Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Αν αγαπάτε τις άγνωστες, παρεξηγημένες ελληνικές ταινίες, ο Αλέξης Αλεξίου σας έχει ευχάριστα νέα

Ο σκηνοθέτης μιλά στη LIFO για τη «Χαμένη λεωφόρο του ελληνικού σινεμά» και το αφιέρωμά της Ένωσης Σκηνοθετών Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου στις εμβληματικές δυσεύρετες ταινίες που οι πολλοί ξέχασαν

Αν αγαπάτε τις άγνωστες, παρεξηγημένες ελληνικές ταινίες, ο Αλέξης Αλεξίου σας έχει ευχάριστα νέα

— Πώς προέκυψε η ιδέα για το αφιέρωμα;

Η ιδέα ανήκει στην Ένωση Σκηνοθετών Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου (ΕΣΠΕΚ). Προϋπήρχε, βέβαια, ως σκέψη, αλλά και επιθυμία πολλών στον χώρο να οργανωθεί ένα αφιέρωμα στον ελληνικό κινηματογράφο, αντιπροσωπευτικό των περασμένων δεκαετιών. Κι αυτό διότι, κατά τη γνώμη μου, κάποια στιγμή δημιουργήθηκε ένα σημαντικό κενό: τουλάχιστον από τότε που σταμάτησαν τα αφιερώματα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στο έργο συγκεκριμένων Ελλήνων δημιουργών, ήταν σχεδόν αδύνατο να δει κανείς παλιότερες ελληνικές ταινίες. Φυσικά, δεν αναφέρομαι στα γνωστά λαϊκά-εμπορικά φιλμ του '60 που προβάλλει κατά κόρον η τηλεόραση. Τελικά, με πρωτοβουλία της ΕΣΠΕΚ και της Ελίνας Ψύκου φτιάχτηκε μια ομάδα τεσσάρων ανθρώπων (Ε. Ψύκου, Γιάννης Βεσλεμές, Αφροδίτη Νικολαΐδου, Αλέξης Αλεξίου) που δεν σχετίζονται με σωματεία και ενώσεις αλλά μοιράζονται την ίδια «πάθηση», το ενδιαφέρον για το καλό ελληνικό σινεμά (ναι, αυτό υπάρχει!). Μαζί αποφασίσαμε να στήσουμε την ιδιότυπη λέσχη της «Χαμένης Λεωφόρου» στον κινηματογράφο Άστορ. Το καλοκαίρι που μας πέρασε είδαμε και ξαναείδαμε ελληνικές ταινίες, πολλές ξεχασμένες, άλλες μη διαθέσιμες εδώ και χρόνια στο κοινό. Τσακωθήκαμε, διαφωνήσαμε, γελάσαμε και τελικά μάλλον συμφωνήσαμε.


— Ποια ήταν τα κριτήρια επιλογής των ταινιών;

Συμφωνήσαμε, καταρχάς, στο ότι θα επικεντρωθούμε στο πιο άγνωστο ή «παρεξηγημένο» ελληνικό σινεμά των δεκαετιών του '60, του '70 και του '80. Ο λόγος απλός: η Ελλάδα, λίγο πριν και μετά τη χούντα και τη Μεταπολίτευση, διανύει μια θυελλώδη περίοδο μεγάλων αλλαγών και, συνεπακόλουθα, το σινεμά που παράγει τότε είναι αληθινά δημιουργικό και ρηξικέλευθο. Έχουμε τη γενιά του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου (ΝΕΚ) που έρχεται σε ρήξη με το κατεστημένο (το εμπορικό σύστημα της εποχής) αλλά και δημιουργούς που στο πλαίσιο της παραπαίουσας τότε βιομηχανίας παρήγαγαν έργο πολύ ιδιαίτερο και προκλητικό. Με άλλα λόγια, υπάρχει πλήθος αξιόλογων ταινιών που οι σημερινοί θεατές αγνοούν, καθώς δεν προβάλλονται ούτε στην τηλεόραση ούτε είναι διαθέσιμες π.χ. στο Ιnternet ή σε DVD.


— Τι είδους κόσμο προσδοκάτε να προσελκύσετε;

Νέο κόσμο που ενδιαφέρεται να ανακαλύψει το «χαμένο» κινηματογραφικό μας παρελθόν στη μεγάλη οθόνη και σε φιλμ 35 mm. Τους υποσχόμαστε ότι θα εκπλαγούν αλλά και θα διασκεδάσουν. Πέρα από τις προβολές, οργανώνουμε σειρά από συζητήσεις, μεταμεσονύχτια events και αρκετά πάρτι. Περιμένουμε, φυσικά, να συναντήσουμε και παλαιότερους σινεφίλ, αυτούς που θέλουν να ξαναδούν μετά από χρόνια εμβληματικές, δυσεύρετες ταινίες και να διαπιστώσουν αν αυτές συνομιλούν με το σήμερα.


www.facebook.com/HXameniLeoforosTouEllinikouCinema/

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO