κάνουμε στην Τούμπα, και οι μοναχοί πετούσαν μολότοφ!"
"Τι μολότοφ ρε Τσέλιε, στουπιά πετούσαν, έτσι λένε οι καλογέροι", είπε ο αφεντικός
"Μπουγάτσα με στουπί πέταξαν οι καλόγεροι ρε αφεντικό, έτσι τις λέμε τις μολότοφ στη Σαλονίκη, τίποτα δεν ξέρεις; Πάνε καμιά βόλτα να μιλήσεις με κάναν άνθρωπο - ξεκόλλα λίγο απο το μαγαζί"
"Ρε Τσέλιο πάλι με μπέρδεψες. Ξεκινάμε μια κουβέντα και μιλάμε για μήλα και στο τέλος μου αναλύεις τα φύλλα, πες μου τι πιάτο ημέρας θα βγάλεις σήμερα;"
"Αφεντικό θέλεις άδεια, καλά σε λέω εδώ και καιρό... Θα μαγειρέψω λαδερά κολοκύθια γεμιστά - μια συνταγή απο την Μονή Εσφιγμένου για να συμπαρασταθώ και στον αγώνα τους".
Κολοκυθάκια γεμιστά / Συνταγή απο την Μονή Εσφιγμένου
1/2 κιλό ρύζι γλασσέ
200-250 γρ λάδι
5 κρεμμύδια ξερά μέτρια ψιλοκομμένα
3 σκελίδες σκόρδο
1 ματσάκι άνηθο
1 ματσάκι μαιντανό
1 ματσάκι δυόσμο
αλάτι, πιπέρι και τον χυμό απο 2-3 μεγάλα λεμόνια
Ξύνουμε απο έξω τα κολοκύθια και τα κόβουμε στα δύο.
Τα σκάβουμε τόσο όσο να μείνει λεπτό το τοίχωμα τους.
Τα τρυπάμε με ένα πηρούνι γύρω γύρω για να μπορούν να απορροφήσουν τα υγρά.
Τα αλατίζουμε εντός και τα τουμπάρουμε να στραγγίξουν
Ανακατευούμε τα υλικά για την γέμιση και τα γεμίζουμε εώς τα 2/3 ωστε να μην χυθεί το ρύζι έξω. Τα τοποθετούμε στην κατσαρόλα όρθια το ένα δίπλα στο άλλο.
Ρίχνουμε αρκετό ζεστό νερό (περίπου μέχρι να καλύψει τα κολοκύθια) και το μαγειρεύουμε σε χαμηλή φωτιά.
Εδώ θέλει λίγο προσοχή γιατί θέλουμε δύο ικανές και αναγκαίες συνθήκες:
α) το κολοκυθάκι να "κρατάει"
β) το ρύζι να μην γίνει λαπάς
οπότε το σταυρώνουμε το φαγητό πρίν ξεκινήσουμε, αλλά ρίχνουμε και καμιά ματιά...
Το φαγητό αυτό δεν τρώγεται ζεστό, θα το φτάξεις και θα το αφήσεις στην κατσαρόλα. Μόλις ξυπνήσεις το απόγευμα, εκεί που το μάτι είναι λίγο όρτσα και το μυαλό μετάξυ ύπνου και ξύπνιου, θα πάς στην κατσαρόλα και θα φας δυο με τρια κολοκύθια υποχρεωτικά με το χέρι, μετά θα σκεφτείς οτι η ζωή είναι ωραία!
(H συνταγή προέρχεται απο το βιβλίο "Συνταγές απο το περιβόλι της Παναγιάς", Μαριάνθη Μυλωνά, εκδόσεις Ποταμός, και όπως διαβάζω στην είσοδο της Μονής, απαγορευέται η είσοδος σε μακρυμάληδες / χίπηδες)
Βοήθειά μας